گروه روانشناسی «مثبت زندگی» پایگاه خبری روزپلاس، نوشت:
عده ای که این روزها ، فریاد هواداری از زنان را سر میدهند، تمامی فحاشی هایشان که اغلب شعارها را هم تشکیل میدهد، با استفاده از جنس زن است. شاید اولین اهانت هایشان به عده ای از زنان که ظاهر متفاوت با خودشان را داشتند شروع شد؛ وقتی چادر از سر زنی کشیدند.
در مهاباد لباس های شخصی یک زن را روی دست گرفتند و به شخصیت او توهین کردند و این حریم را شکستند.بارها بارها گفتند ؛ دین ما انسانیت است و نه اسلام؛ اما رفتارهایی از آنها سر زد ، که هیچ نشانی از انسانیت در آن نبود.
این تفاوت در شعار و عمل ، به لحاظ روانشناختی، علل مختلفی دارد.که در این مطلب به آنها اشاره خواهیم کرد:
۱- مادامی که شعار را عملی میسازیم، مسئولیت آن کنش ها بر عهده ماست، و اگر مورد انتقاد قرار گیریم ، باید پاسخگو باشیم ، پس از ترس از انتقادات ، شعارهایمان را عملی نمیسازیم.
۲- بیان ، تعهد کمتری به دنبال دارد و آسان تر است در مقایسه با عمل کردن. حرف زدن ، مسئولیت کمتری به بار می آورد.
۳- حرف ها میتوانند با چاشنی های جذاب کننده ای ، مخاطب را جلب کند اما اگر در حیطه عمل ، نتوانیم آن جذابیت را به حقیقت تبدیل کنیم ، مخاطب خود را از دست میدهیم.
۴- کمبود هوش هیجانی ، از علل دوری از عملگرا بودن است . چنین افرادی سعی میکنند همیشه شعارمحور باشند و از محقق ساختن این شعارها عاجزند.
۵- پیاده کردن عبارات شعارها ، در حیطه حقیقت و عمل، هزینه بردار و نیازمند ریسک است ، و کسی که عمل او با شعارهایش متناقض است توانایی دادن آن هزینه هارا ندارد.
۶- اگر ارزش را در حرف و کلمات بدانیم نه کنش ها و فعالیت ها، هیچگاه برای عملی ساختن شعارهایمان قدمی برنمیداریم
۷- اعتقاد قلبی و عمیق به شعارها و کلمات خود ندارند ، به همین علت است که نه شیوه عملی ساختن شعارهارا میدانند نه انگیزه ای برای این کار. و در نهایت عکس آنچه فریاد میزنند عمل میکنند.