عملیات گذرگاه «الکرامه» و توسعه جغرافیای مقاومت

به گزارش روزپلاس، روز یکشنبه، 18 شهریور 1403، «ماهر ذیاب حسین الجازی»، راننده اردنی یکی از کامیون‌هایی که در حال انتقال کالا از اردن به کرانۀ باختری بود، پس از پیاده شدن از کامیون خود در گذرگاه «الکرامه»، با گشودن آتش به سمت نیروهای واحد مرزی ارتش رژیم صهیونیستی، سه صهیونیست را به هلاکت رساند.

سخنگوی ادارۀ گذرگاه های رژیم صهیونیستی اعلام کرد، پس از این اقدام  شهروند اردنی، تمام گذرگاه‌های زمینی بین اردن و فلسطین تا اطلاع ثانوی تعطیل خواهند بود. ارتش رژیم صهیونیستی در شهرک‌های نزدیک گذرگاه «الکرامة» وضعیت «هشدار امنیتی» اعلام کرد و اقدامات نظامی را در ورودی شرقی شهر «اریحا» در نزدیکی مرز اردن تشدید کردند. رژیم صهیونیستی تمام کامیون‌هایی که در نزدیکی گذرگاه بودند را تفتیش کرد و بیش از 100 کامیون اردنی به اردن باز گردانده شدند.

با اعلام مقامات اردنی و همچنین رژیم صهیونیستی این اقدام قهرمانانۀ «الجازی»، نه یک عملیات سازماندهی‌شده و طراحی شده توسط گروه‌های مقاومت، بلکه یک اقدام شهادت‌طلبانۀ فردی بود که با انگیزه‌های شخصی و دینی انجام شد. کما اینکه وصیت‌نامۀ دستنویس، «الجازی» و اظهارات افتخار آمیز پدرش نیز این مطلب را تأیید می‌کند. اما همین اقدام فردی، تحولی نو در عرصۀ فلسطین محسوب می‌شود که می‌تواند دستاوردهای قابل توجهی برای مقاومت و تبعات وخیمی برای رژیم صهیونیستی در پی داشته باشد.

 توسعه مقاومت به شرق کرانۀ باختری و اردن 

جنگی که از روز 7 اکتبر 2023 در نوار غزه آغاز شد، همچنان در آن منطقه دنبال می‌شود. کرانۀ باختری با وجود حمایت شایسته‌ای که از مقاومت و مردم غزه ارائه کرده اما این حمایت تنها در شهرهای فلسطینی مرکزی و غربی کرانۀ باختری صورت یافته است. در اردن نیز، اعتراضات مردمی و حمایت‌ها عمدتاً در امان، پایتخت اردن متمرکز بوده است. در این میان منطقه جغرافیایی بین شرق کرانۀ باختری تا آن سوی مرزهای اردن و شهرهای این کشور از عرصۀ حمایتی از مردم غزه و اقدامات مقاومتی دور بوده‌اند. اقدام حماسیِ «الجازی»، موجب شد منطقۀ مزبور که در ظاهر از نمودهای مقاومت خالی بود، به عرصۀ مقاومت اضافه شود. در حقیقت مقاومت به شرق کرانۀ باختری و تمام اردن توسعه یافت.

 افزایش یک جبهۀ جدید علیه رژیم صهیونیستی 

صهیونیست‌ها از سال 2015 تا کنون در راهبرد نظامی خود هفت جبهه برای خود تعریف کرده‌اند که عبارتند از: نوار غزه، کرانۀ باختری، جولان سوریه، جنوب لبنان، یمن، عراق و ایران. در این میان آنچه در تعاریف رژیم صهیونیستی در خصوص کرانۀ باختری به عنوان یک جبهه اعلام شده، منحصر به شهرهای فلسطینی‌نشین کرانۀ باختری است که عمدتاً در چند منطقه قدس، نابلس، الخلیل، جنین و طوباس خلاصه می‌شوند. این مناطق مهد مقاومت در کرانۀ باختری بوده‌اند و هنوز هم رژیم صهیونیستی در این مناطق درگیر است.

صهیونیست‌ها همواره خیال آسوده‌ای از حیث امنیت درۀ رود اردن، مرز فلسطین و اردن و خود کشور اردن داشته‌اند؛ چرا که به جز چند مورد استثنایی انگشت شمار و کم اثر، اقدامات مقاومتی قابل توجهی در این مناطق رخ نداده است. عملیات «الجازی»- که یکی از پر تلفات‌ترین اقدامات مقاومتی طی سال‌های گذشته بوده است- به یکباره صهیونیست‌ها را غافلگیر کرد. این غافلگیری و نگرانی را می‌توان در عملکرد بعد از عملیات آنها مشاهده کرد. زمانی که آنها تمام گذرگاه‌های زمینی مرزی با اردن را تعطیل می‌کنند و تمام کامیون‌های اردنی را پس از تفتیش باز می‌گردانند. این همان حادثه‌ای است که صهیونیست‌ها انتظار آن را نداشته‌اند و به نظر می‌رسد این منطقه در آستانۀ تبدیل شدن به یک جبهۀ جدید در مقابل صهیونیست‌ها است.

ضمن اینکه اگر عملیاتی که اول سپتامبر در الخلیل توسط یک فلسطینی ساکن اردن اجرا شد را به این عملیات اضافه کنیم، معنای جدیدی به ذهن متبادر می‌شود مبنی بر اینکه، جبهۀ اردن در حال فعال شدن علیه رژیم صهیونیستی است.

 خطری که صهیونیست‌ها بر زبان نمی آورند 

داده‌های فوق نشان می‌دهند که مقاومت مردمی علیه اشغالگران از غزه و شهرهای فلسطینی‌نشین کرانۀ باختری به تمام اردن در حال زبانه‌کشیدن است. صهیونیست‌ها از دیرباز نسبت به این مسئله، یعنی شروع یک حرکت مقاومتی مردمی علیه رژیم صهیونیستی در اردن واهمه داشته‌اند. آنها همواره نسبت به امنیت مرزهای اردن حساس بوده اند؛ چرا که دو سوم جمعیت اردن،  آوارگان فلسطینی هستند. آنها حتی در جریان اجرای طرح‌های امنیتی ایالات متحده در کرانۀ باختری پس از انتفاضه دوم- که توسط ژنرال آمریکایی، «دایتون» انجام می‌شد- حاضر نشدند مدیریت این مرزها را به آمریکایی‌ها بسپارند. این یعنی اینکه آنها نسبت به خطری که امروز آنها را در اردن و مرزهای اردن با فلسطین تهدید می‌کند آگاه بوده‌اند.

در مجموع به نظر می‌رسد جبهۀ جدیدی علیه رژیم صهیونیستی در حال باز شدن است که ظرفیت بالایی در مقابله با رژیم صهیونیستی دارد؛ جبهه‌ای که چند میلیون فلسطینی و چند میلیون اردنی می‌توانند آتش میدان آن باشند. باز شدن این جبهه باعث می‌شود که ترتیبات امنیتی اسرائیل تحت‌الشعاع قرار گیرد و به شدت امنیت رژیم صهیونیستی را دچار خدشه سازد.