احسان علیخانی ("عصر جدید")؛ سربازِ نرمالیزاسیون، در شرایطِ فیک وگلخانه‌ای

اجرای احسان علیخانی در عصر جدید، نوع مواجه او با شرکت‌کنندگان این برنامه در سری جدیدش، موجب انتقادهای گسترده‌ای شده. برخی معتقدند علیخانی مودبانه حرف نمی‌زند و گاها مرز میان شوخی و توهین را نمی‌شناسد، این البته یک مشکل فراگیر در سال‌های اخیر است، مجریانی که می‌خواهند صمیمی باشند اما مرزهای ادب و بی‌ادبی را گم می‌کنند.

کد خبر: ۲۴۷۲۳۹

تاریخ انتشار:۲۴ فروردين ۱۴۰۱ - ۱۹:۲۰ - 13 April 2022

به گزارش روزپلاس، اجرای احسان علیخانی در عصر جدید، نوع مواجه او با شرکت‌کنندگان این برنامه در سری جدیدش، موجب انتقادهای گسترده‌ای شده. برخی معتقدند علیخانی مودبانه حرف نمی‌زند و گاها مرز میان شوخی و توهین را نمی‌شناسد، این البته یک مشکل فراگیر در سال‌های اخیر است، مجریانی که می‌خواهند صمیمی باشند اما مرزهای ادب و بی‌ادبی را گم می‌کنند.

برترین‌ها نوشت: اجرای احسان علیخانی در عصر جدید، نوع مواجه او با شرکت‌کنندگان این برنامه در سری جدیدش، موجب انتقادهای گسترده‌ای شده. برخی معتقدند علیخانی مودبانه حرف نمی‌زند و گاها مرز میان شوخی و توهین را نمی‌شناسد، این البته یک مشکل فراگیر در سال‌های اخیر است، مجریانی که می‌خواهند صمیمی باشند اما مرزهای ادب و بی‌ادبی را گم می‌کنند.

علیخانی البته در نوروزی که گذشت حواشی دیگری هم داشت، مثل حضور شرکت‌کنندگان جوکر در ویژه برنامه سال تحویل، در واقع او از آنتن صداوسیما به نفع برنامه‌اش در پلتفرم فیلیمو بهره برد و بدون آن که اسمی از جوکر بیاورد،دست به تبلیغ غیرمستقیم برنامه‌اش زد. او حالا یک قدرت بزرگ و عجیب در برنامه‌سازی‌ست، بهترین باکس کنداکتور صداوسیما مال اوست، از نوروز و عصرجدید تا رمضان و ماه عسل.

او به شدت در چارچوب رفتار می‌کند و مثلا تن می‌دهد به یک ماکت از استعدادیابی که اساسا خیلی از فضاهای نرمال در آن اجرا نمی‌شود و به طور روشن‌تر نیمی از جامعه در آن سهم چندانی ندارند، اما احسان علیخانی راه خودش را می‌رود و با «حقیقت» نسبتی ندارد، دقیقا همان اتفاقی که در جوکر می‌افتد و اصلا انگار قرار نیست خبری از زن‌ها باشد.

علیخانی سرباز نرمالیزاسیون یک شرایط گلخانه‌ای و فیک و غیرعادی‌ست، اجرا می‌کند و تریبون می‌گیرد، آقای دوست‌نداشتنی، تا ابد.

مصطفه جمشیدی، فعال رسانه‌ای در این باره می‌نویسد:

1- «عصر جدید» یک برنامه تفریحی و کپی دست چندم شوهای تلویزیونی ماهواره‌ای (مثل آمریکاز گات تلنت، یئته‌نک ترکیه و ...) است نه مرکز استعدادیابی و پرورش هنرمند، موسیقی‌دان یا هر چیز دیگر. احساساتتان را کنترل کنید، توقعتان را پایین بیاورید و جدی نگیرید.

۲- «برخورد» یکی از مهمترین ارزش‌های رسانه‌ای است و واکنش‌های شدید ولو منفی به یک پدیده، سبب داغ‌شدن و بالا آمدن آن می‌شود. پتک‌های مجازی که بر سر علیخانی و کارشناسان برنامه‌اش فرود می‌آورید، خواسته قلبی اوست؛ چون با وایرال کردن عصر جدید، بازار علیخانی را سکه می‌کند.

