تلاش ماکرون برای نادیده گرفتن دموکراسی به نفع خواسته‌های خود

به گزارش روزپلاس، تلاش "امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه برای تشکیل دولتی جدید در فرانسه بر وفق مراد خود همچنان ادامه دارد.

روزنامه پاسایر نویه پرسه در مطلبی در این باره نوشت: فرانسه در بن بست است. پس از انتخابات پارلمانی، هیچ اردو و جناحی اکثریت پارلمانی را به دست نیاورده است و تشکیل ائتلافی قابل پیش بینی نیست. ماکرون همچنان به دنبال راهی برای خروج ازاین بن بست است اما این پرسش مطرح است که چگونه؟

با گذشت بیش از هفت هفته از انتخابات پارلمانی فرانسه، امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، تلاش می‌کند تا با گفتگوهای ویژه به یک دولت دست پیدا کند. او می خواهد دوباره با محافظه کاران مشورت کند. هنوز مشخص نیست که ماکرون دقیقا با کدام احزاب یا شخصیت‌های دیگر صحبت کرده است.

ادامه این مطلب آمده است: اوضاع سیاسی پیچیده است. در انتخابات پارلمانی زودهنگام حدود هفت هفته پیش، اتحاد جناح چپ Nouveau Front Populaire متشکل از سبزها، سوسیالیست‌ها، کمونیست‌ها و حزب چپ‌گرا La France Insoumise (LFI) اول شد. این ائتلاف بارها بر ادعای خود نسبت به حق تشکیل دولت تأکید کرده است. البته ابتدای هفته، ماکرون وجود یک دولت صرفاً از این جناح را با این دلیل که چنین دولتی بلافاصله سرنگون می شود رد کرد.

نیروهای مرکزی ماکرون در این انتخابات دوم شدند و پس از آن ملی گرایان دست راستی اطراف مارین لوپن و متحدانش قرار گرفتند. هیچ جناحی در مجلس شورای ملی اکثریت مطلق را به دست نیاورد. بنابراین تشکیل دولت در این کشور دشوار شده است.

ماکرون بارها تشکیل نوعی ائتلاف بزرگ از کمونیست ها تا محافظه کاران را پیشنهاد کرده بود. وی همکاری دولت با ناسیونالیست های جناح راست و همچنین با حزب چپ La France Insoumise را که بخشی از ائتلاف چپ است، رد کرد.

با این حال، مشخص نیست که چگونه اکثریت به دست خواهد آمد. ائتلاف جناح چپ از اینکه ماکرون دولت تشکیل شده توسط آنها را به عنوان یک گزینه نمی بیند خشمگین است. سوسیالیست ها، کمونیست ها و سبزها نخواستند در مذاکرات جدیدی که ماکرون آغاز کرده بود شرکت کنند. LFI حتی به این مذاکرات دعوت نشد. این ائتلاف بارها تاکید کرده بود که می خواهد به صورت گروهی حکومت کند.

پس از دیدار اولیه با مکرون، محافظه کاران هم حضور در دولت را رد کردند. مشخص نیست که آیا آنها آماده تحمل یک دولت اقلیت از اردوگاه میانه رو هستند یا خیر.

اما حتی با حمایت محافظه کاران، نیروهای مرکزی ماکرون بدون حمایت ناسیونالیست های راستگرا یا احزاب اردوگاه چپ، اکثریت مطلق 289 کرسی در مجلس ملی را نخواهند داشت. ماکرون همچنین چندین بار تاکید کرده است که اردوگاهش در انتخابات شکست خورده و نخست وزیر بعدی نباید از صفوف او بیاید. بنابراین می توان فرض کرد که ماکرون همچنان امیدوار است بتواند احزاب طیف چپ را برای دولتی با اردوگاه مرکزی به دست آورد.

