شیوه رفتار با کودکان بی‌ادب در مهمانی

نحوه رفتار با کودکان بی ادب در میهمانی. بچه هایی که از والدین خجالت می کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین در موقعیتی که آدم های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می دهند.

کد خبر: ۱۱۴۹۶۸

تاریخ انتشار:۲۹ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۸:۰۰ - 20 March 2019

به گزارش روزپلاس ، علم روانشناسی می گوید، گاهی بچه ها، نیاز به جلب توجه دارند اما این نیاز را، همیشه با تقاضای مستقیم توجه از والدین طلب نمی کنند. نشان دادن رفتار های مخربی که واکنش دیگران را در پی دارد هم یکی از راه هایی است که بچه ها از طریق آن، نیاز به مورد توجه قرار گرفتن را بیان می کنند.کودکان بی ادب

خودتان مقصرید

اگر والدین در خانه رفتار های سختگیرانه ای داشته باشند و به کودک شان اجازه حرکت و کودکی کردن ندهند، احتمالا فرزندشان در حضور دیگران به راه های مخربی برای جلب توجه متوسل می شود. جیغ زدن، تخریب کردن، رفتارهایی که حتی برای خود والدین هم عجیب هستند، همه از کودکانی سر می زنند که به خاطر سخت گیری های والدین شان، در خانه محدود هستند و در حضور دیگران، می خواهند همه محدودیت ها را از بین ببرند و رفتار والدین شان را تلافی کنند. معمولا والدین خیلی جدی، توجهی به نیاز فرزند شان به جلب توجه نشان نمی دهند و با محروم کردن آنها از توجه، باعث ایجاد واکنش هایی از طرف فرزند شان می شوند. بچه ها هم با دیدن بی توجهی دیگران نسبت به این نیاز، چنین رفتارهایی را بروز می دهند و عمدا کاری می کنند که همه نگاه ها به سمت آنها خیره شود.

چندساعت آزادی

شاید در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می داند هر کسی مشغول کار خودش است، با خود بازی می کند و رفتار مخربی را نشان نمی دهد. اما زمانی که مهمان می آید یا او با خانواده اش به جمعی غریبه وارد می شود، در حضور دیگران مقررات را رعایت نمی کند، چرا که می داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی را نمی کنند. او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هم می توانم کاری بکنم، تلقی می کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولا این بچه ها یاد گرفته اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که این نگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی.

هم جدی، هم مهربان

بعد از ریشه یابی مشکل و برطرف کردن دلیل اصلی، والدین باید برای اصلاح این عادت که در کودک ریشه دوانده، تلاش کنند. آنها باید دایره ای از رفتار قاطعانه و مهربان را در نظر بگیرند و بر اساس آن عمل کنند. در این شرایط نه باید به کودک باج داد و نه باید با سخت گیری بیش از حد، این تصور را در او ایجاد کرد که دیگر کسی دوستش ندارد. یادتان نرود که تحقیر کودک به خاطر اشتباهاتش، عزت نفس او را پایین می آورد و به شکلی اغراق شده، این احساس را در او ایجاد می کند که دیگر جایی در دل دیگران ندارد. اگر بچه ها گمان کنند به عنوان «بچه بد» دیده می شوند، انگیزه شان را برای «بچه خوب» بودن از دست می دهند.

دوست کوچولوی تان باشید

والدین نباید آنقدر خشن باشند که بچه بترسد و مشکلش را بیان نکند. بچه هایی که از والدین خجالت می کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین در موقعیتی که آدم های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می دهند. اگر پدر و مادرها در برقراری ارتباط با فرزند شان موفق باشند، به چنین مشکلاتی برنخواهند خورد. چراکه بچه ها از مرجع قدرتشان حساب می برند و اگر آن مرجع بتواند رفتار درست را نشان بدهد، می تواند همیشه شاهد رفتارهای درست فرزندش باشد.

تنبیه ممنوع

بچه ها با دیدن توجه بزرگتر ها شرطی می شوند و رفتارشان را تکرار می کنند. پس اگر کودکی کار اشتباهی می کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم توجهی باید به او ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. تنبیه اولین گزینه ای است که این والدین ناکام برای تغییر رفتارهای فرزند شان به آن متوسل می شوند. اما این والدین نمی دانند که همین تنبیه جدی و برخورد سختگیرانه، یکی از دلایل تکرار این رفتارهای مخرب است و در واقع می تواند این رفتارها را در کودکان تقویت کند. ترس مضاعف به تقویت رفتار در بچه ها منجر می شود. اگر والدین او را تهدید کنند و بگویند که در صورت انجام این کار تنبیه می شوی، باید انتظار دیدن دوباره آن رفتار را داشته باشند.

اخطار قبلی ندهید

گاهی حساسیت والدین به این رفتارها دامن می زند. آنها به خاطر نگرانی های خودشان، قبل از آنکه اتفاقی بیفتد بچه را از بعضی از کارها منع می کنند و می گویند مبادا فلان کار را انجام دهی. اما کودکی که از این طریق به حساسیت والدینش پی برده، مخصوصا آن کار را می کند. کودک بر اساس رفتار پدر و مادرش، باید فرض را بر این بگیرد که امکان بروز رفتارهای مخرب در مهمانی وجود ندارد. اما اگر والدین از قبل به او اخطار دهند و بگویند حق انجام چنین رفتاری را نداری، ذهن کودک به محض ورود به جمع، به سمت آن رفتار می رود.