گفت‌وگو/

پیامدهای کمبود پرستار/از تحمیل شیفت‌های سنگین تا فرسودگی

یک فعال صنفی حوزه پرستاری با اشاره به کمبود شدید نیروی پرستاری در کشور گفت: وزارت بهداشت به جای رفع مشکلات پرستاران دست به اجرای طرح‌های غیرکارشناسی می‌زند.

کد خبر: ۳۱۳۶۸۳

تاریخ انتشار:۱۸ آبان ۱۴۰۳ - ۱۲:۱۱ - 08 November 2024

پیامدهای کمبود پرستار/از تحمیل شیفت‌های سنگین تا فرسودگی

به گزارش روزپلاس، سید محمد علوی به مناسبت هفته پرستار درباره مشکلات حوزه پرستاری اظهار کرد: متاسفانه برخی سیاست‌ها و رویکردها به‌جای ارج‌نهادن به جایگاه رفیع پرستاران، به تضعیف و بی‌اعتبار ساختن آن پرداخته‌اند.

وی کمبود پرستار را یکی از مهم‌ترین چالش‌های حوزه پرستاری عنوان و بیان کرد: نسبت پرستار به تخت در ایران به یک فاجعه غیرقابل قبول تبدیل شده است، طبق استانداردهای جهانی، باید به ازای هر هزار نفر جمعیت چهار پرستار و به ازای هر تخت بیمارستانی 2.5 پرستار وجود داشته باشد اما واقعیت این است که ما با کمبود وحشتناکی مواجه‌ایم و این عدد به کمتر از یک پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی رسیده که نه تنها سلامت بیماران را به خطر می‌اندازد، بلکه پرستاران موجود را نیز دچار فرسودگی می‌کند.

وی با بیان اینکه پرستاران با مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند، خاطرنشان کرد: پرستاران تحت بار سنگین اضافه کار اجباری، ساعت‌های طولانی شیفت برخلاف قانون بهره وری با دلیل کمبود منابع انسانی قرار دارند که این شرایط به فرسودگی، اضطراب و افسردگی منجر می‌شود. این فشار مداوم، نه‌تنها توانایی آن‌ها را در ارائه مراقبت مؤثر تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه روحیه و انگیزه آن‌ها را نیز نابود می‌کند.

موانع اجرای تعرفه‌های پرستاری/آخرین خبرها از فوق‌العاده خاص

علوی ادامه داد: عدم توجه به نیازهای روانی پرستاران و عدم حمایت از سوی وزارت بهداشت، در نهایت به بحران‌های جدی‌تری در این حرفه حیاتی خواهد انجامید.

گمراهی وزارت بهداشت در سیاستگذاری در حوزه پرستاری

وی با بیان این‌که وزارت بهداشت در هدایت کشتی سرگردان حوزه پرستاری، دچار گمراهی آشکار است، افزود: وزارت بهداشت به‌جای ارائه طرحی با بن‌مایه‌ای علمی و آینده‌نگر، در مسیری تاریک و بی‌راهه قدم نهاده است. از جمله اینکه به طرح تربیت بهیاران دوساله و بازگشایی مدارس بهیاری در سطح کشوری روی آورده است؛ این طرح گامی به سوی ایجاد شکاف عمیق‌تر میان پرستاری این مرزوبوم و استانداردهای جهانی است. طرح‌های سطحی و بی‌ریشه‌ای چون تربیت بهیاران دوساله، به‌تدریج جایگاه علمی و شایستگی‌های آکادمیک پرستاران را تضعیف کرده و آن را به حرفه‌ای صرفاً عملی و تهی از هویت علمی بدل می‌کند. در حالی که پرستاری که نقش حیاتی در درمان دارد، به سطحی چنین نازل و محدود نباید تنزل یابد. به نظر می‌رسد جریانی انحصارطلب و منفعت‌طلب در ساختار سلامت کشور به قیمت به تاراج بردن اصول علمی و کرامت پرستاران، به‌دنبال حفظ امتیازات و انحصار منابع مالی‌اند. در نگاه آنان «پرستاری» نیازی به تحصیلات عالی و دانشگاهی ندارد، بلکه چیزی بیش از نیروی کار ارزان و اجرایی نیست.

مهمترین مطالبات پرستاران/اضافه کار اجباری و اجرای ناقص قانون

این فعال صنفی حوزه پرستاری، ناتوانی وزارت بهداشت در حمایت از دانش‌آموختگان پرستاری و عدم تبدیل وضعیت نیروهای طرحی بدون سهمیه ایام کرونا را از دیگر چالش‌های حوزه پرستاری در تامین نیروهای انسانی عنوان و بیان کرد: اولویت نخست وزارت بهداشت اکنون می‌بایست جذب و به‌کارگیری نیروهای جدید از جمله پرستاران طرحی بدون سهمیه باشد؛ در حالی که آمار بیکاری در میان پرستاران افزایش می‌یابد، وزارت بهداشت به جای اتخاذ راه‌حل‌های اساسی و هدفمند، با سیاست‌های مقطعی و ناکارآمد به چالش‌ها پاسخ می‌دهد. این کوتاهی نه تنها آسیب‌های جبران‌ناپذیری به پرستاری وارد می‌سازد، بلکه فرصت رشد و تعالی این حرفه را نیز به مخاطره می‌افکند.

وی با تاکید بر اینکه وزارت بهداشت باید با نگاهی بلندمدت، پرستاری را به مثابه یک سرمایه ملی و علمی گرامی بدارد، افزود: وزیر بهداشت باید سلامت و کرامت پرستاری را به عنوان یک وظیفه ملی و انسانی در کانون توجه قرار دهد.