چرا دختران به خوش‌صحبتي تمايل دارند و پسران به بي‌حوصلگي؟

به گزارش روزپلاس خيلي‌‌ها ممکن است اين صحنه را بشناسند: دختري مي‌ خواهد با شريک زندگي ‌اش راجع به مشکلي صحبت کند. او قصد دارد که همه چيز را ريز به ريز تعريف کند، اما آن پسر سکوت مي‌‌کند و تمايلي به صحبت کردن ندارد.

چند روان‌شناس آمريکايي که در دانشگاه مي‌سوري شهر کلمبيا مشغول به کار هستند، اخيرا در تحقيقي که بين 2000 کودک و نوجوان انجام داد‌ه‌‌اند، توضيحي براي اين مساله يافته ‌اند. بر اساس نتايج اين تحقيق، آن‌ها يک پيش‌ داوري قديمي را از ميان برداشته‌‌اند. سال‌ها بود که محققان بر اين عقيده بودند که بي‌تمايلي پسران براي يک صحبت طولاني به دليل آن است که آن‌ها دوست ندارند از خود ضعف نشان دهند.

اما محققان در تحقيق جديد به اين نتيجه رسيده ‌اند که دلايل ديگري باعث اين امر هستند. نتيجه‌ اصلي تحقيق آن است که پسر‌ها کلا صحبت‌‌هاي طولاني بر سر يک مشکل را عملي بيهوده مي‌‌دانند. روان‌شناسان آمريکايي نتايج تحقيق خود را در نشريه‌ علمي Child Development منتشر کرده ‌اند. روان‌شناسان تحقيقي چهار مرحله‌‌اي بين کودکان و نوجوانان 8 تا 16 ساله انجام دادند. آن‌ها از نوجوانان خواستند که انتظارات مثبت و منفي خود را از يک صحبت طولاني نام ببرند.

نتيجه‌ تحقيق آن بود که در رابطه با انتظارات مثبت، اميد دختر‌ها نسبت به سازنده بودن مکالمه‌‌اي طولاني چشمگير‌تر و بارز‌تر از پسران بوده است. در رابطه با انتظارات منفي در دو مورد نظرات پسر‌ها با دختر‌ها فرق مي‌ کرد. پسر‌ها ذکر کردند که هنگام صحبت کردن درباره‌ احساساتشان، حس عجيبي پيدا مي‌ کنند. افزون بر اين آن‌ها چنين صحبتهايي را هدر دادن وقت مي‌‌دانند. بر اساس نتيجه‌ اين تحقيق تفکر عمومي‌ که پسر‌ها صحبت نمي‌‌کنند زيرا از واکنش ديگران مي‌ ترسند ديگر از ميان برداشته مي‌‌شود. حس عجيبي که پسر‌ها در مورد مکالمات طولاني ذکر کرده‌‌اند باعث مي‌‌شود که دانشمندان در مورد نتايج اين تحقيقات شک کنند. روان‌شناسان در رابطه با پرسشنامه ‌هايي که به کار برده ‌اند با يک مشکل مواجه هستند. انسان‌ها معمولا تمايل به دادن جوابهايي دارند که در جامعه مطلوب به شمار مي‌‌ روند. به اين معنا که اگر ليستي از اميد و ناراحتي درباره‌ مکالمات طولاني در مقابل يک نوجوان قرار گيرد، او به احتمال زياد مي‌ گويد که چنين مکالمه‌‌هايي وقت را هدر مي‌ دهند، زيرا اين جواب مطلوب‌تر از اين است که بگويد از يک مکالمه مي‌ ترسد.

اما با وجود مشکل جمع ‌آوري داده ‌ها، دانشمندان تاکيد مي‌ کنند که پسر‌ها درکل بيشتر تمايل به سکوت دارند تا دختر‌ها.

محققان افزون بر اين اعلام کردند که پدر‌ها و مادر‌ها در زمينه‌ از بين بردن چنين کليشه‌‌هايي مي‌ توانند فعاليت کنند. آن‌ها مي‌‌توانند به پسر‌ها در سنين پايين بياموزند که مکالمات طولاني مي‌ توانند به راه‌ حل نيز بيانجامد و به همين دليل تنها هدر کردن وقت نيستند. در عين حال آن‌ها مي‌‌توانند به دختران خود نيز توضيح دهند که بحث کردن طولاني در مورد جزئيات همه‌ مسائل، تنها راه حل از بين بردن مشکلات نيست.