نوباوه می‌خواهد جلوتر از مجلس حرکت کند؟ /چرا نماینده جبهه پایداری قصد دارد روی سینما بنزین بریزد؟

اظهارات اخیر بیژن نوباوه، عضو شورای پروانه نمایش، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی و نایب رئیس کمیسیون فرهنگی 300 میلیارد تومان هزینه برای وزارت ارشاد دارد.

کد خبر: ۲۲۸۸۳۲

تاریخ انتشار:۱۳ آذر ۱۴۰۰ - ۱۱:۳۶ - 04 December 2021

به گزارش روزپلاس؛ «بیژن نوباوه» عضو شورای پروانه نمایش، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی و نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگویی اظهار داشت: «بیش از 30 فیلم مسأله‌دار از کمیته شورای نمایش مجوز نمایش گرفته‌اند که در این فیلم‌ها ارزش‌های اخلاقی، انقلابی و ملی زیر سؤال رفته است. با وجود مخالفت‌هایی صورت گرفته اما این فیلم‌ها در کمیته شورای نمایش مجوز گرفته‌اند اما اگر این فیلم‌ها اکران شوند ما وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را به مجلس فرا خواهیم خواند»

نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس اظهار داشت: «این فیلم‌ها در دولت قبل مجوز نمایش گرفته‌اند و مجوز آنها مربوط به دولت فعلی نیست. همانطور که گفتم در این فیلم‌ها ارزش‌های اخلاقی، انقلابی و ملی ما به زیر سوال رفته و مطمئنا اکران آن با واکنش عمومی مواجه خواهد شد. من خودم عضو کمیته شورای نمایش هستم اما در جلسات آن شرکت نکردم و اگر این وضع بخواهد ادامه پیدا کند دیگر در جلسات بعدی نیز مشارکتی نخواهم داشت.»

در بخشی از این اظهارنظر نوباوه وزیر ارشاد را تهدید می‌کند و می‌گوید: با وجود مخالفت‌هایی صورت گرفته اما این فیلم‌ها در کمیته شورای نمایش مجوز گرفته‌اند اما اگر این فیلم‌ها اکران شوند ما وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را به مجلس فرا خواهیم خواند.

نوباوه می‌خواهد جلوتر از مجلس حرکت کند؟ /چرا نماینده جبهه پایداری قصد دارد روی سینما بنزین بریزد؟

قبل از هر تحلیل و تفسیری باید به این مهم اشاره کرد این اظهارنظر نوباوه نماینده حزب پایداری نزدیک به جریان اصولگرایی چه اهداف فرهنگی را تامین خواهد کرد؟

نوباوه شاید با حوزه «فرهنگ و هنر» آشنا باشد اما شیوه اظهارنظرش نسبتی با حوزه «امنیت فرهنگی» نخواهد داشت. اگر مفهوم امنیت فرهنگی را جریانی منشعب از «امنیت ملی» فرض کنیم، این اظهارنظر در این شرایط شاید به نفع رویکردهای کلی انقلاب اسلامی باشد اما دولت را وارد یک بازی ضدامنیتی فرهنگی با اهالی سینماها خواهد کرد.

1-درشرایط کنونی که کشور دچار بحران‌های زیرساختی و تامین منابع اولیه است و نمونه مصداقی‌اش موج سواری دشمن حول مطالبه مردم اصفهان است ؛ در چنین شرایطی آیا تقابل با 30 فیلم، 30 تهیه‌کننده و صدها سلبریتی‌ که در این آثار فعالیت کرده‌اند، پیامدی جز هزینه‌ساز برای نظام خواهد داشت؟

طبیعی است صاحبان منافع در این سی فیلم مذکور، چنین برخوردهایی را متقابلا پاسخ نخواهند داد و در عوض با ابزار فضای مجازی بنزین روی آتش مطالبات و تجمعات اعتراضی خواهند ریخت. آنهم در شرایطی که دولت از یک پیچ تاریخی عبور می‌کند.

