آیا «بایرو» می‌تواند بحران سیاسی فرانسه را پشت سر بگذارد؟

به گزارش روزپلاس، «اس ار اف» در مطلبی به تحولات اخیر در فرانسه و انتخاب نخست وزیر جدید این کشور پرداخته و نوشت: «امانوئل ماکرون»، رئیس جمهور فرانسه وعده رویکرد جدیدی برای ثبات بیشتر در کشورش را داده و ادعا کرده که دولتی که منافع عمومی را از چپ به راست در خود جای دهد روی کار می آورد. وی قبل از انتخاب نخست وزیر جدید، همه احزاب، از سبزها گرفته تا جمهوری دموکراتیک را برای اولین بار به یک بحث مشترک دعوت کرد.

ماکرون اکنون فرانسوا بایرو، متحد دیرینه خود از حزب میانه رو MoDem را به عنوان نخست وزیر جدید فرانسه منصوب کرده است. بایرو که به مدت یک هفته به عنوان جانشین بالقوه «میشل بارنیه» در محافل سیاسی مورد بحث بود به سرعت به مقام نخست وزیری رسید. بایرو هم البته مانند سلف خود میشل بارنیه از سوی احزاب چپ قاطعانه رد شد. وی به اردوگاه ریاست جمهوری تعلق دارد که در انتخابات پارلمانی گذشته با شکست سختی مواجه شد.

البته به نظر می رسد نخست وزیر جدید فرانسه همراه با امانوئل ماکرون با تمام وجود احساس پیروزی می کند. او می خواهد با چپ و راست مذاکره کند، روند انتخابات را اصلاح کند و فرانسه را از بحران خارج کند.

اما حتی اگر فرانسوا بایرو قطعاً دارای ویژگی های کامل نخست وزیری باشد، در شرایط سیاسی کنونی کاملاً نامشخص است که او تا چه زمانی می تواند روی لطف و مرحمت مخالفان حساب کند. هنوز مشخص نیست آیا سوسیالیست ها، سبزها و کمونیست ها قوانینی برخلاف میل خود را در پارلمان تصویب خواهند کرد.

 در این شرایط هرکسی که به رویکرد جدیدی امیدوار بود قطعاً از انتصاب فرانسوا بایرو احساس ناامیدی می کند، زیرا او از همان ابتدا همراه ماکرون بوده است.

در ادامه این مطلب آمده است: فرانسه در حال حاضر هنوز تا یافتن راهی برای خروج از بحران دولتی فاصله دارد. چالش های بزرگی در انتظار تیم فرانسوا بایرو است که در درجه اول تهیه بودجه برای سال 2025، در یک زمان ناپایدار مالی است.

روزنامه دی ولت آلمان هم در مطلبی در این باره نوشت: سورتمه بازی که سیاست فرانسه در آن گیر افتاده است به وضوح ادامه دارد. دورانی که فرانسوی ها شرایط آشفته ایتالیا را با غرور می نگریستند و از ثبات سیاسی خودشان خوشحال می شدند گذشته است. پاریس اکنون خانه بی ثباتی اروپاست.

ماکرون در هفت سال ریاست جمهوری خود تاکنون شش نخست وزیر را انتخاب کرده است. او امسال رکوردها را شکسته است و بایرو چهارمین نخست وزیر دولت است که از ژانویه بر سر کار می آید.

بایرو وظیفه ارائه بودجه سال آینده و تصویب آن با رای همه احزاب میانه رو را دارد. در روزهای گذشته، محافظه‌کاران، سوسیالیست‌ها، سبزها و کمونیست‌ها پس از رایزنی‌های طولانی با رئیس‌جمهور بر سر یک پیمان به توافق رسیدند. بر این اساس اگر بایرو، به عنوان نخست وزیر به بند بحث برانگیز 49.3 قانون اساسی که اجازه می دهد یک قانون بدون رای تصویب شود، متوسل نشود، در آن صورت آنها به یک طرح رای عدم اعتماد جدید نمی پیوندند.

مشخص نیست که آیا ثبات سیاسی به فرانسه بازخواهد گشت یا خیر. بایرو از این نظر انتخاب بدی نیست، حتی اگر در بین بسیاری از گزینه های بد، بهترین گزینه باشد. او نماینده مرکز بورژوازی است و در طول زندگی سیاسی طولانی خود تلاش کرده است تا آرمان های چپ را با ارزش های محافظه کارانه آشتی دهد.

با این حال، او به عنوان یک بازنده همیشگی شهرت دارد. او بارها در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده است و در سال 2007 با 18 درصد آرا سوم شد.

سقوط دولت بارنیه که پس از انتخابات زودهنگام در ماه‌های گذشته روی کار آمده بود، نه‌تنها فرانسه را وارد هرج‌ومرج سیاسی کرد، بلکه منجر به درخواست اپوزیسیون برای استعفای ماکرون نیز شد.

در حالی که ماکرون گفته است تا پایان دوره ریاست‌جمهوری در سال 2027 به فعالیت خود ادامه خواهد داد، اما مشخص نیست که انتخاب جدید او و دولتش دوام داشته باشد.

نمایندگان پارلمان فرانسه از ائتلاف چپ جبهه مردمی جدید، که بیشترین آرا را در دور دوم انتخابات زودهنگام به دست آورد، مدت‌هاست که با سیاست‌های میانه‌رو ماکرون مخالف بوده و از وی خواسته‌اند که نتایج انتخابات را در نظر بگیرد.