شمال غزه درخون/ لکه ‌ننگ اسرائیل بر پیشانی مدعیان انسانیت

به گزارش روزپلاس، بیمارستان کمال عدوان در شمال نوار غزه که بارها هدف حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی قرار گرفته و اشغالگران حتی به داروهای باقیمانده در انبار این بیمارستان هم رحم نکردند، نماد بزرگی از درد و رنج ساکنان شمال نوار غزه بعد از گذشت نزدیک به 50 روز از حملات جنایتکارانه و محاصره ظالمانه رژیم اشغالگر علیه این منطقه در چهارچوب اجرای طرح موسوم به ژنرال‌هاست.

بیماران و مجروحان در این بیمارستان، در مقابل چشم جهانیان و بدون دریافت حداقل امکانات، درمانی در معرض مرگ تدریجی قرار دارند.

مرگ تدریجی مجروحان و بیماران در بیمارستان کمال عدوان

یک بیمار 30 ساله در بیمارستان کمال عدوان که در حملات رژیم صهیونیستی مجروح و از ناحیه استخوان‌های پا دچار شکستگی‌های شدید شده است، گفت: بعد از مجروحیت، مرا با یک گاری به بیمارستان رساندند، اما هیچگونه امکانات پزشکی و بهداشتی در اینجا وجود ندارد.

وی افزود: من باید در پایم پلاتین نصب کنم، اما امکاناتی به این منظور وجود ندارد و در داخل بیمارستان هم هیچ دکتری نیست که وضعیت ما را پیگیری کند. علاوه بر آن، نبود داروهای مسکن برای کاهش شدت درد وحشتناکی که ما می‌کشیم، یکی دیگر از رنج‌های بزرگ ماست.

منابع داخل بیمارستان کمال عدوان گزارش دادند که محلول غذایی (سرم) تنها چیزی است که بیماران و مجروحان می‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند و کمبود شدید امکانات در نتیجه حملات عامدانه و وحشیانه‌ای که رژیم اشغالگر علیه سیستم بهداشتی انجام می‌دهد، موجب مرگ بیماران و مجروحان بر اثر عفونت، شدت خونریزی و درد می‌گردد.

به گفته مقامات بین‌المللی و سازمان ملل، رژیم صهیونیستی بارها از ورود دارو، تجهیزات پزشکی و مواد غذایی به شمال نوار غزه خودداری کرده تا ساکنان آن را مجبور به ترک اجباری خانه‌هایشان کند. این رژیم همچنین گرسنگی و تشنگی را به عنوان سلاحی جنگی علیه غیرنظامیان قرار داده و حتی کسانی هم که قصد خروج از شمال غزه را دارند، مورد هدف حملات ارتش صهیونیستی قرار گرفته و قتل عام می‌شوند.

مقامات فلسطینی بارها نسبت به مرگ تدریجی بیماران و مجروحان به دلیل نبود امکانات پزشکی در شمال نوار غزه هشدار داده‌اند و بارها از سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی درخواست کمک کردند، اما بی‌نتیجه بود.

مدعیان انسانیت در جهان از شکستن محاصره شمال غزه ناتوان هستند

دکتر حسام ابوصفیه، رئیس بیمارستان کمال عدوان اعلام کرد که با گذشت هر روز از آغاز جنگ نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه شمال نوار غزه، وضعیت ما در اینجا بدتر می‌شود‌. نظام سلامت آسیب جدی دیده و خدمات در اینجا به حداقل رسیده است. ما با کمبود شدید امکانات پزشکی مواجهیم و دشمن همچنان از ورود هیئت‌های پزشکی متخصص به شمال نوار غزه جلوگیری می‌کند.

وی افزود: اسرائیل همچنین مانع رسیدن آمبولانس‌ها به شمال نوار غزه می‌شود و هر روز ده‌ها نفر در حملات این رژیم قتل عام می‌گردند. شمال نوار غزه در طول بیش از 40 روز، غرق در خون شده و اتفاقاتی که در اینجا می‌افتد قابل وصف نیست و قلب انسان را به درد می‌آورد. ما در بیمارستان صدای زنان و کودکانی که از زیر آوار درخواست کمک دارند را می‌شنویم، اما نمی‌توانیم به آنها کمک کنیم و نجاتشان دهیم.

