کدامیک از المپیکی ها شیوه مقابله با ماموران «سیا» در پوشش ورزشکار را بلدند؟

وقتی سعید ملایی دو سال قبل در اقدامی ناگهانی اعلام کرد دیگر حاضر نیست به ایران بازگردد شوکی جدی به ورزش ایران وارد شد. شوک بعدی خیلی زود از راه رسید. جایی که کیمیا علیزاده نخستین و تنها زن مدال آور ایران در تاریخ بازی‌های المپیک اعلام کرد دیگر نمی‌خواهد برای تیم ملی ایران در رقابت‌های تکواندو مبارزه کند

کد خبر: ۲۰۹۰۶۱

تاریخ انتشار:۰۸ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۱:۳۲ - 30 July 2021

کدامیک از المپیکی ها شیوه مقابله با ماموران سیا در پوشش ورزشکار را بلدند؟

به گزارش روزپلاس؛ وقتی سعید ملایی دو سال قبل در اقدامی ناگهانی اعلام کرد دیگر حاضر نیست به ایران بازگردد شوکی جدی به ورزش ایران وارد شد. شوک بعدی خیلی زود از راه رسید. جایی که کیمیا علیزاده نخستین و تنها زن مدال آور ایران در تاریخ بازی‌های المپیک اعلام کرد دیگر نمی‌خواهد برای تیم ملی ایران در رقابت‌های تکواندو مبارزه کند اما ورزش ایران از این شوکها و از این پشت به پرچم ها کم ندیده است. پشت کردن هایی که اگر بخواهیم انصاف را در نظر بگیریم تقصیر اصلی به گردن افرادی می افتد که خیلی از رفتارها را به نوجوانان و جوانان یاد نداده اند.چرا؟ در ادامه گزارش بعد از مرور ورزشکاران دل کنده از پرچم کشورمان متوجه می شویم.

همه آنهایی که رفتند

ملایی و علیزاده تنها ورزشکارانی نیستند که تصمیم به ترک ایران و پناهندگی گرفته‌اند. در رشته‌های ورزشی دیگری حتی مانند شطرنج هم بودند افرادی که قید مسابقه دادن با پرچم ایران را زدند. علیرضا فیروزرجا نوجوان ۱۶ ساله بابلی، هم حدود سه سال قبل اعلام کرد که دیگر با پرچم ایران در مسابقات جهانی شطرنج حضور پیدا نخواهد کرد. سارا خادم‌الشریعه دیگر شطرنج باز موفق ایرانی بعد از اعلام فیروزرجا از این تصمیم حمایت کرد و چندی بعد خودش هم در یک پست اینستاگرامی از حضور در تیم ملی شطرنج ایران انصراف داد و تا آستانه مهاجرت پیش رفت که خوشبختانه خیلی زود دوباره به ترکیب تیم ملی برگشت.

اما به جز این میترا حجازی پور از تیم ملی شطرنج ایران کنار رفتند و تصمیم گرفت و تصمیم گرفت با پرچم کشوری دیگر در مسابقات جهانی حضور یابد. پس از این اتفاقات نوبت به شهره بیات رسید؛ داور بین‌المللی شطرنج که او هم در مسابقات قهرمانی جهان بدون حجاب ظاهر شد و در ادامه پدر او اعلام کرد دخترش دیگر برای ایران داوری نخواهد کرد.

اما در ورزش جودو به جز سعید ملایی، محمد منصوری مربی جودو هم دیگر شخصیت ورزشی بود که تصمیم به مهاجرت گرفت. منصوری که سرمربی‌گری تیم ملی جودو ایران را بر عهده داشت، یک هفته پس از اعلام تصمیم جدایی ملایی از ایران، راهی آلمان شد و اعلام کرد دیگر سرمربی‌گری تیم ملی جودوی ایران را بر عهده نخواهد داشت.

وحید سرلک یکی دیگر از جودوکاران ایران بود که به کشور آلمان پناهنده شد. احسان رجبی و محمد رشنونژاد دیگر جودوکارانی بودند که از تیم ملی ایران جدا شدند و راهی آمریکا و هلند شدند.

میلاد بیگی دیگر تکواندوکاری است که از ایران مهاجرت کرده با پرچم جمهوری آذربایجان در مسابقات تکواندو به روی تاتامی رفت.

