آیا غرب از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران نگران است؟!

غرب اگر در بیان نگرانی نسبت به پیشرفت برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران صادق است باید با عبور از بهانه‌جویی‌های بی‌حاصل و استفاده از فرصتی که ایران فراهم کرده بدنبال دستیابی به توافقی قوی، قابل اتکاء و پایدار باشد.

کد خبر: ۲۵۴۹۹۵

تاریخ انتشار:۲۲ خرداد ۱۴۰۱ - ۱۱:۴۴ - 12 June 2022

آیا غرب از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران نگران است؟!

به گزارش روزپلاس، آمریکا و غرب بیش از دو دهه است که پیگیر سیاست‌هایی هستند که ضمن شناور بودن میان "رویا‌رویی و همکاری"، غیر موثر بودن آن عملا به اثبات رسیده است. چیدمان روش‌ها، برنامه‌ها و تدابیر کشورهای غربی نشان می‌دهد، علیرغم هزینه‌های زیادی که پافشاری بر اجرای این سیاست‌ها به ملت ایران، نظام بین‌الملل و کشورهای مجری آن تحمیل کرده‌، پیش‌فرض حاکم بر مذاکرات و کنش‌های سیاسی غربی‌ها ثابت بوده و همچنان تغییری نکرده است.

اگرچه رژیم صهیونیستی در این عرصه نقش ابزاری فعالی دارد اما بدلیل رفتارهای بیش فعالانه برخی مسئولین افراطی این رژیم در بسیاری موارد بازی‌های مبتنی بر رفتارهای به اصطلاح نرم آمریکا و کشورهای غربی برای وارد کردن فشار به ایران از سوی تل آویو خراب می‌شود.

در این میان در قبال هزینه‌های گزافی که تاکنون غرب به معنای اعم آن برای مداخلات رژیم صهیونیستی در نظام تصمیم سازی مغرب زمین پرداخت کرده، نتوانسته منفعتی از حمایت مستمر از رژیمی که با شاخص‌های چون شرارت، نقض حقوق بشر، اشغال،ترور،کودک کشی،نقض قطعنامه های سازمان ملل در جهان معروف است،داشته باشد.

برخی رسانه های معتبر آمریکایی این روزها و در شرایطی که فضای مذاکرات فی مابین ایران و کشورهای ۱+۴ مطلوبیت مناسبی ندارد،ضمن بازخوانی نقش مخرب رژیم صهیونیستی در شکل گیری شرایط موجود مناسبات میان دو کشور آمریکا و ایران را در چند دهه اخیر مرور کرده اند.

اذعان به واقعیتهایی چون اصرار آمریکا به تداوم راهبردهای شکست خورده قدیمی و از دست رفتن فرصتهای مهمی که عامل آن ایجاد سوتفاهم‌هایی با منشاء بیرونی بوده از جمله محورهایی است که در یادداشتهای تحلیلی رسانه های آمریکایی دیده می شود.

رفتارهای متناقض و همراه با تردید مقامات آمریکایی که به نوبه خود و در یک عکس العمل متقابل موجب رفتارهای تندتر ایرانیان شده نیز از جمله موضوعاتی است که در تحلیلهای رسانه ای به چشم می خورد.

روشن است که پیگیری فرآیند مذاکره از سوی تهران به مثابه ادامه راه حل دیپلماتیک و حقوقی برای دستیابی به حقوق مشروعه کشورمان بر اساس راهبردی مورد اجماع همواره مورد تاکید بوده اما این تلاش صلح‌جویانه و خرد ورزانه در جهانی که تحلیل‌گران آن خیرخواهی را عقب نشینی تفسیر کنند، بدون اتکاء به راهبردهای جدی‌تر نتیجه بخش نخواهد بود.

متاسفانه غرب در ادوار مختلف نه تنها از حسن نیت ایران و همکاری صادقانه با نهادهای بین المللی برای رفع سوء تفاهم های تصنعی بهره نبرده بلکه با اتخاذ رویه ای دوگانه هر بار در مسیر افزایش فشارهای غیرقانونی برای تحمیل اراده سیاسی خود گام برداشته است.

امروز حتی دشمنان ایران به این واقعیت اذعان دارند که علی رغم اعمال تحریم های ظالمانه،برنامه های صلح آمیز هسته ای ایران با شتاب قابل ملاحظه ای در حال پیشرفت است و تحریم ها و اقدامات ایضایی نتوانسته کوچکترین اثر کاهنده ای در برنامه های صلح آمیزی که غربیها به غلط نسبت به آن ابراز نگرانی می کنند ایجاد نماید.

شرایط کنونی می تواند از منظر دو فرضیه مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد؛

اگر واقعا غرب نسبت به پیشرفت برنامه صلح آمیز هسته ای ایران نگران است،می تواند با استفاده از فرصتی که ایران فراهم کرده و در چارچوب توافقات قبلی در مسیر رفع این نگرانی ها گام بردارد و اسیر سوء تفاهم هایی نشود که برخی بازیگران شرور بدنبال ایجاد و توسعه ان هستند.

در صورتی که فرضیه اول درست نباشد باید پذیرفت که مجموعه اعلام نگرانی ها و فضا سازی هایی که پیرامون برنامه صلح امیز هسته ای ایران می شود، صرفا بهانه جویی برای وارد کردن فشار به کشورمان برای تحمیل اراده سیاسی غرب به ایران است.

در این صورت هم آمریکا و غرب باید شجاعت پذیرش مسئولیت اقدامات ضدانسانی خود در اعمال تحریم های اقتصادی غیر قانونی علیه ایران را داشته باشد و بپذیرد که هر کشوری نیز حق دارد برای دفاع از استقلال و هویت خود از همه ابزارهای مشروع بهره بگیرد.

واکنش جمهوری اسلامی ایران به گزارش سیاسی مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، اقدامی طبیعی در برابر سوء استفاده از حسن نیت ایران تلقی می شود و مسیری ادامه دار خواهد بود.

اگرچه آمریکا بر جدا بودن فرآیند مذاکرات وین با تعاملات فی مابین ایران و آژانس تاکید دارد اما بسیار مشخص است که کشورهای غربی در اقدامی که شکست آن از قبل مشخص است، بدنبال استفاده ابزاری از آژانس برای امتیازگیری در مذاکرات وین و تحمیل شرایطی به ایران هستند که پذیرش آن از سوی کشورمان به معنی تن دادن به توافقی کاملا یکطرفه و غیر موثر است.