چگونه یک بالن کوچک بسازیم؟

انسان از دیرباز آرزوی پرواز و فتح آسمانها را داشته... خلاصه از این حرفها! بالن هوای گرم اولین وسیله پرواز بوده که توسط برادران مونت گلفیر فرانسوی در سال 1783 ساخته شد. امروزه روشهای مختلفی برای ساخت بادکنک هایی که خودشان را بالا ببرند که مرسوم ترین روش برای بالا بردن انسان همان بالن هوای گرم بوده.

 در این مقاله روش های مختلف عملی برای بالا بردن یک بادکنک بزرگ ارایه شده است. این روشها به تریبی است که ما انجام دادیم. ساخت یک بالن به وسایل خاصی احتیاج ندارد. فقط چند نفر بیکار که در زیر مشاهده می کنید کفایت می کند!!

شما می توانید بادکنک خود را با گاز شهری یا کپسول پر کنید. گاز کپسول فشار زیادی دارد و می تواند بادکنک های بزرگی را پر کند. برای استفاده از گاز شهری باید چند بار بادکنک را باد کرده و بکشید تا نرم شود. همچنین شما نمی توانید از دریچه اجاق گاز استفاده کنید چون گاز از محلی که هوا وارد اجاق می شود خارج می شود و چیزی در بادکنک نمی رود. در آخر مواظب باشید که دچار گاز گرفتگی یا سوختگی نشوید.

رسیدیم به قسمت هیجان انگیز مطلب. ساخت بالن هیدروژنی سرگرم کننده تر و حاوی مطالب زیاد علمی است که می توان با وسایل ساده ای آن را انجام داد. در دهه های 1910 تا 1940 بالن های بسیار بزرگی از هیدروژن (به نام زپلین) ابتدا برای کاربرد نظامی و سپس برای کاربرد تفریحی ساخته شد. هیدروژن و هلیم دو گاز سبکی هستند که می توان در بادکنک استفاده کرد. از آنجایی که ما هنوز به تکنولوژی مایع کردن هوا و تبخیر جز به جز (و گرفتن هلیم) نرسیده ایم، مجبوریم با روش های شیمیایی هیدروژن استخراج کنیم.  ما تولید هیدروژن را به دو صورت انجام دادیم. یکی با الکترولیز و دیگری مستقیما با مخلوط کردن چند ماده شیمیایی.

در این روش با برقراری یک جریان مستقیم برق، آب را الکترولیز کرده و هیدروژن را از اکسیژن جدا می کنیم. این روش با بادکنک جواب نمی دهد. مواد مورد نیاز این روش، یک سطل ماست، یک یا دو قوطی نوشابه، مقداری آب، مقداری نمک یا زاج سفید، یک آدابتور برق مستقیم، ذغال مداد یا باطری قلمی.

برای آدابتور می توان از شارژر لپ تاپ استفاده کرد. این شارژرها برق ولتاژ بالا با آمپر زیاد تولید می کنند و به دلیل مدار پیشرتفه ای که دارند با اتسال کوتاه نمی سوزند. یک قوطی را از کمر ببرید. یک سوراخ کوچک برای عبور سیم بکنید و بعد با چسب مایع سوراخ را پر کنید. سبس در بطری را باز کرده و یک کیسیه به سر آن ببندید. سپس قوطی را تا جایی که سیم وارد شده است وارد آب کنید. سیم باید در آب باشد. این سیم را به قطب منفی آداپتور وصل کرده و سیم قطب مثبت را در آب بگذارید. حتما مقدار زیادی نمک برای آسانی در رسانش جریان حل کنید. وقتی جریان بر قرار می شود از هر دو سیم (الکترود) حباب های ریز مثل گاز نوشابه بیرون می آیند. سر مثبت گاز اکسیژن (به همراه کلر) و سر منفی گاز هیدروژن به همراه رسوب سدیم می دهد. این واکنش گرمازاست و پس از مدتی ظرف بسیار گرم می شود. سیم مثبت روی آدابتور مشخص شده است اگر سیم مثبت را پیدا نمی کنید با یک دیود یا ولت متر یا با شعله می توان پیدا کرد. اگر شعله فندک را روی الکترود منفی (هیدروژن) بگیرید، شعله زردی روی شعله فندک را می گیرد. با توجه به نوع فلز سیم (مس یا آهن) و ولتاژ، همیشه یک سر سیم در اثر الکترولیز خورده شده و به درون ظرف به صورت پودر رسوب می کند و پس از مدتی جریان کاملا قطع می شود. بعد از یکی دو بار امتحان کردن، آن قطب خورنده را پیدا کنید و به جای اینکه مستقیما سیم را داخل آب کرده، آن را دور ذغال مداد پیچیده و در آب فرو کنید. این روش بسیار بسیار آهسته است.  وصل کردن چند آداپتور به صورت موازی یا حتی سری نه تنها تاثیری روی تقویت جریان نمی گذارد بلکه موجب تضعیف نیز می شود. شما فقط می توانید باطری های قلمی و کتابی را سری وصل کنید تا سرعت واکنش بیشتر شود.

 

1. فکر نکنید که با برق شهر می توانید به سرعت آب را الکترولیز کنید. وصل کردن سیم مستقیم از پریز برق نه تنها به شما آسیب می زند و موجب آتش سوزی می شود بلکه اصلا هیدروژنی تولید نمی شود.

2.  در قسمت مثبت به همراه اکسیژن، کلر حاصل از الکترولیز نمک نیز ساطع می شود. این گاز بوی بسیار تندی دارد و خیلی سمی و شدیدا خورنده است. (اولین بمب شیمیایی در جنگ جهانی اول گاز کلر بوده). حتما باید این گاز تهویه شود. شما می توانید 1. در فضای باز کار کنید، 2. با یک قوطی دیگر شبیه قوطی هیدروژن، مخلوط اکسیژن و کلر را هم جمع کرده و در فضای باز خالی کنید. 3. از محلول رسانای دیگری مثل زاج استفاده کنید. مقدار کمی سود سوز آور هم می توان جایگزین کرد. البته باید حتما از دستکش برای دست زدن به پودر سود استفاده کنید.

3.به هیچ وجه از سایر اسید های دم دست (مثل بعضی شوینده ها) به جای نمک استفاده نکیند.

4. گاز هیدروژن مثل گاز شهری خطرناک است و اگر در جایی مثل یک کیسه جمع شود در مجاورت شعله منفجر می شود.

5. به خدا کلر ضرر دارد! کشنده نیست ولی حتما از بو کردن قسمت مثبت یا گرفتن کیسه حاوی کلر (اگر آن را جمع کردید) جلوی صورت خود و دیگران پرهیز کنید.