این فهرست بلند بالا به همین‌جا ختم نمی‌شود و می‌توان از کسانی چون راحله آسمانی و سینا بهرامی هم که تصمیم گرفتند دیگر با هوگوی ایران راهی مسابقات جهانی نشوند، اشاره کرد، در ادامه هم می شود به فرزاد ذولقدری تکواندوکار جوان فرزند محمدحسن ذولقدر، سرمربی پیشین تیم ملی تکواندو و یکی از مدیران کنونی فدراسیون تکواندوی ایران اشاره کرد که گفت از این به بعد با پرچم بلغارستان در مسابقات جهانی حاضر خواهد شد.

اما در ادامه این لیست می توان ایمان جمالی در رشته هندبال اشاره کرد که به جای بازی در تیم ملی هندبال، تصمصم گرفت برای مجارها بازی کند، اشاره کرد.

رشته‌های دیگر مانند کشتی، شمشیربازی و قایق‌رانی هم در این میان ورزشکارانی داشتند. صباح شریعتی در کشتی فرنگی و سامان طهماسبی در کشتی آزاد به آذربایجان، مینا علیزاده و آرزو معتمدی در قایقرانی به آلمان و آمریکا و محمدحسین ابراهیمی در رشته شمشیربازی به کشور هلند از جمله دیگر مواردی بودند که تصمیم گرفتند ایران را رها کنند و با پرچم کشور دیگری در مسابقات جهانی و المپیک به میدان بروند. اما چرا چنین می شود؟!

تلنگری به جا

وقتی به داستان واقعی فاش شده در المپیک۱۹۶۰ رم برمی‌خوریم که تازه پنج سال قبل فاش شد. می توانیم بهتر بفهمیم در المپیک می تواند چه بر سر ورزشکاران بیاید. ماجرا از این قرار است که پنج سال پیش و زمانی که یکی از ورزشکاران دنیای قهرمانی آمریکا «دِیو سیمه» که ظاهراً فقط دونده بود درگذشت، گوشه‌ای از زندگی رازآلودش فاش شد. او یک دونده حرفه‌ای بود اما در عین حال مامور سازمان سیا هم بود. او در المپیک ۱۹۵۶ در ملبورن حضور داشت اما اصلی‌ترین ماموریت وی در المپیک 1960 رقم خورد. همان دوره‌ای که او در رشته ۱۰۰ متر مدال نقره را کسب کرد. سیمه فقط برای دویدن به رم نرفته بود. او از طرف سیا مامور بود ورزشکاران شوروی سابق را جذب و به پناهندگی ترغیب کند. نام عملیات آیرودینامیک بود و مقدمات آن از سال‌ها قبل و با شناسایی و زیرنظر گرفتن ورزشکاران شوروی سابق تدارک دیده شده بود.

همین قدر برای تلنگر خوردن کافی است وقتی کشوری از سالها قبل با تدابیری ویژه مامور اطلاعاتی خود را برای جذب ورزشکاران کشوری که با او خصومت دارد راهی می کند، چرا امروز چنین نکند؟! چرا امروز نخواهد با جذب ورزشکاران جوان کشورهایی که در زمره دشمنانش شمرده می شود با دو قطبی سازی در جامعه آنها بلوا راه نیاندازد؟! می پرسید امروز این کار برایش چه سودی دارد؟ در بخش بعدی می گوییم.

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست؟!

وقتی ورزشکاری المپیکی با مدال یا بدون مدال از ایران می‌رود و به پرچمش پشت می کند در گام اول با رسانه های ضد ایران صحبت می کند و ابتدا از مشکلات و اذیتها می گوید، این مسیر اول ایجاد نارضایتی و یا ایجاد حس یاس بین نوجوانان و جوانان است. اما در ادامه وقتی فرصتی فراهم شود که این فرد مقابل ورزشکاری از کشورش مسابقه دهد مثل آنچه برای کیمیا و ناهید پیش آوردند دوقطبی سازی بیشتر برای مردم شروع می شود، چطور؟! آنطور که در استوریها و موضع گیریهای متفاوت افراد معمولی و سلبیریتی و مسئول و حتی رسانه ها شاهد بودیم. اما این پایان راه نیست چرا که این روند با ایجاد یک تراژدی دیگر و ساخت و انتشار این جمله از سوی ورزشکار فراری از کشور به اوج می رسد وقتی که می‌گوید:«من فقط می خواستم ورزشم را ادامه دهم و به دلایلی نگذاشتند» حالا از خودتان بپرسید چند درصد مردمی که از رویارویی کیمیا و ناهید دلخورند یادشان می آید ناهید در انتخابی کیمیا را برد و برای همین کیمیا رفت تا در المپیک بماند!

