صفحه نخست » اجتماعی

زوجی جوان به دلیل جهل مادر زن تا ابد نامحرم شدند

جهل به یک حکم شرعی در خصوص شرایط و آداب رضاع (شیر دادن) موجب حرمت ابدی یک زن و شوهر جوان شد.

کد خبر: ۱۰۷۱۵۳

تاریخ انتشار:۱۸ دی ۱۳۹۷ - ۱۹:۱۸ - 08 January 2019

به گزارش روزپلاس، چندی پیش زوج جوانی که کمتر از ۵ سال از زندگی مشترکشان گذشته بود و تنها ۳ ماه از تولد اولین فرزندشان می‌گذشت، عازم سفر حج می‌شوند و نوزاد سه ماهه خود را به مادربزرگ می‌سپارند تا زمان بازگشت مادر و پدر از نوه خود مراقبت کند.

مادر بزرگ که خود او نیز صاحب فرزند نوزادی بوده است، با کمال میل، مراقبت از نوه خود را می‌پذیرد، زیرا از آنجا که خود فرزند نوزادی داشته است، به گمان خود می‌تواند همزمان به نوه اش شیر دهد.

حدود بیش از یک ماه، این فرزند نزد مادر بزرگِ مادری خویش مراقبت شده و از شیر او استفاده می‌کند؛ پس از بازگشت پدر و مادر این نوزاد، فرزند نزد مادر خود بازگردانده می‌شود؛ مدتی بعد مادر بزرگ که در جلسه‌ی روضه‌ای شرکت کرده بود، پس از سخنرانی خطیب آن جلسه، از احکام شیر دادن به فرزند اطلاع پیدا می‌کند و آنجاست که تمام دنیا را در مقابل خود تیره و تار می‌بیند.

خطیب آن جلسه در رابطه با احکام شیر دادن به فرزند، گفته بود " در صورتی که مادربزرگی به فرزند دختر خود شیر دهد، مادر و پدر آن نوزاد بر یکدیگر حرام ابدی می‌شوند و باید از هم جدا شوند و به هیچ عنوان امکان بازگشت و ازدواج مجدد آن زوج وجود ندارد".

مادر بزرگ پس از این جلسه، از تمامی مراجع برای حکم شرعی و فقهی این مسئله تحقیق می‌کند و متوجه می‌شود که مراجع عظام دررساله‌ها و توضیح المسائل خود در رابطه با این مسئله، حکم به "حرمت ابدی" این زوج می‌دهند و هیچ راه حلی برای رفع این مشکل وجود ندارد.

‌در فقه اسلام، حرام اَبدی یا حرمت مؤبد، به حرام بودن ازدواج مرد و زنی برای همیشه گفته می‌شود؛ به این معنا، هنگامی که مرد و زنی به یکدیگر حرام ابدی می‌شوند تحت هیچ شرایطی نمی‌توانند با هم ازدواج کنند.

در فقه شیعه، زنای محصنه، لعان، خواندن صیغه عقد در زمان عده و احرام، لواط با پسر، پدر و برادر زن و طلاق همسر پس از مرتبه نهم از جمله مسائلی است که موجب حرام شدن ازدواج زن و مرد برای همیشه می‌شود؛ شیر دادن مادر به فرزند دختر خود (نوه دختری) نیز از جمله همین امور است.

البته باید توجه داشت که شیر دادن به نوزاد و احکامی که پس از آن متوجه این امر می‌شود، شرایط خاص خود را دارد که به طور مفصل در توضیح المسائل مراجع آمده است و به این شکل نیست که هر خانمی که به نوزادی شیر دهد، چنین احکامی بر او مرتب شود.

از نظر مذهب شیعه امامیه (ع) شیر دادنی که علت محرم شدن است، چند شرط برای آن در نظر گرفته شده است که در اینجا، به ۴ مورد آن اشاره می‌شود:

۱- به بچه شیرخوار شیر مادری را بنوشد که دارای بچه بوده و همسر داشته باشد.

۲- بچه به واسطه مرض، شیر را برنگرداند و اگر برگرداند، بنابر احتیاط واجب، کسانی که به واسطه شیر خوردن، به آن بچه محرم می‌شوند، باید با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او نکنند.

۳ - بچه شیر را از پستان زن بمکد نه این که با وسیله‌ای شیر را در کام بچه بریزند.

۴- شیر خالص بوده و با چیز دیگری مثل غذا، مخلوط نباشد.

‌در مسئله حرمت ابدی زن و شوهری که مادرزن به نوه شیر داده است، بین اکثر قریب به اتفاق علما، توافق نظر وجود دارد، اما نکته قابل توجه این است که آیت الله مکارم شیرازی در حکم این مسئله با دیگر مراجع، نظر متفاوتی دارد.

بخش پاسخگویی سوالات شرعی دفتر مقام معظم رهبری در پاسخ به حکم حرمت ابدی زن و شوهری که مادر آن زن به فرزند دختر خود شیر داده است، به خبرنگار ایسنا منطقه قم، گفت: اگر این مادر به طوری به نوه دختری خود شیر دهد که باعث محرمیت شود (یعنی شرایطی که بخشی از آن ذکر شد) رعایت شده باشد، این مسئله موجب می‌شود که زن و شوهر به یکدیگر حرام ابدی شوند.

هم چنین در پایگاه اطلاع رسانی امام خمینی (ره) (پرتال امام خمینی (ره)) نیز به سوالی در همین خصوص، پاسخ داده شده است: طبق مسأله ۲۴۷۲ توضیح المسائل جناب عالی، «اگر زنی بچه دختر خود را شیر‎ ‏دهد، آن دختر به شوهر خود حرام می‌شود». اگر بر اثر بی اطلاعی از مسأله، تقریباً ۲۰‌‎ ‏بار شیر داده و بعد از اطلاع، نداده باشد چه حکمی دارد؟ ‏

‌‏بسمه تعالی، حرام می‌شود؛ مگر آن که شرایط معتبره در شیردادن که در‎ ‏رساله هست موجود نباشد. ‏

بنابراین گاهی جهل به یک حکم شرعی و ندانستن احکامی که اطلاع از آن لازمه زندگی یک مسلمان و شیعه است، به همین آسانی یک زندگی را دچار مشکل می‌کند.

بدیهی است، از آنجا که دین اسلام، کامل‌ترین دین میان ادیان بوده و هست، بنابراین احکام اسلامی جهت محدود کردن زندگی انسان، وضع نشده بلکه در ورای هر حکم شرعی، علت متقن و منطقی نهفته است که با پیشرفت علم، برخی از این دلایل برای انسان مشخص شده است.

‌ما آنچه که مهم و جای تامل است، اینکه طبق وظیفه شرعی برهرمسلمانی واجب است که به احکام دین خود آگاه باشد و در جزئیات احکام زندگی خود، به مرجع تقلیدی که سال‌ها تحصیل دین کرده است، رجوع کند، همانطور که انسان، به محض بروز یک بیماری کوچک به متخصص این امر مراجعه می‌کند.

البته لازم است مبتلایان به این مشکل به توضیح المسائل و یا دفتر استفتائات مرجع تقلید خود مراجعه و با پرسش سوال به وظیفه دینی خود آگاه گردد.

ایسنا