فضانورد ناسا پس از ماموریت فضایی در بیمارستان بستری شد

فضانورد ناسا پس از بازگشت از مأموریت فضایی به دلیلی نامشخص در بیمارستان بستری شد.

کد خبر: ۳۱۲۵۲۶

تاریخ انتشار:۰۶ آبان ۱۴۰۳ - ۱۶:۴۹ - 27 October 2024

به گزارش روزپلاس، یکی از فضانوردان ناسا که اخیراً از ایستگاه فضایی بین‌المللی بازگشته است، به دلیل یک وضعیت پزشکی نامشخص در بیمارستان بستری شده است اما طبق گفته‌های سازمان فضایی آمریکا، حال او پایدار است.

این فضانورد در ماموریت چهار نفره کرو ـ8 شرکت داشت که پس از تقریباً هشت ماه حضور در آزمایشگاه مداری، صبح روز جمعه در سواحل فلوریدا به آب نشست.

در روز فرود، ناسا اعلام کرد که دراگون اسپیس‌ایکس در مسیر بازگشت به زمین، یک بازگشت و فرود نرمال را انجام داد و بازیابی خدمه و فضاپیما بدون حادثه بود اما در طول معاینات پزشکی به منظور احتیاط بیشتر فضانوردان تحت نظر پزشکان قرار خواهند گرفت.

انفجار ماهواره Intelsat 33e به چه دلایلی رخ داد؟

فضانوردان ناسا، متئو دومینیک، مایکل بارات و ژانته اپس، و فضانورد روسکاسموس، الکساندر گریبنکی، همگی به مرکز پزشکی آسنسون ساکرد هارت پنسیاکولا منتقل شدند که سه نفر از آنها بعدا مرخص شدند، در حالی که یکی از فضانوردان ناسا "به عنوان یک اقدام احتیاطی تحت نظر" در بیمارستان باقی مانده است.

ناسا اعلام کرد که برای محافظت از حریم خصوصی عضو خدمه، اطلاعات پزشکی خاصی را فاش نخواهد کرد اما به محض در دسترس بودن، به‌روزرسانی‌هایی را ارائه خواهد داد.

فضانوردان پس از ماموریت‌های فضایی، به ویژه ماموریت‌های طولانی‌مدت، با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی روبرو می‌شوند که بدن آنها در محیط بی‌وزنی و شرایط خاص فضا تجربه می‌کند. برخی از این مشکلات عبارتند از:

تغییرات اسکلتی عضلانی: بی‌وزنی باعث کاهش تراکم استخوان، تحلیل رفتن عضلات و ضعیف شدن سیستم اسکلتی عضلانی می‌شود. این تغییرات می‌تواند منجر به مشکلات حرکتی و افزایش خطر شکستگی استخوان شود.

تغییرات قلبی عروقی: قلب فضانوردان در محیط بی‌وزنی کوچک‌تر شده و حجم خون کاهش می‌یابد. این تغییرات می‌تواند منجر به مشکلات گردش خون و کاهش تحمل ورزش شود.

تغییرات بینایی: برخی فضانوردان پس از بازگشت از فضا، از تغییراتی در بینایی خود مانند نزدیک‌بینی یا تاری دید شکایت می‌کنند. این تغییرات ممکن است به دلیل تجمع مایعات در جمجمه و فشار بر عصب بینایی رخ دهد.

تغییرات سیستم ایمنی: قرار گرفتن در معرض تابش کیهانی و استرس‌های محیطی می‌تواند سیستم ایمنی بدن فضانوردان را تضعیف کند و آنها را مستعد ابتلا به عفونت‌ها کند.

تغییرات روانی: زندگی در محیط بسته و محدود فضاپیما و دور بودن از خانواده و دوستان می‌تواند منجر به مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلال خواب شود.

بیماری حرکت: بسیاری از فضانوردان پس از بازگشت به زمین، دچار بیماری حرکت می‌شوند که با علائمی مانند سرگیجه، تهوع و سردرد همراه است.

علل اصلی این مشکلات عبارتند از:

بی‌وزنی: فقدان گرانش باعث می‌شود که بدن فضانوردان به تغییراتی برای سازگاری با این محیط جدید نیاز داشته باشد.

تابش کیهانی: فضانوردان در معرض انواع مختلف تابش کیهانی قرار می‌گیرند که می‌تواند به سلول‌های بدن آسیب برساند.

انزوای اجتماعی: زندگی در محیط بسته و محدود فضاپیما می‌تواند منجر به احساس انزوا و تنهایی شود.

استرس: ماموریت‌های فضایی بسیار چالش‌برانگیز هستند و می‌توانند باعث ایجاد استرس زیادی در فضانوردان شوند.