دولت مستقر بحران کرونا را با واکسیناسیون جهادی مرتفع کرده، از سوی دیگر با سعه‌صدر کارگروه‌های تخصصی اقتصادی سعی در پایین آوردن نرخ ارز دارند و در بزنگاهی هوشمندانه پای میز مذاکرات رفته است. چنین اظهارنظری قطعا لشگری از سلبریتی‌های مدعی را پای کار اعتراضات مجازی هماهنگ خواهند آورد و برای دولتی که از یک شیب خطرناک و پیچ تاریخی در حال عبور است هزینه‌های فراوانی به همراه خواهد داشت.

2-تاریخ نشان می‌دهد گرایشات حزب پایداری معمولا به دوقطبی می‌انجامد و امید می‌رود که نوباوه برای این اظهار نظر تابع ویژگی‌های تعریف شده حزبی خود نباشد. اگر صداقتی چاشنی این اظهارنظر باشد و فرض کنیم دولت بی‌تدبیر دوازدهم یک سال دیگر ادامه پیدا می‌کرد، قطعا این فیلم‌ها با کمترین اصلاحیه امکان نمایش پیدا می‌کردند.

از طرفی نوباوه به این مهم توجه داشته که وضعیت تولیدات کشور در دو سال 1396 تا 1398 به مراتب ساختارشکن از 30 فیلمی است که پروانه نمایش دریافت کرده و میراث دولت روحانی است؟ چرا نوباوه در این سال‌های اخیر اعتراضات خود را رسانه‌ای نکرده است؟ قطعا سریال‌ها و محتوایی که توسط ساترا و وزارت ارشاد در دو سال اخیر در ایام پاندمی مجوز ساخت و نمایش دریافت کرده‌اند، با عرضه فراگیرتری، ساختارشکن‌تر از 30 فیلم مورد نظر نماینده کمیسیون فرهنگی بوده‌اند. چرا نوباوه به نحوه عملکرد هنجارشکن مجوزهایی که توسط ساترا ذیل حوزه نظارتی سازمان صدا و سیما اعطا شده تعریضی نداشته است؟

چرا نوباوه در مورد فیلمی مثل شیلیک که ساختار جمهوری اسلامی و کاراکترهایی سیاسی همچون نوباوه را هجو می‌کند و امنیت فرهنگی ذیل امنیت ملی را به مخاطره می‌اندازد و در جشنواره فیلم فجر نمایش داده شده در همان زمان اعتراضی را در رسانه‌ها مطرح نکرد؟

افکار عمومی به قدر کافی هوشمند هستند که درک عمیقی از این دوقطبی‌های و نمایش‌های رسانه‌ای داشته باشد و اغلب این دوقطبی‌سازی‌ها در حوزه سینما عمدتا در دورانی مطرح می‌شود که دولت محافظه‌کار یا اصولگرا بر سرکار آمده باشد.

آیا روش برخورد با 30 فیلم دارای پروانه نمایش میراث دولت گذشته این است که هر 30 فیلم مذکور توقیف شوند؟ آیا ایشان فرصت داشته‌اند از ساعت 12 « 24 آبان 1400 » ،زمان انتصاب به عنوان یکی از اعضای شورای پروانه نمایش، تا ساعت

زمان انتشار این گزارش با درنظرگرفتن ساعات کاری ، در مجلس و کمیسیون فرهنگی هر 30 فیلم را تماشا باشند؟

یعنی در 14 روز کاری شورای پروانه نمایش جدید 30 فیلم را بررسی کرده‌اند؟ با کمی آگاهی به گردش‌کار شورای پروانه ساخت نمی‌توان باور کرد که 30 فیلم با جزئیات دقیق و در جلسات شورای پروانه نمایش دوباره بررسی شده اند.

3-برای این 30 فیلم از تولید تا توزیع و نمایش دست‌کم 300 میلیارد تومان هزینه شده است. آیا می‌توان سرمایه 300 میلیاردی 30 تن از تولیدکنندگان آثار را به مخاطره انداخت؟ این آثار از وزارت ارشاد و سازمان سینمایی پروانه ساخت و نمایش دریافت کرده اند و اگر بخواهند این 30 فیلم را توقیف کنند، دست‌کم سازمان سینمایی باید 300 میلیارد هزینه تولید این آثار را قبول کند و گریزی هم برای اینکار ندارد.