دکتر ابوصفیه تصریح کرد: این در حالی است که تیم‌های تخصصی در شمال نوار غزه هیچ امکاناتی برای آواربرداری و نجات جان مجروحان ندارند. ما اینجا صدای کسانی را که از زیر آوار از ما کمک می‌خواهند، می‌شنویم و با گذشت چند ساعت، دیگر صدای آنها قطع می‌شود و این یعنی جانشان را از دست داده‌اند. بسیاری از کسانی که می‌توانستند زنده بمانند زیر آوار جان دادند و خانه‌هایشان تبدیل به مزارشان شد.

رئیس بیمارستان کمال عدوان تاکید کرد: وضعیت در اینجا بسیار دردناک و فاجعه بار شده و آنچه مایه تاسف است، این است که ما بارها پیام‌های خود را به دنیا فرستادیم اما پاسخی نشنیدیم. همه طرف‌هایی که مدعی انسانیت هستند، نتوانستند محاصره شمال غزه را بشکنند. ما در اینجا نیاز به سوخت، کمک‌های غذایی، تجهیزات پزشکی و آمبولانس حتی به مقدار کم داریم.

وضعیت غیرانسانی مجروحان

یکی دیگر از مجروحان در بیمارستان کمال عدوان هم گفت که ما در اینجا فقط با محلول‌های نمکی زندگی می‌کنیم. برخی افراد در بیمارستان به شکل داوطلب به بیماران و مجروحان کمک می‌کنند اما هیچ نیروی متخصص و توانمندی برای کمک به ما وجود ندارد. ما شبانه روز درد می‌کشیم و نمی‌توانیم لحظه‌ای از شدت درد بخوابیم. ما شب‌ها از شدت درد زیاد فریاد می‌زنیم اما هیچ گونه داروی مسکنی وجود ندارد و حتی آنتی بیوتیک هم در دسترس نیست. شمال نوار غزه فاقد نیازهای ضروری برای زندگی از جمله غذاست.

مردم غزه در شمال این منطقه می‌گویند که هنوز پیکر صدها شهید در خیابان‌ها و زیر آوارها مانده است. «ابومحمد»، یکی از محاصره شدگان در بیت لاهیا در گفتگو با روزنامه الاخبار گفت: زمانی که بمباران اتفاق می‌افتد، ما صدای مردم را از زیر آوار می‌شنویم که درخواست کمک دارند و بعد از گذشت ساعت‌ها به دلیل شدت بمباران نمی‌توانیم به زیر آوار ماندگان کمک کنیم و ارتش اشغالگر هر کس را که حرکت کند، مورد حمله قرار می‌دهد. بعد از گذشت چند ساعت، دیگر صدایی نمی‌آید و افرادی که زیر آوار مانده‌اند، جان خود را از دست می‌دهند.

این جوان آواره و محاصره شده فلسطینی در شمال نوار غزه ادامه داد: این اتفاقی است که هر روز در اینجا رخ می‌دهد، اغلب جوانان برای نجات همسایه‌ها جان خودشان را به خطر می‌اندازند و مجروحان را روی یک چرخ دستی تا بیمارستان حمل می‌کنند ، اما در میانه راه مستقیماً مورد حمله دشمن قرار می‌گیرند؛ همانند اتفاقی که چند روز قبل در ورودی بیمارستان کمال عدوان رخ داد و 6 نفر از همسایگان ما لحظاتی قبل از ورود به بیمارستان به شهادت رسیدند.

منابع محلی اعلام کردند: مجروحانی هم که می‌توانند به بیمارستان برسند، وضعیت بهتری نسبت به مجروحانی که نتوانستند به بیمارستان منتقل شوند، ندارند؛ زیرا در سایه نبود امکانات لازم، از شدت خونریزی جان خود را از دست می‌دهند.‌