واکنش عجیب کیهان به اعتراض ترانه علیدوستی

این در حالی است که اولا برای کاندیداهای دریافت اسکار فیلم غیر انگلیسی‌زبان معمولا کارگردان و تهیه‌ کننده و در نهایت فیلمنامه‌نویس دعوت شده و سایر عوامل در میان مدعوین قرار ندارند؛ مگر این که در سایر رشته‌های اسکار نامزد شده باشند. ثانیا با دستور اخیر ترامپ و منع ورود شهروندان ایرانی معلوم نیست که حتی برای عوامل یک فیلم نامزد اسکار استثنا قائل شده و ویزا صادر کنند؛ خصوصا که ترامپ از هالیوود و اهالی‌اش (که در جریان انتخابات اخیر اغلب در مقابل وی و در سمت کلینتون قرار داشتند) دل خوشی نداشته و به طور کلی رسانه‌ها را متقلب خوانده است! قابل ذکر این که وقتی در سال ۲۰۰۲، رومن پولانسکی (فیلمساز لهستانی) نامزد دریافت اسکار بهترین کارگردانی شد، به دلیل حکم بازداشتی که ۲۵ سال قبل از آن یعنی در سال ۱۹۷۷ از سوی دستگاه قضایی آمریکا برایش صادر شده بود، نتوانست در مراسم اسکار حضور یابد و حتی دعوت آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا نیز از نظر سیستم قضایی آمریکا برای او استثنایی به وجود نیاورد! چنان که امروز نیز پس از گذشت ۳۰ سال از وقوع جرم و حتی گذشت شاکی از پولانسکی، هنوز اگر وی وارد آمریکا شود، دستگیر خواهد شد!

به این ترتیب اقدام بازیگر فیلم «فروشنده» اگر چه در مقابل عدم موضع‌گیری سازنده فیلم (که گویا حس شرمساری‌اش فقط برای برخی غوغاهای رسانه‌ای داخلی کار می‌کند!) قابل تامل است اما خیلی دیر و تاریخ‌گذشته به نظر می‌رسد. از آن روی که سیستم سیاسی و فرهنگی ایالات متحده آمریکا و از جمله همین اسکار، اساسا سیستمی ایدئولوژیک و نژادپرستانه بوده و با نگاه کمی عمیق‌تر به تاریخچه آن بدون آن که نیاز به هوش سرشاری باشد، می‌توان متوجه شد که این نژادپرستی در رگ و پی آن ریشه دوانده است. اگر چه متاسفانه حتی این نگاه کمی عمیق در برخی مسئولین فرهنگی و اهالی سینمای ما به خصوص آنان که هر سال اسباب معرفی فیلمی به این مراسم را فراهم می‌کنند، وجود ندارد اما  عوامل فیلم یاد شده می‌توانستند از مدت‌ها پیش، این حقارت تقاضای شرکت در «بازی آمریکایی اسکار» را رد کرده و حضور در این مراسم را (که خود آمریکایی‌ها نیز بارها و بارها به نژادپرستانه بودن آن اعتراف کرده و بایکوتش نموده‌اند) تحریم کنند.

البته از سازنده فیلم «فروشنده» انتظار چنین موضع‌گیری‌هایی نمی‌رود، چون به هر حال صاحب کار شاهزاده قطری است و به جز این، کلی برنامه برای فیلمساز ما ریخته‌اند از جمله تدریس در انستیتو فیلم دوحه در قطر و... و حتما ایشان قصد ندارد با یک حرف و عمل نسنجیده (که احتمالا تاثیری هم ندارد) نان آینده خویش را آجر کند! دنیا را چه دیدید؟ شاید دلارهای قطری علی‌رغم قانون منع ورود ایرانیان به آمریکا این مشکل را هم برای جناب فیلمساز حل کرد!»