آموزش‌وپرورش تهران/ بازی در وقت اضافه!

به گزارش روزپلاس، با استقرار دولت چهاردهم و تعیین وزیر آموزش و پرورش، انتظار می‌رفت تغییراتی در شیوه مدیریت آموزش و پرورش شهر تهران اعمال شود.

علیرضا کاظمی که در تاریخ 31 مرداد 1403 به عنوان وزیر آموزش و پرورش منصوب شد، با گذشت حدود پنج ماه از آغاز فعالیتش، هنوز تغییری در مدیریت آموزش و پرورش شهر تهران ایجاد نکرده است. این تغییرات به دلیل اهمیت تأثیرگذاری مستقیم بر دانش‌آموزان و خانواده‌ها، از اولویت‌های ضروری محسوب می‌شوند.

دوران مدیریت علیرضا کریمیان

علیرضا کریمیان، مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران، از تاریخ 6 دی 1400 توسط یوسف نوری، وزیر وقت آموزش و پرورش، منصوب شد. دوران مدیریت او با فراز و فرودهای فراوانی همراه بوده که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به عدم شفافیت در عملکرد اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران اشاره کرد.

کریمیان تاکنون هیچ نشست خبری برای پاسخگویی به تصمیمات خود و مشکلات دانش‌آموزان و معلمان برگزار نکرده است. حتی در حاشیه برنامه‌های خبری نیز از گفت‌وگو با رسانه‌ها خودداری کرده و تلاش‌های مکرر برای مصاحبه با او بی‌نتیجه مانده است. این رویه عدم شفافیت به وب‌سایت رسمی آموزش و پرورش شهر تهران نیز تسری یافته است.

مشکلات رسانه‌ها و محدودیت‌های اطلاعاتی

روابط عمومی آموزش و پرورش شهر تهران نیز به جای همکاری با رسانه‌ها، درخواست‌های آنان برای تهیه گزارش از مدارس را نادیده می‌گیرد. به عنوان مثال، برای تهیه گزارشی درباره وضعیت مهارت‌آموزی در هنرستان‌ها اقدام کرد، اما این درخواست‌ها توسط آموزش و پرورش شهر تهران رد شد و اجازه ورود به هنرستان‌ها داده نشد.

این رویکرد، نه تنها اعتماد رسانه‌ها به این نهاد را تضعیف کرده، بلکه باعث کاهش شفافیت در عملکرد سیستم آموزشی نیز شده است. چنین فضایی می‌تواند به گسترش شایعات و کاهش اعتماد عمومی به عملکرد مسئولان منجر شود.

مشکلات دانش‌آموزان و والدین

علاوه بر چالش‌های رسانه‌ها، دانش‌آموزان و والدین نیز با مشکلاتی روبرو هستند. یکی از این مشکلات، ممانعت مدارس دولتی عادی از ثبت‌نام دانش‌آموزان با نمرات ضعیف در تابستان امسال بود. این سیاست باعث شد برخی از خانواده‌ها مجبور شوند فرزندان خود را به مدارس غیردولتی منتقل کنند. این اقدام، به جای ارتقای سطح علمی دانش‌آموزان ضعیف، به حذف آن‌ها و نمایش مصنوعی ارتقای رتبه علمی مدارس دولتی عادی منجر شده است.

این رویکرد، تأثیر خود را در نتایج ضعیف آزمون‌های بین‌المللی تیمز و پرلز نشان داده است، به‌طوری که جایگاه ایران حتی در مقایسه با کشورهای منطقه نیز ضعیف است.

یکی از والدین دانش‌آموزان در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: "ما انتظار داشتیم آموزش و پرورش شهر تهران، به جای پاک کردن صورت مسئله، برنامه‌های حمایتی برای تقویت دانش‌آموزان ضعیف اجرا کند. اما متأسفانه چنین چیزی را ندیده‌ایم."

ضعف نظارت و بازرسی

یکی دیگر از مشکلات جدی، ضعف نظارت و بازرسی بر عملکرد مدارس است. دریافت کمک‌های مالی اجباری توسط مدارس، علیرغم ممنوعیت رسمی وزارت آموزش و پرورش، همچنان ادامه دارد. به عنوان نمونه، در سال تحصیلی گذشته، گزارش‌های متعددی از دریافت پول اجباری در مدارس برخی مناطق تهران همچون 13 منتشر شد که با بی‌توجهی آموزش و پرورش شهر تهران مواجه شد.

همچنین، در خبری غیررسمی، مستنداتی از مشکلات مالی منطقه 6 تهران منتشر شد که رئیس جدید آموزش و پرورش این منطقه در گزارشی به مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران ارائه کرده بود. با این حال، هیچ واکنشی از سوی آموزش و پرورش شهر تهران برای روشن‌سازی موضوع انجام نشد.

ضرورت تغییر مدیریت

با این وضعیت، انتظار می‌رود وزیر آموزش و پرورش دولت چهاردهم، رویکردی جدی در قبال تغییر مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران اتخاذ کند. وفاق در دولت چهاردهم نباید به معنای ادامه فعالیت مسئولانی باشد که عملکرد ضعیفی داشته و برای دولت و دانش‌آموزان هزینه ایجاد می‌کنند.

تحقق تغییرات مؤثر در مدیریت آموزش و پرورش شهر تهران، گامی اساسی در راستای ارتقای کیفیت آموزشی و پاسخگویی به نیازهای دانش‌آموزان و خانواده‌ها خواهد بود.