به گزارش روزپلاس، علائم اختلال اضطراب فراگیر (Generalized Anxiety Disorder) یا به اختصار GAD با نگرانی‌های روزمره متفاوت است. اضطراب گهگاه یک بخش طبیعی از زندگی است. بسیاری از افراد در مورد مسائلی مانند سلامت، پول، مدرسه، کار یا خانواده نگرانی دارند. اما افرادی که دچار اختلال اضطراب فراگیر هستند، نگرانی یا اضطراب شدیدی را به طور مکرر یا با شدت بیشتر نسبت به این موضوعات و سایر مسائل تجربه می‌کنند؛ حتی زمانی که نگرانی آن‌ها با وضعیت واقعی نامتناسب باشد.
علائم اختلال اضطراب فراگیر معمولاً شامل احساس مداوم اضطراب یا ترس است که در عملکرد روزمره فرد اختلال ایجاد می‌کند. این اختلال با نگرانی‌های گذرا یا اضطراب ناشی از رویدادهای استرس‌زا تفاوت دارد. برای افراد مبتلا به GAD، این احساسات اضطرابی ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها ادامه داشته باشند.
GAD به تدریج توسعه می‌یابد و معمولاً از اوایل بزرگسالی شروع می‌شود، اگرچه می‌تواند در هر سنی بروز کند. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به این اختلال هستند و برخی زنان ممکن است در دوران بارداری و پس از زایمان آن را تجربه کنند. با درمان و حمایت مناسب، افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می‌توانند اضطراب خود را کنترل کنند و با مدیریت اضطراب کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
اگر معمولاً بیش از حد نگران می‌شوید، حتی زمانی که دلیل مشخصی وجود ندارد، ممکن است به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا باشید. اختلال اضطراب فراگیر به این معناست که فرد به‌طور مداوم در حال نگرانی است و نمی‌تواند این نگرانی را کنترل کند. متخصصان سلامت روان زمانی GAD را تشخیص می‌دهند که نگرانی‌ها در بیشتر روزها و به مدت حداقل ۶ ماه ادامه داشته باشند. این اختلال اضطراب مزمن یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در ایالات متحده است.
ممکن است نگرانی برای شما به یک امر عادی تبدیل شده باشد، به‌گونه‌ای که تصور کنید این بخشی از شخصیت شما است. نگرانی‌های رایج شامل سلامت، وضعیت مالی، خانواده یا کار هستند. همه‌ی افراد گاهی درباره‌ی این موضوعات نگران می‌شوند، اما اگر همیشه انتظار بدترین حالت را دارید، این نگرانی می‌تواند در زندگی روزمره‌ی شما اختلال ایجاد کند.
افراد مبتلا به GAD ممکن است هم‌زمان به اختلال روانی دیگری نیز دچار باشند مانند همراهی GAD و افسردگی که شایع است.
علت‌های اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
اختلال اضطراب فراگیر می‌تواند در زمانی ایجاد شود که فرد نتواند به‌خوبی با استرس درونی خود مقابله کند. با این حال، علت GAD به شکل دقیق که چرا برخی افراد به این اختلال مبتلا می‌شوند و برخی دیگر نه، هنوز کاملاً مشخص نیست. تحقیقات نشان داده‌اند که نواحی از مغز که مسئول کنترل ترس و اضطراب هستند، در این اختلال دچار تغییر می‌شوند.
در برخی موارد، علائم اختلال اضطراب فراگیر ممکن است به عنوان عارضه‌ی جانبی داروها یا سوءمصرف مواد ظاهر شوند. این اختلال همچنین می‌تواند با برخی شرایط جسمانی (مانند پرکاری تیروئید) مرتبط باشد که باعث افزایش سطح هورمون‌ها در بدن می‌شوند و پاسخ بدن به تحریک‌ها را شدیدتر می‌کنند. عوامل استرس‌زای خانوادگی یا محیطی نیز می‌توانند باعث بروز GAD شوند. بیماری‌های مزمن و طولانی‌مدت نیز ممکن است موجب آغاز این اختلال شوند.
اختلال اضطراب فراگیر معمولاً علت مشخص و واضحی ندارد، اما برخی عوامل می‌توانند احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش دهند. این عوامل عبارت‌اند از:
داشتن اختلال اضطرابی دیگر، مانند اختلال پانیک یا فوبیای اجتماعی
داشتن بستگان نزدیک مبتلا به اختلالات اضطرابی، افسردگی یا سایر اختلالات روانی
سابقه تجربه رویدادهای پراسترس یا تروماتیک، مانند خشونت خانگی، سوءاستفاده از کودکان یا قلدری
داشتن بیماری مزمن دردناک مانند آرتریت
سابقه سوءمصرف مواد مخدر یا الکل
مانند بسیاری از اختلالات روانی دیگر، علت اختلال اضطراب فراگیر احتمالاً ناشی از تعامل پیچیده‌ای بین عوامل زیستی و محیطی است، از جمله:
تفاوت در شیمی و عملکرد مغز
عوامل ژنتیکی
تفاوت در نحوه‌ی درک تهدیدها
رشد فردی و ویژگی‌های شخصیتی
عوامل خطر
زنان کمی بیشتر از مردان با اختلال اضطراب فراگیر تشخیص داده می‌شوند. عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به GAD را افزایش دهند:
شخصیت: افرادی که خلق‌وخویی خجالتی یا منفی دارند یا از خطر اجتناب می‌کنند، ممکن است بیش از دیگران در معرض ابتلا به این اختلال باشند.
ژنتیک: اختلال اضطراب فراگیر می‌تواند در خانواده‌ها دیده شود.
تجربه‌ها: افرادی که سابقه‌ی تغییرات مهم در زندگی، تجربه‌های آسیب‌زا یا منفی در دوران کودکی، یا رویدادهای ناخوشایند اخیر دارند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به GAD قرار بگیرند. ابتلا به بیماری‌های مزمن جسمی یا سایر اختلالات روانی نیز می‌تواند این خطر را افزایش دهد.
تفاوت بین اضطراب و اختلال اضطرابی چیست؟
اضطراب یک واکنش طبیعی به انواع موقعیت‌ها و رویدادهای زندگی است. اضطراب یکی از سیستم‌های هشدار داخلی بدن ما است که ما را از وجود خطر یا تهدید آگاه می‌کند و بدن را برای مقابله، فرار یا بی‌حرکت‌ماندن در برابر موقعیت خطرناک آماده می‌سازد.
مقداری اضطراب که قابل‌مدیریت باشد می‌تواند مفید واقع شود. مثلاً می‌تواند شما را ترغیب کند تا برای یک امتحان آماده شوید یا وظیفه‌ای را در محل کار به‌موقع به پایان برسانید. حتی رویدادهای خوشحال‌کننده مانند اسباب‌کشی یا جشن‌گرفتن موفقیتی مهم هم ممکن است باعث اضطراب شوند که این کاملاً طبیعی است و بخشی از انسان‌بودن است.
اما اضطراب زمانی تبدیل به مشکل می‌شود که بیش از حد، غیرقابل‌کنترل، و ناگهانی ظاهر شود. اختلالات اضطرابی مثل اختلال اضطراب فراگیر نوعی بیماری روانی هستند که تأثیر بزرگی بر زندگی فرد می‌گذارند. افراد ممکن است برای اجتناب از اضطراب، از انجام کارهای روزمره خودداری کنند. همچنین ممکن است علائم فیزیکی ناراحت‌کننده یا مشکلات جسمانی متعددی را تجربه کنند. بسیاری از افراد می‌دانند که اضطراب‌شان واقع‌بینانه نیست، اما احساس می‌کنند در دام افکار و احساسات خود گرفتار شده‌اند. اختلالات اضطرابی قابل درمان هستند و با درمان GAD با تکنیک‌های مدیریت اضطراب و روان درمانی GAD امکان‌پذیر است، اگر در مورد اضطراب خود نگران هستید، کمک گرفتن بسیار اهمیت دارد.
اضطراب طبیعی:
به یک موقعیت یا مشکل خاص مربوط است
فقط تا زمانی که آن موقعیت یا مشکل وجود دارد، ادامه دارد
با شدت موقعیت یا مشکل تناسب دارد
واکنشی واقع‌بینانه به یک موقعیت یا مشکل واقعی است
وقتی فرد دچار اختلال اضطرابی است:
اضطراب ممکن است بدون دلیل مشخص و به طور ناگهانی ظاهر شود
واکنش اضطرابی نسبت به یک موقعیت یا مشکل، بسیار شدیدتر از حد انتظار است
ممکن است فرد دچار اضطراب‌های غیرواقع‌بینانه شود، مثلاً ترس از شرایطی که احتمال وقوع آن بسیار کم است
اضطراب ممکن است مدت زیادی ادامه یابد، حتی وقتی که مشکل اصلی حل شده باشد
احتمال دارد فرد احساس کند که کنترل یا مدیریت اضطراب غیرممکن است
ممکن است از موقعیت‌ها یا چیزهایی که به‌نظرشان باعث اضطراب می‌شود، اجتناب کنند
مثالی برای درک بهتر تفاوت:
بسیاری از افراد کمی نسبت به پرواز با هواپیما دچار اضطراب می‌شوند که این واکنشی کاملاً طبیعی است. با این حال، اگر شغل‌شان ایجاب کند که سفر کنند، می‌توانند بدون مشکل سوار هواپیما شوند. اما فردی که دچار اختلال اضطرابی است ممکن است حتی نتواند به فرودگاه نزدیک شود، حتی اگر این کار باعث به‌خطر افتادن شغلش شود.
تفاوت GAD و حملات پانیک
اختلال اضطراب فراگیر ممکن است تشخیص دشواری داشته باشد. بسیاری از افراد تصور می‌کنند که حملات پانیک از نشانه‌های اصلی تمامی اختلالات اضطرابی هستند، در حالی که GAD معمولاً با حملات پانیک همراه نیست. در نتیجه‌ی این باور نادرست، فردی که دچار حملات پانیک نمی‌شود ممکن است تصور کند تنها «بیش از حد نگران است». این مسئله می‌تواند موجب شود که نگرانی‌های مداوم فرد نادیده گرفته شده یا کم‌اهمیت تلقی شود و در نتیجه تشخیص و درمان مناسب صورت نگیرد
همچنین اختلال پانیک و اختلال اضطراب فراگیر علائمی مشابه مانند نگرانی بیش از حد دارند؛ اما این دو، شرایط روانی جداگانه و متمایزی هستند:
اختلال اضطراب فراگیر
اختلال پانیک
نگرانی بیش از حد درباره‌ی رویدادهای روزمره زندگی
حملات پانیک مکرر
افکار نگران‌کننده‌ای که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می‌کنند
احساس غیرواقعی‌بودن (derealization) یا جداشدگی از خود (depersonalization)
مشکلات خواب، خستگی، گرفتگی عضلات
درد قفسه سینه، لرزش و تکان‌های ناگهانی
تحریک‌پذیری
نگرانی زیاد درباره‌ی حمله‌ی بعدی
احساس خالی شدن ذهن یا ناتوانی در تمرکز
تپش قلب شدید، تنگی نفس
مشکلات گوارشی
ترس از دیوانه شدن یا از دست دادن کنترل
علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
اختلال اضطراب فراگیر یا اضطراب عمومی ممکن است در خانواده‌ها به‌صورت ارثی منتقل شود، اما علت دقیق این اختلال هنوز ناشناخته است. تحقیقات نشان می‌دهند که GAD نتیجه‌ی ترکیبی از عوامل ژنتیکی، شیمی مغز، زیست‌شناسی و محیط است. محققان دریافته‌اند که عوامل بیرونی مانند تجربه‌ی یک رویداد آسیب‌زا یا زندگی در محیطی پراسترس می‌توانند خطر ابتلا به GAD را افزایش دهند.
نشانه‌ها و علائم اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
علائم GAD در افراد مبتلا ممکن است موارد زیر باشد:
بیش از حد در مورد مسائل روزمره نگران باشند
در کنترل نگرانی‌ها یا احساس عصبی‌بودن مشکل داشته باشند
اغلب احساس تحریک‌پذیری یا «لب مرز» بودن کنند
بی‌قرار باشند یا در آرامش‌داشتن مشکل داشته باشند
تمرکز‌کردن برایشان دشوار باشد
در به‌خواب‌رفتن یا ادامه‌ی خواب مشکل داشته باشند، یا احساس خستگی مداوم کنند
دچار دردهایی مانند سردرد، درد عضلانی، دل‌درد یا تنش عضلانی شوند
لرزش یا پرش عضله داشته باشند
زیاد عرق کنند، احساس سبکی سر یا تنگی نفس داشته باشند
در بلع غذا مشکل داشته باشند
مدام نیاز به رفتن به دستشویی داشته باشند
علائم اختلال اضطراب فراگیر در بزرگسالان
در بزرگسالان مبتلا به GAD نگرانی‌ها معمولاً حول محور شرایط روزمره می‌چرخند، از جمله:
امنیت شغلی یا عملکرد کاری
سلامت جسمی
مسائل مالی
سلامت و رفاه فرزندان یا اعضای خانواده
دیر رسیدن
انجام کارهای خانه و مسئولیت‌های روزمره
علائم اختلال اضطراب فراگیر در کودکان و نوجوانان
نگرانی‌های GAD در کودکان ممکن است شبیه به نگرانی‌های بزرگسالان باشد، اما بیشتر در مورد مدرسه، فعالیت‌های فوق‌برنامه، دوستی‌ها و آینده تمرکز دارند. آن‌ها ممکن است با عدم قطعیت، ترس از اشتباه‌کردن، یا نگرانی درباره‌ی ناامیدکردن دیگران درگیر باشند. بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به GAD برای مدیریت اضطراب خود، به‌دنبال کمال‌گرایی می‌روند.
علائم در کودکان و نوجوانان
کودکان و نوجوانان ممکن است نگرانی‌هایی مشابه بزرگسالان داشته باشند، اما در مواردی نگرانی‌های آن‌ها ممکن است بیش از حد باشد، مانند:
عملکرد تحصیلی یا ورزشی
ایمنی و سلامت اعضای خانواده
وقت‌شناسی و به‌موقع بودن
حوادث فاجعه‌بار مانند زلزله، جنگ هسته‌ای یا بلایای دیگر
کودک یا نوجوانی که دچار نگرانی بیش از حد است ممکن است:
بیش از اندازه نگران پذیرفته شدن در جمع باشد
کمال‌گرا باشد
کارها را چندین بار انجام دهد چون بار اول بی‌نقص نبوده
زمان زیادی را صرف انجام تکالیف مدرسه کند
اعتمادبه‌نفس کمی داشته باشد
به دنبال تأیید و تحسین دیگران باشد
به‌طور مداوم نیاز به اطمینان خاطر در مورد عملکرد خود داشته باشد
اغلب از دل‌درد یا مشکلات جسمی دیگر شکایت کند
از رفتن به مدرسه یا حضور در جمع‌های اجتماعی اجتناب کند
در همه‌ی افراد مبتلا به GAD، علائم ممکن است در طول زمان نوسان داشته باشند و اغلب در دوره‌های پراسترس بدتر می‌شوند، مثلاً هنگام بیماری جسمی، امتحانات مدرسه یا درگیری‌های خانوادگی یا عاطفی.
تشخیص اختلال اضطراب فراگیر
زمانی که فرد به پزشک عمومی مراجعه می‌کند و علائم اختلال اضطراب فراگیر را گزارش می‌دهد، پزشک سوالاتی در مورد میزان نگرانی‌ها و علائم جسمی بیمار مطرح می‌کند. مهم است که بیمار با صداقت کامل درباره‌ی احساسات و نگرانی‌های خود صحبت کند، حتی اگر بیان آن دشوار باشد، زیرا این امر به تشخیص دقیق‌تر کمک می‌کند.
پزشک عمومی ممکن است اختلال اضطراب فراگیر را در صورت وجود علائم معمول این بیماری تشخیص دهد، به‌ویژه در شرایطی که:
فرد به‌طور مکرر درباره موضوعات مختلف نگرانی دارد،
احساس اضطراب بر زندگی روزمره تأثیرگذار است،
کنترل احساسات اضطرابی برای فرد دشوار است،
علائم اضطراب به مدت حداقل شش ماه به‌طور مداوم حضور داشته‌اند.
بیماری‌های هم‌زمان با اختلال اضطراب فراگیر
برخی از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر ممکن است به بیماری‌های روانی یا جسمانی دیگری نیز مبتلا باشند، از جمله GAD و افسردگی، سایر اختلالات اضطرابی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، دردهای مزمن، مشکلات قلبی یا افکار و رفتارهای خودکشی. همچنین، سوءمصرف الکل و مواد مخدر در این بیماران شایع است.