خاطره‌ خواندنی از یک دیدار خصوصی با رهبرانقلاب

در این جلسه حدود 6 یا 7 نفر از اعضا صحبت کردند و اغلب آنان نسبت به سیاستهای اقتصادی دولت آقای هاشمی رفسنجانی ابراز نگرانی کردند.

کد خبر: ۱۴۷۹۹۸

تاریخ انتشار:۱۴ بهمن ۱۳۹۸ - ۰۲:۰۴ - 03 February 2020

به گزارش روزپلاس، مهدی نصیری پژوهشگر حوزه دین و اندیشه و مدیرمسؤول سابق روزنامه کیهان در کانال تلگرامی خود نوشت:

خاطرات مطبوعاتی ام از کیهان تا صبح و سمات و ...

دیدار نویسندگان و هنرمندان مسلمان با رهبری

هیات نویسندگان و هنرمندان مسلمان که من نیز عضو آن بودم و در سال 1368 تاسیس شده بود و جلسات آن در دفتر مجلات رشد در خیابان ایرانشهر هفته ای یک بار تشکیل می شد، در سال 1370 دیداری خصوصی با حضرت آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب داشتند.

افراد حاضر در این دیدار تا جایی که حافظه ام یاری می کند عبارت بودند از آقایان: شهید مرتضی آوینی، محسن چینی فروشان، شمس الدین رحمانی، حسین شریعتمداری، مرحوم حسن شایان فر، محمد نوری زاد، سید مهدی شجاعی، مجید مجیدی، شریفی، بهزاد بهزاد پور، مرحوم احمد زارعی، مجید قادری، جواد محقق، مرتضی سرهنگی و هدایت الله بهبودی و خانمها: صدیقه ثقفی و زهرا زواریان

همچنین این سئوال با رهبری در میان گذاشته شد که آیا بهتر است این جمع به عنوان یک تشکل رسمی و اجرایی که به انجام کارها و پروژه های مشخص فرهنگی و هنری می پردازد، مطرح شود یا آن که صرفا به عنوان جمعی فرهنگی و هنری باشد که هفته ای یک بار می نشینند و در باره مسائل فرهنگی و هنری و سیاسی روز بحث و گفتگو می کنند بدون آن که به نتیجه ای عینی و عملی بیانجامد.

در مورد اول رهبری در واکنش به انتقادات و ابراز نگرانی های مطرح شده در باره سیاست های اقتصادی دولت مرحوم هاشمی گفتند: «من نسبت به سیاستهای اقتصادی دولت نگرانی نداشته و خاطر جمع هستم و عمده نگرانی و دغدغه ام پیرامون مسائل فرهنگی و جریان تهاجم فرهنگی است.» (نقل به مضمون) و در مورد چگونگی فعالیت جمع حاضر یادآور شدند که شکل مطلوب کار نه در فعالیت رسمی تشکیلاتی بلکه به عنوان جمع و حلقه ای فرهنگی ـ هنری است که هرکس در حیطه ای فرهنگی یا هنری و یا مطبوعاتی فعالیت می کند و از تبادل آراء و نظرات و رایزنی های صورت گرفته در جلسات، در ارتباط با کار و فعالیت خود استفاده می کند.

از نکات مهم مطرح شده در این جلسه صحبت خانم ثقفی سردبیر وقت نشریه «شاهد بانوان» (وابسته به بخش فرهنگی بنیاد شهید) ناظر به انتقادی بود که شهید آوینی از کیهان در مجله سوره مطرح کرده بود. خانم ثقفی بدون نام بردن از مجله سوره از رهبری پرسید: در شرایطی که این جمع در جبهه ای واحد مشغول به فعالیت و نوعی جهاد فرهنگی است، آیا صحیح است که به انتقاد از همدیگر بپردازند؟

آوینی در پاورقی یکی از سرمقاله های سوره که به نقد وزارت ارشاد آقای خاتمی پرداخته بود، چنین اشاره کرده بود که «سوره چون کیهان از سر سیاست زدگی به نقد ارشاد نمی پردازد» که البته از منظر نگاه مبنایی و تئوریک آوینی سخنی درست بود، هر چند که کار روزنامه اقتضای آمیختگی مباحث فرهنگی با سیاسی را داشت و گریز ناپذیر بود.

نگارش همین یک سطر در شرایطی که کیهان و سوره هر دو در خط مقدم انتقاد از سیاست های فرهنگی دولت آقای هاشمی و نقد جریان روشنفکری متمایل به غرب و مقابله با هجوم فرهنگی بودند، بازتاب گسترده ای در محافل فرهنگی آن روز داشت. از طرفی جریان وزارت ارشاد و طیف روشنفکران ابراز خرسندی از این شکاف می کرد و از سوی دیگر موجب دلخوری بخشی از جریان انقلابی و منتقد شده بود.

پیش از آن که رهبری وارد صحبت شوند، نوبت به صحبت من رسید. من با اشاره به سئوال خانم ثقفی گفتم: «به نظر من ایرادی ندارد که ما بعضا از یکدیگر انتقاد کنیم. ما یک حزب و تشکیلات سیاسی نیستیم که ملزم به هماهنگی حزبی باشیم. ما می توانیم بعضا دیدگاههای خاص خودمان را داشته باشیم و در مواردی هم به نقد سازنده و دوستانه یک دیگر بپردازیم.»

اما مقام رهبری در پاسخ به سئوال خانم ثقفی و اظهارات من گفتند: «شما که دارید در جبهه و خاکریزی واحد جهاد فرهنگی می کنید، سزاوار نیست سلاحتان را به روی یکدیگر بگیرید»

چند روز پس از این جلسه مرحوم آوینی در گفتگو با برخی از دوستان مشترک، نسبت به برخورد من در دیدار با رهبری پیرامون صحبت های خانم ثقفی و واکنش رهبری که در واقع نقد سوره از کیهان را تخطئه کرده بودند، سخت ابراز تعجب ورضایت کرده بود.

شاید آوینی انتظار داشت که من در همان جلسه و یا پس از آن از اظهارات مقام رهبری به عنوان شاهدی از انتقاد ایشان به سوره و حمایت از کیهان بهره برداری کنم اما چنین نشد و بلکه از نقد سوره به کیهان دفاع کرده بودم و آن را امری طبیعی و سازنده دانسته بودم.

مشرق