۳- جذب مخاطب به هر قیمتی هر چند از نظر اخلاقی مردود است اما مورد توجه بسیاری از کانال‌های ماهواره‌ای در سرتاسر جهان قرار می‌گیرد. در کشور ما که تلویزیون لقب رسانه ملی را یدک می‌کشد و میلیون‌ها انسان از کودکان تا اقوام مختلف به چند کانال معدود چشم می‌دوزند، رواج این رویکرد خطرناک و آسیب‌زاست.

۴- وقتی آقای مجری در مواجهه با یک چوپان معصوم، از فرط خنده دهانش را تا بناگوش باز می‌کند، وقتی وسط اجرای یک قطعه موسیقی خاص، اشکال فنی پیش می‌آید، وقتی کارشناس برنامه به لهجه طبیعی شرکت کننده ناشیانه می‌توپد، وقتی رسانه ملی جولانگاه سلبریتی‌ها شده و آگاهی‌بخشی قافیه را به فان و سرگرمی می‌بازد، ضرباتی بر پیکر جامعه وارد می‌شود که شاید برای علیخانی و دوستان قابل‌فهم نباشد ولی تاثیر مخرب خود را می‌گذارد.

«بچه‌ها شوخی-شوخی سنگ می‌زنند و گنجشک‌ها جدی-جدی می‌میرند»

سحر علیزاده نیز در تابناک نوشت:

یکی از دلایل به پایان رسیدن برنامه ماه عسل بعد از ۱۱ سال این بود که دیگر ایده جدیدی برای ارائه کردن نداشت و تقریبا تمام سوژه‌های آن برای مردم قابل پیش بینی شده بود. اکنون برنامه عصرجدید باید در بخش اجراها و سوژه هایش از مسیر یکنواخت شدن دوری کند.

ساخت برنامه‌هایی شبیه عصر جدید برای تلویزیون و تماشاگران سرگرم کننده است، اما عصرجدیدی ها باید این نکته را در نظر بگیرند که نداشتن ایده جدید در برنامه‌های آینده، یک زنگ خطر را به صدا درمی آورد.

برای مثال در یکی از برنامه‌های عصرجدید که در فصل‌های قبل هم مشابه آن را دیدیم، احسان علیخانی ناگهان پدر و مادر شرکت کننده را وارد صحنه می‌کند تا او را غافلگیر کند یا در برنامه‌ای دیگر یک مراسم خواستگاری زنده روی صحنه اجرا می‌شود. خواستگاری کردن و حتی موضوع ازدواج خود احسان علیخانی هم جزو موضوعات تکرارشونده محسوب می‌شود که بیشتر شبیه به سوژه‌های برنامه ماه عسل است که مجددا در عصر جدید می بینیم، در حالی که این دو برنامه هیچ شباهتی به لحاظ موضوعی با هم ندارند.

همه این اتفاقات و ایده های غیرمنتظره، جذاب و خوشایند به نظر می‌رسند تا وقتی که تبدیل به کلیشه نشوند. نباید فراموش کنیم که داشتن ایده‌های جدید است که باعث زنده نگه داشتن یک برنامه در فضای پر زرق و برق رسانه در دنیای کنونی می‌شود وگرنه برنامه‌های بدون ایده‌، محکوم به شکست یا به پایان رسیدن هستند.

این نکته نه تنها درباره این نوع برنامه ها، حتی در سریال‌های چند فصلی اخیر تلویزیون هم مشاهده شد که ساختن سریال‌های ادامه دار صرفا زمانی موفق خواهد بود که یک حرف جدید برای گفتن داشته باشند.

چند سال پیش دیالوگی از حمید لولایی در سریال خانه به دوش معروف شد که هنوز هم خیلی کاربرد دارد: چرا قیمه ها رو میریزی تو ماستا... به نظر می‌آید الان هم گاهی بینندگان عصرجدید وقتی این برنامه را تماشا می‌کنند این عبارت در ذهن شان تداعی می‌شود که چرا ماه عسل‌ را ریخته اند داخل عصر جدید؟!

مخاطبان نیز در نقد رفتار علیخانی نوشتند: