به گزارش روزپلاس؛ گذری بر تاریخ و مخوف‌ترین روش‌های اعدام در تاریخ جهان مو به تن انسان سیخ می‌کند! غیرباورترین روش‌های صادر شده برای اعدام انسان‌ها برای عبرت دیگران!
از افرادی که بیماری قلبی دارند تقاضا می شود از دیدن و خواندن مخوف‌ترین روش‌های اعدام که در این بخش گنجانده شده صرفنظر کنند.
نگاهی داریم به روش‌های وحشتناک اعدام با پاره‌ای از توضیخات که هر کدام مربوط به کدام عصر و پادشاهان و حاکمان می‌باشد.
یکی از خبر‌های مهم و شوکه کننده روز‌های گذشته اعدام execution یکی از متخلفان اقتصادی به نام «حمید رضا باقری درمنی» معروف به «سلطان قیر» بود که یکباره خبر رسید در سپیده دم روز اول دی ماه به خاطر ایجاد اختلال در سیستم اقتصادی کشور و اختلاس به دار مجازات آویخته شده است.
بدین ترتیب با توجه به اینکه در کشور از این سلاطین کم نداریم می‌توان گفت که در عصر اعدام «سلطان ها» بعید نیست که در آینده‌ای نزدیک شاهد اعدام مهمی دیگر باشیم. اما این که چطور کسانی توانسته اند در طی سال‌ها به مقام سلطانی برسند و کسی متوجه این ترقی‌ها نشده است!
خود سوال بزرگی است که کمتر کسی می‌خواهد آن را بشنود یا به آن پاسخ دهد. از این موضوعات خطرناک می‌گذریم و به موضوع اصلی مطلب باز می‌گردیم! مجازات مرگ یا همان اعدام، نهایت مجازاتی است که در طول تاریخ در انتظار جنایتکاران بوده است.
اگر چه در دهه‌های اخیر میزان استفاده از این روش تنبیهی به شدت کاهش یافته است، اما در برخی از کشورها هنوز از این روش برای مجازات مجرمان استفاده می‌شود.
در روزگار کنونی اعدام کردن نیز شیوه‌ای انسانی‌تر (نسبت به گذشته) پیدا کرده و بجز چند کشور معدود مانند کره شمالی که روش‌های خلاقانه‌ای برای این کار دارند، در مابقی کشور‌هایی که هنوز اعدام را انجام می‌دهند از روش‌هایی مانند دار زدن یا تزریق مواد کشنده استفاده می‌شود.
در ادامه این مطلب شما را با ۱۰ مورد از دردناک‌ترین و بیرحمانه‌ترین روش‌های اعدام در طول تاریخ آشنا کنیم. با ما مثل همیشه همراه باشید.
۱-لینگچی (قصابی کردن آرام)
«لینگچی» (Lingchi) یکی از بیرحمانه‌ترین روش‌های اعدام بود که در چین انجام می‌شد. در این روش، قربانی در اثر برش‌های متعددی که آرام آرام و در زمانی طولانی در بدنش ایجاد می‌شد درد و رنجی غیرقابل تصور را تجربه کرده و در نهایت در اثر خونریزی زیاد جان می‌داد.
متصدیان و اجرا کنندگان اعدام باید تا جایی که می‌توانستند برش‌های بیشتری در بدن فرد اعدامی ایجاد کرده و بدون این که باعث مرگ سریع او شوند تکه‌های از گوشت بدن او را مانند قصابی جدا کنند.
این روش اعدام با عنوان «مرگ با هزار برش» نیز شناخته می‌شد. روش اعدام لینگچی در قرن دهم میلادی ابداع شده و تا سال ۱۹۰۵ استفاده می‌شد که در نهایت توسط دولت مرکزی ممنوع گردید.
از آنجایی که این روش اعدام تا آغاز قرن بیستم نیز انجام می‌شد، یکی از تنها روش‌های اعدام موجود در این فهرست است که هنوز تصاویری واقعی از آن وجود دارد. هیچ فرآیند خاص و تعیین شده‌ای در مورد لینگچی وجود نداشت.
شدت تجربه این اعدام دردناک برای قربانی به فاکتور‌های متعددی مانند مهارت و شفقت فرد اعدام کننده و میزان بد بودن جرمی که فرد محکوم مرتکب شده بود بستگی داشت.
بر اساس مدارکی که از دوران سلسله مینگ در چین بجای مانده، می‌توان گفت که برخی از قربانیان تا پیش از مرگ بیش از ۳٫۰۰۰ برش در بدنشان دیده اند در حالی که در برخی موارد این شکنجه تنها ۱۵ دقیقه به طول می‌انجامید و قربانی بسیار زودتر از موارد دیگر جان می‌داد.
در برخی از موارد به قربانی تریاک خورانده می‌شد، اما معلوم نیست که این کار برای کاهش یا افزایش رنج آن‌ها انجام می‌شده است، زیرا تریاک در کنار کاهش درد آن ها، می‌توانست مدت زمان بیشتری قربانیان را بهوش نگه دارد.
لینگچی یکی از سخت‌ترین روش‌های موسوم به «۵ مجازات» بود که سخت‌ترین و دردناک‌ترین روش‌های اعدام و شکنجه محسوب می‌شدند و هر یک درجاتی از دیگر روش سخت‌تر و بیرحمانه‌تر بودند. این رده بندی شامل قطع بینی یا پا، تبعید، تتو کردن یا حتی اخته کردن می‌شد.
۲- اره کردن
در دوران قرون وسطی در اروپا، قربانیان معمولاً به خاطر جرم Crimeهایی مانند جادوگری، زنا، قتل، کفرگویی و ارتداد و دزدی theft کردن به مرگ با شیوه اره کردن محکوم می‌شدند.
در دوران روم باستان معمولاً محکومین را به صورت افقی و با استفاده از اره به دو نیم تقسیم می‌کردند در حالی که چینی‌ها خلاقانه‌تر عمل می‌کردند. آن‌ها قربانی را از پاهایش آویزان کرده و سپس بدن او را به صورت عمودی به دو تکه تقسیم می‌کردند.
این روش باعث رنج و شکنجه بیشتری می‌شد، زیرا با آویزان کردن فرد جریان خون بیشتر و بهترین به سمت مغز وجود داشت و بدین ترتیب فرد برای مدت بیشتری هوشیاری خود را حفظ می‌کرد.
بر اساس مدارکی که از دوران جنبش انقلابی هوسیت در چک بدست آمده، در این کشور ابتدا دست‌ها و پا‌های فرد اعدامی را بریده و سپس زخم‌های او را با آتش می‌سوزاندند.
بعد از آن بود که فرد را با اره به دو نیم تقسیم می‌کردند. در دوران روم باستان نیز گفته می‌شد که امپراطور کالیگولا هنگام اره کردن قربانیان حضور داشته و همزمان با تماشای درد و رنج افراد غذایش را میل می‌کرد، زیرا این کار باعث می‌شد اشتهای او تحریک شده و لذت بیشتری از خوردن غذا ببرد.
۳- اعدام با استفاده از فیل
این روش اعدام که با عنوان «گونگا رائو» (gunga rao) نیز شناخته می‌شد اغلب در آسیا و هند مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما در موارد معدودی نیز در کشور‌های غربی به کار گرفته شده است.
این روش اعدام در دوران قرون وسطی در هند استفاده می‌شد. قربانیان معمولاً سربازان دشمن یا مردم عادی بودند که مرتکب جنایاتی از قبیل دزدی، نپرداختن مالیات و شورش شده بودند.
اگر چه امکان استفاده از حیوانات زیادی برای کشتن Killing محکومین وجود داشت، اما از فیل‌ها برای این کار استفاده می‌شد، زیرا آن‌ها را طوری آموزش می‌دادند که قربانیان را شکنجه کرده و سپس به زندگی او پایان دهند.
برای مثال فردی که فیل را هدایت می‌کرد می‌توانست به او دستور دهد که ابتدا اعضای بدن قربانی را خرد کند و در نهایت با فشار دادن پای خود روی سر قربانی، سر او را خرد نماید.
یک روش اعدام دیگر با استفاده از فیل‌ها نیز توسط یک جهانگرد فرانسوی به نام فرانسوا برنیه روایت شده که در آن فیل با استفاده از چاقو‌هایی که به خرطومش وصل شده بود اعضای بدن فرد محکوم را می‌برید و در نهایت فرد در اثر خونریزی یا ضربات فیل جان می‌باخت.
