صفحه‌ی روانشناسی «مثبت زندگی» پایگاه خبری روزپلاس نوشت: گاهی اوقات افراد، چنان خود را نادیده میگیرند که جایگاه دیگران را بالاتر از خود دانسته و هر آنچه آنها انجام میدهند را اصیل و حقیقی میپندارند و همان را تکرار میکنند. در حالی که انسان حق تفکر و انتخاب دارد.
افکاری همچون دیگران چه میگویند، دیگران چه فکر میکنند، مردم را ببین!، هیچ کس از مردم این کار را انجام نمیدهد، تابحال مردم این کار را نکرده اند و.. آنقدر ذهنیت ما را نسبت به واکنش هایمان سازماندهی کرده است که اصلا جز آنچه عموم مردم انجام میدهند، انتخاب دیگری را برای خود باز نمیگذاریم.
تصور میکنیم مثل بقیه بودن، یعنی اصیل بودن، یعنی پشتوانه داشتن. طرحی جدید انداختن بر صفحه زندگی مان را به فراموشی سپرده ایم چون مثل بقیه نخواهد بود، چون ممکن است اشتباه باشد و از راه مثل بقیه بودن و همراهی دیگران را داشتن دور شویم.
چنین تصوراتی زندگی را تکراری و بی هیجان خواهد کرد. چنین تقلید بی چون و چرا از جامعه، در مواقع بحران که نیازمند حرکت رو به جلوی افراد برای تحول است، مشکل زا می‌شود.
چرا که همه منتظر دیگری هستند تا کاری کند سپس و بقیه به دنبال او تکرار کنند، غافل از اینکه هیچ کس بنا نیست حرکتی جز حرکت بقیه جامعه انجام دهد.
در نهایت یک جامعه و یک ملت منتظر و چشم به راه تحول و پیشرفت میمانند و هیچ گاه این پیشرفت رخ نمیدهد مگر آنکه هر کس با توجه به فهم و توانایی خود تلاش کند و چشم انتظار دیگری برای تقلید رشد نباشد. رشد و پیشرفت با تقلید در یک اقلیم نمی گنجند.
در این میان، روحیه همکاری را نباید فراموش کرد چرا که روحیه همکاری داشتن، یعنی وحدت برای پیشرفت.
پیشرفتی که نتیجه تعاون است، نتیجه ی تقلید بی چون و چرا از جامعه نیست. آن تقلید روزمرگی می آورد، ولی تعاون، فکر را برای ایده های نو و حرکت رشد آفرین به کار می اندازد.