هدف از مذاکرات ماکرون تعیین نخست وزیر جدید و یک دولت باثبات است. زمانی که ممکن است این اتفاق بیفتد همچنان نامشخص است. ماکرون می خواهد هر چه سریعتر اقدام کند. در عین حال احتمالاً نمی خواهد با اعلام یک نامزد شروع بازی های پارالمپیک را تحت الشعاع قرار دهد.

اگر در جریان این بازی ها نخست وزیر جدید تعیین شود، این احتمال وجود دارد که وزرای فعلی تا مراسم اختتامیه بازی های پاراالمپیک در فرانسه در 8 سپتامبر ( 17 شهریور) - حداقل در وزارت کشور و ورزش - در سمت خود باقی بمانند. با این حال، زمان زیادی باقی نمانده است. بحث در مورد بودجه آینده در مجلس از پاییز آغاز می شود.

روزنامه تاگس سایتونگ هم در مطلبی در این باره نوشت: ماکرون بیش از یک ماه است که نتایج انتخابات پارلمانی را نادیده می گیرد. او تنها یک چیز در ذهن خود دارد: نجات میراث خود - به قیمت دموکراسی.

کاخ الیزه در حال حاضر پس‌زمینه نمایش بازیگران بسیار ویژه‌ای است که امانوئل مکرون به دنبال نخست‌وزیر خود در آنجا است. رئیس جمهور روزهاست که از نمایندگان احزاب دعوت می کند تا در مورد تشکیل دولت آینده با آنها گفتگو کند. بیش از 40 روز از انتخابات مجلس می گذرد و هیأت قدیمی وزیران همچنان بر سر کار هستند.

در ادامه این مطلب آمده است: فرانسه خود را در خلایی می بیند که شخص ماکرون آن را ایجاد کرده است.

رئیس جمهور فرانسه پس از شکست حزبش در انتخابات اروپا به طرز شگفت انگیزی پارلمان را منحل کرد. با این حال، نتیجه رای گیری با طرح او مطابقت نداشت: اتحاد جناح چپ جبهه مردمی جدید (NFP)، که شامل حزب جناح چپ جنجالی La France insoumise (LFI) نیز می شود، با اکثریت نسبی کمی پیروز شد. سوسیالیست ها، سبزها، کمونیست ها و LFI پس از مدتی رفت و آمد، لوسی کاستت را به عنوان نامزد خود برای نخست وزیری معرفی کردند.

اما روز جمعه، ماکرون به سینه این مدیر مالی کاملاً ناشناس شهر پاریس دست رد زد. نتیجه از قبل مشخص بود: رئیس جمهور فرانسه حکومت جناح چپ را نمی خواهد. بنابراین با توجیه به خطر افتادن ثبات ملی، حکومت از طرف جناح چپ را رد کرد.

در ادامه این مطلب آمده است: اما ماکرون کار را برای خودش خیلی آسان کرد. او باید شکست خود را تصدیق می کرد و به NFP دستور حکومت می داد حتی اگر تشکیل چنین حکومتی ممکن بود به سرعت شکست بخورد. فرانسوی ها بیش از هر زمان دیگری در انتخابات پارلمانی جولای شرکت کردند. آنها به صراحت اعلام کرده اند که دیگر سیاست های ماکرون را نمی خواهند.

اما رئیس جمهور فرانسه اکنون طوری واکنش نشان می دهد که گویی رای گیری انجام نشده است. او می خواهد میراث سیاسی خود را به هر قیمتی حفظ کند. به همین دلیل است که او در تلاش است تا نخست وزیری بسازد که تا آنجا که ممکن است سیاست های او را اجرا کند. او می خواهد اکثریتی را که برای این کار نیاز دارد مانند یک لحاف رنگارنگ جمع کند.

در این شرایط دموکراسی به حاشیه می رود. ماکرون با تاکتیک های خود در حال فریب رأی دهندگان است. فقط مارین لوپن پوپولیست راست‌گرا می‌تواند از این موضوع سود ببرد. او مدتهاست در مورد هرج و مرجی که فرانسه را تهدید می کند - و خود را تنها پادزهر آن می داند - هشدار داده است.