به گزارش روزپلاس، این صومعه را بیشتر به خاطر دخمه‌های محل قبر مردگانی که در آن قرار دارند می‌شناسند. این راهروهای زیر زمینی در حدود سال ۱۵۹۹ در درون سنگ های آتشفشانی حفاری شدند و تا سال ۱۸۸۱ از اینجا به عنوان محلی برای تدفین استفاده می شد.در داخل این دخمه ها حدود ۸ هزار جسد و ۱۲۲۵ مومیایی را مشاهده خواهید کرد که بر اساس جنسیت و موقعیت اجتماعی مرتب شده و یا روی زمین قرار گرفته اند و یا از دیوارها آویزان هستند.