این روزها شاید لازم باشد سری بزنیم به یک شهرستان،آن هم شهرستان باغملک.شهرستانی که اگر قبلا با محصولات کشاورزی و صیفی جاتش شناخته میشد امروز با دختری شناخته می شود که چشم های ایران نه بلکه آسیا را به خود جلب کرده است،دختری که نشان داده است می توان شعر باور را سرود و چشم چندین میلیون نفر را به خود خیره کرد.بله آن دختر زهره کودایی است؛دروازه بان تیم ملی بانوان ایران که به جرات می توان گفت فوتبال بانوان ایران در حال حاضر با او شناخته می شود.دروازه بانی که مانند یک فرشته،نگهبان دروازه ی تیم ملی است و با بال هایش مانع از گل شدن توپ ها می شود.اوج هنرنمایی زهره کودایی به بازی های مقدماتی جام‌ملت های آسیا باز می‌گردد جایی که با مهار دو پنالتی حساس مقابل تیم اردن،توانست امضای خود را پایین جواز حضور ایران در جام ملت های آسیا بزند.
اما او در جام‌ملت های آسیا مقابل هند یک واکنش استثنائی از خود به جای گذاشت که فوتبال دوستان را یاد سیو تاریخی گوردون بنکس مقابل ضربه سر پله انداخت.
اما نکته ی جالب اینجاست،با اینکه زهره کودایی تحسین همگان را برانگیخته است،اما با سکوت فمنیست ها در مقابل افتخار آفرینی هایش مواجه شده است.حتی فمنیست ها در مقابل توهین بعضی از اردنی ها و درخواست سخیف فدراسیون فوتبال اردن از ای اف سی برای تعیین جنیست کودایی سکوت کردند و بار دیگر ثابت کردند"فمنیست ها زن ها و دختران را جهت برهنگی فرهنگی و رسیدن به مقاصد سیاسی خود می خواهند و لاغیر..."
اما در آخر اغراق نیست اگر بگوییم:تاریخ فوتبال مردان اگر عابدزاده دارد فوتبال بانوان کودایی دارد.