صفحه نخست » اجتماعی

خوابیدن در کنار جسد یک عراقی

یکی را دیدم که پشت به من خوابیده و پوتین‌هایش از زیر پتو بیرون زده بود. دیگر طاقت نیاوردم. جلوتر رفتم، اسلحه‌ام را روی ضامن گذاشتم و کلاه آهنی را از سرم برداشتم. گوشۀ پتویش را کنار زدم و زیر آن رفتم.

کد خبر: ۲۷۳۶۹

تعداد نظرات: ۲ نظر

تاریخ انتشار:۳۰ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۸:۱۱ - 18 February 2017

به گزارش روزپلاس ، حجت‌الله رفیعی از رزمندگان استان زنجان است. او در خاطره‌ای از عملیات «کربلای5» و استراحت در کنار جسد یک عراقی روایت می‌کند: «بادگیر و اُورکتم را برنداشته بودم و کم‌کم از سرما می‌لرزیدم. کلاً عادت نداشتم شب‌های عملیات بارم را سنگین کنم. کفش‌های کتانی مقاومی هم خریده بودم؛ بهتر از پوتین بود، چابکتر حرکت می‌کردم.شب سوم عملیات «کربلای5» بود. کنار «نهر جاسم»، روی پل پنجم، مشرف به مقر عراقی‌ها منتظر نشسته بودیم. دستور رسیده بود گردان ما آن شب وارد عمل نشود. چند ساعتی فرصت داشتیم تا استراحت کنیم. قرار بود لشکر «19 فجر شیراز» جلو برود. به ما گفته بودند حتی تیراندازی هم نکنیم.

سرما تا مغز استخوانم نفوذ کرده بود. اجازه نداشتیم کلاه آهنی را هم از سرمان برداریم. مغزم داشت یخ می‌زد. زیر نور منورهای پراکنده دشمن، کورمال کورمال دنبال پتوئی، اورکتی چیزی می‌گشتم که کمی گرمم کند. بچه‌ها گوشه‌ای می‌نشستند و از توی کوله پشتی‌هایشان پتو درمی‌آوردند، روی‌شان را می‌کشیدند و راحت می‌خوابیدند. یکی را دیدم که پشت به من خوابیده و پوتین‌هایش از زیر پتو بیرون زده بود. دیگر طاقت نیاوردم. جلوتر رفتم، اسلحه‌ام را روی ضامن گذاشتم و کلاه آهنی را از سرم برداشتم. گوشه پتویش را کنار زدم و زیر آن رفتم. پشت به پشتش تکیه دادم و آرام گفتم: «ببخشید برادر، من پتو نیاوردم و دارم از سرما می‌میرم.»

انگار خوابش عمیق بود چون تکان نخورد. اسلحه‌ام را بغل کردم. نمی‌دانم کی به خواب رفتم. یکدفعه با صدای فرمانده بیدار شدم که می‌گفت: « بچه‌های گردان علی اصغر آماده باشید، داریم برمی‌گردیم عقب.»

نمی‌دانم چند ساعت خوابیده بودم، اما سرحال شده بودم و دیگر از سرما نمی‌لرزیدم. بغل دستی‌ام هنوز خواب بود. پتو را کنار زدم و دم گوش او گفتم: «برادر بلند شو! بچه‌های گردان دارن برمیگردن عقب.»

بند کتانی‌هایم را سفت بستم و با دست تکانش دادم: «برادر، برادر بلند شو! عقب می‌مونیا.»

فکر کردم حتماً خیلی خسته است. پتو را از رویش کنار زدم. خم شدم ببینم از بچه‌های کدام گروهان است. زیر نور منورها، یک طرف صورتش را دیدم؛ از گوشش خون بیرون زده بود. شانه‌اش را گرفتم و کشیدم؛ به پشت افتاد و تمام چهره‌اش به وضوح دیده شد. ترکش نصف سرش را برده و مغز متلاشی شده‌ بود. صورت خونی بود. چشم‌هایش سالم مانده بودند و نیمه باز نگاه می‌کردند.

