به گزارش صفحه ی روانشناسی «مثبت زندگی» پایگاه خبری روزپلاس، نگاه چنین والدینی به فرزندانشان، همچون نگاه به یک شیئی است که میتوانند با آن هر کاری بکنند.
اینکه فرزند خودم است و هرکاری بخواهم با آن انجام میدهم ، از ویژگی های شخصیتی خودخواه و انحصار طلب است.
چنین شخصیتی ، که به عواقب و احتمالات تصمیماتش فکر نمیکند و فقط به میل و هدف خود توجه میکند، بیشترین آسیب هارا به خود و دیگران میزند. او فرزند خود را یک ملکی متعلق به خود میبیند ، و به عنوان یک
انسان، اورا نگاه نمیکند.
این افراد، در ارتباطات خود، به دنبال بهره کشی از اطرافیان خود هستند و برای رسیدن به امیال خود دست به هر کاری میزنند.
توجه نکردن به جان فرزند ، توجه نکردن به وجود خطرات احتمالی ، آنهم نه خطراتی دور از ذهن ، از ویژگی های شخصیتی است که تا به حال نتوانسته از نیازهای خود و دنیای درونی خودش فراتر رود ، و جان و شخصیت دیگران را هم مورد اهمیت قرار دهد.
از ویژگی های فرد خودخواه، این است که در برابر خطاهایش، معتقد است هیچ کس حق اظهار نظر ندارد؛ چرا که او آنقدر خود را برتر میداند که امکان ندارد اشتباه کند.
اگر پدر و مادری، این چنین شخصیتی خودخواه داشته باشند، به صورت واضحی به فرزند خود در ابعاد و صحنه های مختلف، اهمیتی نمیدهند و بسیاری از اختلالات شخصیتی را در فرزند خود ، به مرور زمان ؛ به جای میگذارند.