کدامشان یادشان می آید که کیمیا در قالب تیم ملی آلمان هم نتوانست سهمیه المپیک بگیرد و با روندی عجیب بدون داشتن سهیمیه با تیم پناهجویان به صورت غیرقانونی و بدون مجوز به وی اجازه حضور در المپیک توکیو داده شد و ...داستان اغلب ورزشکاران رخت بربسته از ایران اینچنین است. البته این نکات مانع از این نکته نمی شود که چشممان را بر روی برخی محدودیتهای موجود و برخی بی مهری ها ببندیم. منکر این نمی شویم که به جز فوتبال و والیبال و کمی بسکتبال همه ورزشکاران علی الخصوص بانوان حقوق مناسبی دریافت نمی کنند اما ریشه اصلی مشکل یکجای دیگرست. کجا؟! به بخش بعدی بیایید.

پرورشی که قربانی می شود

اکثر اوقات یادمان می رود در کنار مهارت آموزی به کودکان و نوجوانان روحشان هم باید پرورش یابد و گاهی این پرورش عمیق را با برگزاری چند مناسبت فرهنگی مثل ولادت و شهادت اشتباه می گیریم و همین می شود که پسر 16 ساله شطرنج باز یا کیمیای 21 ساله به راحتی مهاجرت می کنند. چرا؟! چون یادمان رفته یادشان دهیم که اگر افرادی در پوشش دوست ورزشکار به آنها نزدیک شدند و با آنها همدردی کرده و از موقعیت سخت آنها سوء استفاده کردند و خواستند با پیشنهاد اغواکننده فریبشان دهند، چه بگویند؟ یا اصلا برایشان نگفته‌ایم که برای آنهایی که دست رد به چنین پیشنهادهایی بزنند چه می‌کنیم؟

واقعیت این است که وقتی ورزشکاری به سطح نخست مسابقات بین المللی راه می یابد در دوره نوجوانی و یا ابتدای جوانی است. جوانی تازه نفس که اغلب به فکر تکرار تمرینات بدنی برای آماده‌سازی بوده و اگر خودش فکری به حال تقویب روحیه‌اش نداشته باشد و روح و روانش را پرورش نداده باشدُ متاسفانه هیچیک به فکر پرورش این مهم نیست و متاسفانه آموزشهای لازم برای رویارویی با اغواگرانی که برای کارهای جاسوسی پرورش یافته اند را ندارند. پس ورزشکاران حرفه ای که روانه مسابقات بین المللی می شوند آموزشهای لازم را برای شناخت دوست از دشمن ندیده‌اند و نتیجه می شود همینی که الان می بینیم، تیم پناهجویانی با ورزشکاران ایرانی و ایرانی که پرچم مغولستان و .. را حمل می کند و ...کاش یکبار به عقب برگردیم و از خودمان بپرسیم از میان ورزشکارانی که راهی المپیک شدند کدامیک در مواجه با مامور سیا در پوشش ورزشکار و یا خبرنگار می تواند برخورد مناسبی داشته باشد و آموزش لازم را برای تباه نکردن آینده اش دیده است؟ آنوقت می توانیم بگوییم شاید اویی که لازم است از شنیدن تعدد پناهندگی ورزشکاران سر بر بالین نگذارد و عذاب وجدان داشته باشد مسئولانی هستند که هشدارهای لازم و آموزشهای کافی را به نوجوانان و جوانانمان ندادند.

البته پر واضح است که با وجود یاد دادن تکنیکهای مورد انتظار باز هم پدیده پناهندگی صفر نمی‌شود اما حتما تعداد افرادی که فریب می خورند کمتر می‌شود و کمتر کسی بدون دانستن اینکه بر سرش چه می آید پا در مسیری می گذارد که به ابزاری برای دشمن جهت انتقام گیری از کشورش تبدیل شود.

نگارنده: مائده شیرپور

سایر اخبار

عکس/وزیر فرهنگ و علوم ژاپن در سفارت کشور ایران

درد خوزستان از نداری نیست/ مشکل اصلی کشور سرکش بودن نظام اداری و اجرایی است

همه چیز درباره قرص سرترالین

احتمال تمدید مجدد معافیت‌های عراق از تحریم‌های ایران

عکس/بحران آبگرفتگی در خیابان های لندن

عکس/سر جلسه کنکور ارشد با ذره بین!

قطعه شنیده‌نشده از شجریان چگونه لو رفت؟

دیدار سفیر آمریکا با امیر و ولیعهد کویت/عکس

راز نقاب فرعون جوان مصر چیست؟

ناگفته‌هایی از تصاویر ساختگی منسوب به اهل بیت (ع)