محمدحسین‌نیرومند مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در یادداشتی در روزنامه ایران دیروز نوشت: راه قانونی پیش روی سازمان سینمایی برای جلوگیری از نمایش این دست فیلم ها این است که طبق ماده۶ -۶ دستورالعمل صدور پروانه نمایش سازمان سینمایی از اکران فیلم های این چنینی دارای پروانه نمایش جلوگیری کرده و آنها را توقیف کند، اما این ممانعت نمی تواند چندان دوام یابد چرا که تهیه کنندگان با پروانه نمایش قانونی خود اقدام به شکایت از سازمان سینمایی می کنند. در این گونه منازعات حقوقی معمولا بازنده سازمان سینمایی است چرا که یا باید امکان نمایش فیلم را فراهم سازد، همانند ماجرای فیلم سینمایی «دینامیت» یا به تهیه کننده فیلم خسارت بپردازد، مانند فیلم سینمایی «سنتوری».

هر دو مسیر بیان شده بواقع ایجاد خسارت به حوزه فرهنگ و هنر کشور است؛ خسارتی که قبل از آنکه ناشی از عملکرد تولید کننده فیلم ها باشد ناشی از دوگانگی و چندگانگی سیاست های فرهنگی دولت هاست. این مقدمه بهانه ای است برای طرح این معضل مزمن اما بسیار مهم حوزه فرهنگ و هنر کشور که تا چه زمان باید شاهد باشیم که با تغییر دولت ها سیاست های فرهنگی و هنری کشور تغییر کند؟

آنچه نیرومند اشاره می‌کند تنها بخشی از هزینه منازعات حقوقی و قانونی است و از این مورد خطرناک‌تر، هزینه سیاسی سنگینی است که برای دولت سیزدهم به وجود خواهد آمد.

4- بازهم با شرایطی پیش آمده که یک دولت انقلابی با مجلسی همسو بر سر کار آمده و هزینه سازی و هزینه‌زایی در حوزه فرهنگ کلید می‌خورد . تمامی اعتراضات به سینما به صورت میدانی و رسانه‌ای باید در دولت‌های انقلابی و اصولگرا کلید زده شود تا از یک سو سینماگران در مقابل دولت مستقر قرار بگیرند و شکاف‌های فرهنگی و سیاسی خاص و مطلوب ضد انقلاب و دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی تولید شود. با هر تفسیری این روش برخورد فرهنگی با 30 فیلم سینمایی دارای پروانه نمایش یک تقابل غیرفرهنگی خواهد بود.

حالا منتظر ماند و دید ریاست سازمان سینمایی، وزیر ارشاد و سایر فعالان مرتبط می‌توانند با اقتدار و تدبیر توامان از این بحران عبور کنند یا اینکه سیاسیون جبهه پایداری در حوزه فرهنگی دوباره حاشیه سازی خواهند کرد و تعادل حوزه فرهنگ را برهم خواهند ریخت.

سایر اخبار

عکس/ نمای پایانی کار امروز بورس ۹ آذر

آمار وضعیت شیوع کرونا در جهان تا سه‌شنبه ۹ آذر ۱۴۰۰ / عکس

عکس/تداوم آلودگی هوا در تهران

چرا رهبر انقلاب بر توسعه «هوش مصنوعی» در کشور تاکید کردند؟/ نگاهی به رقابت داغ اما خاموش ارتش‌های پیشرفته جهان برای سیادت در عرصه ماشین‌های هوشمند

عکس/ استخراج غیرقانونی طلا

عکس/فروریختن داربست ها در روسیه بر اثر طوفان

عکس/حضور مقتدی صدر در منزل هادی العامری

عکس/سلفی گرفتن با صحنه تصادف!

عکس‌هایی از پریناز ایزدیار و هوتن شکیبا در «ملاقات خصوصی»

هورمون‌ها و سلامت پوست در زنان

بهروز شعیبی: ما در سینما دچار سانسورهای نامرئی می شویم/ تلویزیون در گذشته با سینما دوستی بیشتری داشت/ مدیران سیاسی در سینما دوست نداشتند سیانور دیده شود/ برخی در تلاشند تا عمق را از سینما بگیرند