به گزارش روزپلاس؛ در دیدار پرسپولیس فولاد سکوهای استادیوم باز هم دچار حاشیه شد.
اما عامل اصلی این حواشی و فحاشی ها چیست؟
اساسا فرهنگ سکوهای استادیوم، عکس العمل آن ها نسبت به مخاطبان سکوهاست. کادر فنی، مدیریت، بازیکنان و پیشکسوتان باشگاه.
به یاد بیاورید زمانی که علی انصاریان و مهرداد میناوند همواره سعی داشتند جهت کری خوانی های هواداران را مشخص کنند. آن ها همیشه سعی در فرهنگ سازی جو استادیوم ها داشتند. جواب هیچ کری خوانی را با عصبانیت و خشم نمیدادند و دیگر بازیکنان و پیشکسوتان را به آرامش دعوت می‌کردند.
زمانی در تبریز تیم حریف تشویق میشد. کاری بی سابقه که نشان از فرهنگ غنی ترک ها داشت. اما با پیدایش مدیر عامل های هوچی گر و بازیکنان پان ترک پای کفتار ها به استادیوم باز شد تا آن جا که بازی پرسپولیس و تراکتور از ترس جان بازیکنان نیمه کاره ماند.
مهم ترین نقش در فرهنگ استادیوم ها پیشکسوتان و اثرگذاران ورزش است. مهدی هاشمی نسب بازیکن بزرگی بود اما گویا به شنیدن فحش از تیم حریف علاقه دارد. به یاد بیاورید علیزاده و انصاریان و خیلی از دیگر بازیکنانی که از پرسپولیس به استقلال رفتند و با پرتاب دسته‌ی گل و خوشحالی نکردن بعد از به ثمر رساندن گل، احترام هر دو طرف هوادار را کسب کردند.
باشگاه ها باید ملزم باشند تا پیشکسوتان را در قالب مجری های رسانه‌ای به کار بگیرند. فرهنگ صحیح هواداری را به وسیله‌ی این عزیزان نهادینه کنند. مانند باشگاه منچستر و آرسنال که از ریو فردیناند و تیری آنری برای این امر استفاده می‌کنند.