چه كسانی از حكم لاهه ناراحت هستند؟

این حکم نشان داد که علی‌رغم مخالفت برخی از نیرو‌های داخل کشور با برجام، این تفاهم بزرگترین دستاورد سال‌های اخیر کشور در حوزه روابط خارجی است. فراموش نکنیم که حقوق بین‌الملل به طور معمول به نحوی تنظیم می‌شود که مطابق میل و خواست قدرت‌های بزرگ جهانی است و اصولاً در چارچوب آنان نیز قرار دارد. ولی هنگامی که دیوان لاهه به عنوان اصلی‌ترین نهاد قضائی جهانی حکمی را علیه ایالات متحده و با اتفاق آرا صادر می‌کند، نشان می‌دهد که قدرت دیپلماسی و تمسک به همین ضوابط بین‌المللی تا چه حد برای تامین منافع ملی کشور مفید و کارآمد است.

باعث تأسف است که ٦ روزنامه جناح اصولگرا هیچ اشاره‌ای به این دستاورد مهم ملی در صفحه اول خود نکردند، در حالی که خبر آن در صدر اخبار بین‌الملل نیز قرار داشت. در جهانی که ایالات متحده می‌کوشد تا با زورگویی اراده خود را به دیگران تحمیل کند، این اقدام ایران را باید یکی از دستاورد‌های مهم در مقابله با زیاده طلبی‌های ایالات متحده دانست، ولی چرا جناحی که مدعی مبارزه با آمریکا است، از این دستاورد ناراحت است به طوری که حاضر نشده است خبر به این مهمی را در صفحه اول روزنامه‌های خود بیاورد؟ گویی معدودی از آنان براساس این ضرب‌المثل که: «دیگی که برای من نمی‌جوشد، بگذار کله سگ در آن بجوشد» عمل می‌کنند. این رفتار برای کسانی که مدعی انقلابی بودن هستند بسیار زشت است. این دستاورد نه تنها به نفع مردم و کشور است، و به لحاظ سیاسی و اخلاقی دستاورد مهمی محسوب می‌شود، بلکه علیه ایالات متحده نیز به حساب می‌آید و این قدرت جهانی را با چالش جدی مواجه کرده است؟ حال این افراد با کدام یک از این دو نتیجه مخالف هستند؟

پاسخ کمی پیچیده است. با سود بردن مردم مخالف نیستند، بلکه با اینکه این دستاورد به نام افرادی جز خودشان و این دولت نوشته شود مخالفت شدید دارند. انگار در میان فعالان سیاسی کسانی هم هستند که برای بدنام کردن مخالفان خود و جلوگیری از خوشنامی آنان حاضرند هرکاری بکنند. هنگامی که همه چیز را از دریچه تنگ سیاست غیر اخلاقی می‌بینند، نتیجه همین می‌شود که یکی از بزرگ‌ترین دستاورد‌های ملی کشور که محصول کوشش همه مردم و نخبگان و دولت است را نادیده می‌گیرند.

ولی مسأله ضدیت آنان با آمریکا چه می‌شود؟ چرا این اقدام را که ضد آمریکاست، برنمی‌تابند؟ چرا هیچ یک از پیروزی‌های دیپلماتیک ایران را برنمی‌تابند و با آن مخالف هستند. اقلیتی که طالب مواجهه و درگیری مستقیم هستند. هر کشوری را که بتوانند وارد این میدان کنند استقبال می‌کنند؛ و از آنجا که احتمال این مواجهه با ایالات متحده بیشتر است بنابراین هر نوع مقابله دیپلماتیک با آن را مفید نمی‌دانند. زیرا شکست و پیروزی دیپلماتیک محدود به همان دیپلماسی است و مانع از جنگ و خون‌ریزی می‌شود. مخالفان داخلی مواجهه دیپلماتیک از پیروزی ایران بر آمریکا در لاهه ناراحت هستند. در خارج نیز عربستان و اسراییل از این امر ناراحت هستند.