بدنم شروع کرد به لرزیدن. قلبم داشت از دهانم بیرون می‌زد. آرام اسلحه‌ام را از کنارش برداشتم و چهار دست و پا عقب عقب رفتم. عرق سردی تمام بدنم را گرفته بود. باورم نمی‌شد شب را کنار جسد یک عراقی خوابیده باشم. تا چند روز، منگ بودم و صورت متلاشی شده‌اش از جلوی چشمم کنار نمی‌رفت.

خاطرات این رزمنده زنجانی را مهدی رفیعی جمع آوری کرده است.

ایسنا/

سایر اخبار

تیپ دیده نشده زنان بازیگر در اکران خصوصی فیلم ماحی + عکس

جزئیاتی از فرمان جدید ترامپ جهت منع ورود به آمریکا

عکس/ تلف شدن دام‌ها در بردسیر استان کرمان در اثر سیلاب

عکس/ رکورددار مدرک دانشگاهی را ببینید!

مهمان دوست داشتنی برنامه خندوانه درگذشت +عكس

خانم بازیگر مشهور و همسرش در ساحلی زیبا + عکس

مجلسی‌ها در محله عموپورنگ + عکس

عکس کمتر دیده شده از بازیگر معروف طنز و همسر و پسرش

الناز شاکردوست در منظره ای بی نظیر و زیبا + عکس

درگيري خونين در ليگ دسته ٢ ايران + عكس

جیمزباند در یک فیلم کمدی +عکس

موهای قرمز رنگ خانم بازیگر + عکس

عکس/سرازیر شدن مارهای سمی در بندر دیر

عکس دیده نشده از بازیگر مشهور معمای شاه و همسرش در کوهستان

بازیگر معروف با نقش ۱۷ ساله‌اش خداافظی کرد! +عکس

کت و کلاه عجیب و غریب سوپراستار سینما + عکس

عکس/ خانم های بازیگر با تیپ متفاوتشان

عکس/خانم بازیگر جنجالی و مادر زیبایش!

عکسی کمتر دیده شده از آیت‌ الله هاشمی (ره)

خانم مجری: همه به من می گویند شما پیر نمی‌شی؟! +عکس

عکس/آخرین مدل لکسوس در تهران

آگهی میلیاردی اجاره خانه در تهران + عکس

پیمان معادی در نقش سردار ایرانی+ عکس

عکس/ همسر سابق مجری و بازیگر مشهور زیر یک آلاچیق زیبا

پدر، مادر و دختر بازیگر در یک جشنواره + عکس

روسری زیبا و بسیار خاص خانم بازیگر + عکس

برچسب ها: روزپلاس ، عراقی ، جسد ، جنگ ، پوتین

بازگشت به ابتدای صفحه

ارسال به دوستان

نظرات بینندگان

انتشار یافته: ۲

در انتظار بررسی: ۰

غیر قابل انتشار: ۰

ناشناس

۲۳:۴۵ - ۱۳۹۵/۱۱/۳۰

پاسخ

اگه از این داستان یه فیلم کوتاه بسازن و بدون حاشیه های اضافی و به همین صورت کوتاه و خلاصه و فقط رسوندن پیام های احساسی یک سربازی که از سرما می لرزه و خسته هست و خوابش میاد و بقیه سربازها دارن زیر پتوهای خودشون می خوابن و اونهم با دهن بسته و توی خیال خودش میگه ای کاش بادگیر رو بر می داشتم و حیف که پتو ندارم، حالا توی این سرما چی کنم، آخ جون یه پتو، ولش کن، نمی خواد بیدارش کنم، گناه دارن بذارم بخوابه، نه بابا کی ناراحت میشه، منم کنارش می خوابم. بعد هم میره و کنارش می خوابه و فرمانده داد میزنه و اونهم بیدار میشه و خودش رو جمع می کنه و می خواد اون رو هم بیدار کنه که جانمونه و واسش ناراحت هست که جانمونه، بعد هم یه دفعه به چهره وحشتناک یک جسد با صورتی وحشتناک صدمه دیده روبرو میشه و عقب عقب میره و فیلم تموم میشه!

lhihk

۲۳:۵۳ - ۱۳۹۵/۱۱/۳۰

پاسخ

یک ادم مرده چه طور روی خودش پتو می اندازد

ارسال نظر

روایت تصویری