۴-دار زدن، کشیدن روی زمین و چهار قسمت کردن
بر اساس قوانین بریتانیای قدیم، این روش اعدام آخرین و بدترین مجازاتی بود که برای افراد متهم به خیانت Cheat اعمال می‌شد. زنانی که به خیانت متهم شده بودند برای جلوگیری از لکه دار شدن عفت عمومی زنده زنده سوزانده می‌شدند.
تا سال ۱۸۷۰، کسانی که در بریتانیا به خیانت به کشور یا ملکه متهم شده بودند به یک نرده یا سورتمه بسته شده و توسط اسب به محل اعدام کشیده می‌شدند.
در آنجا فرد را دار می‌زدند، اما بدون این که او به یکباره زیر پای او را خالی کنند. بدین ترتیب فرد فقط در شرایط خفگی قرار می‌گرفت بدون این که گردن او خرد شود.
در حالی که قربانی آخرین نفس‌های خود را می‌کشید او را پایین آورده و اعضای تناسلی او را قطع کرده و شکم او را پاره می‌کردند.
سپس اندام‌های داخلی بدن او بیرون کشیده شده و سر از تنش جدا می‌کردند. در نهایت جنازه بدون سر او را به چهار قسمت تقسیم می‌کردند.
معمولاً سر و دست و پا‌های قطع شده را نصفه نیمه می‌جوشاندند تا از فاسد شدن آن‌ها جلوگیری کنند و در ادامه در دروازه شهر‌ها به نمایش می‌گذاشتند تا مایه عبرت شاهدان شود.
این روش شکنجه و اعدام سادیستیک ابتدا در سال ۱۲۴۱ برای اعدام ویلیام مائوریس به کار گرفته شد که به علت دزدی دریایی به مرگ محکوم شده بود.
قانون Law مربوط به خیانت در سال ۱۸۱۴ این روش اعدام را ممنوع کرده و دار زدن و قطع کردن سر و اعضای بدن بعد از مرگ را جایگزین آن کرد. بیشتر بخوانید: با ۳ داروی تزریقی کشنده‌ای آشنا شوید که برای اعدام محکومین به مرگ به کار می‌روند.
۵- در غل و زنجیر کردن و دار زدن
در اسکاتلند قدیم، این روش اعدام بیشتر برای کسانی که مرتبط قتل Murder شده بودند به کار گرفته می‌شد. بر اساس قانون کشور در مورد قتل که در سال ۱۷۵۲ به تصویب رسیده بود، جنازه قاتلان اعدام شده تکه تکه شده یا در غل و زنجیر از جایی بلند آویزان می‌شد.
این روش اعدام در اواخر دهه ۱۷۷۰ منسوخ شد، اما تا سال ۱۸۳۴ همچنان در قانون کشور برای مجازات قاتلان وجود داشت. یکی از دلایل کاهش استفاده از این روش اعدام این بود که جنازه افراد اعدام شده در محل‌های عمومی نگه داشته می‌شد که مشکلات متعددی را برای مردم عادی ایجاد می‌کرد.
مشهورترین مورد از این نوع اعدام مربوط به الکساندر گیلان بود. او کارگر یک مزرعه بود که به تجاوز Rape و قتل یک دختر ۱۱ ساله به نام السپت لمب در سال ۱۸۱۰ متهم شد. او در حال چراندن گله گاو پدرش بود که مورد تجاوز قرار گرفته و بقتل رسید.
هیئت قضات آن دوره می‌خواستند روش اعدامی را در مورد قاتل The Murderer به کار بگیرند که با شدت جنایت Crime گیلان متناسب بوده و برای دیگران مایه عبرت شود.
از این رو تصمیم گرفته شد که او را در همان محلی که جنازه دخترک بیچاره پیدا شده بود اعدام کرده و جنازه او را در غل و زنجیر آویزان کنند تا عبرتی برای کسانی باشد که قصد ارتکاب قتل را دارند.
آرزو می‌کنیم روزی برسد که در هیچ دوره‌ای از زمان در جهان دیگر شاهد وحشیانه‌ترین خشونت‌های انسانی نباشیم و برای انسان بودن یکدیگر ارزش قائل شویم و این گونه مجازات‌های حیوان صفت در جهان ازبین برود.