به گزارش روزپلاس، مقایسه آمارها از سال ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که پس از رکود دوران کرونا، روند بازگشت گردشگران خارجی به ایران آغاز شده بود و می‌شد امیدی به رشد ورود گردشگران داشت. چون در سال ۱۴۰۱ حدود ۴ میلیون و ۳۲۰ هزار، در سال ۱۴۰۲ حدود ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار و در سال ۱۴۰۳ حدود ۷ میلیون و ۳۹۹ هزار نفر به ایران آمده بودند.
بر اساس اعلام معاونت گردشگری، تنها در فروردین تا تیر ۱۴۰۲ حدود دو و نیم میلیون گردشگر وارد کشور شده بود که نسبت به دوره مشابه سال قبل ۴۴.۴ درصد رشد داشت. این روند اگر ادامه می‌یافت، پیش‌بینی می‌شد ایران بتواند در پایان همان سال، ۵ میلیون گردشگر جذب کند؛ اما در نهایت آمار ثبت‌شده بالاتر از این پیش‌بینی شد.
در سه‌ماهه اول سال ۱۴۰۳ ورود یک میلیون و ۳۰۰ هزار گردشگر خارجی ثبت شد که نسبت به سه‌ماهه اول ۱۴۰۲ (۶۸۸ هزار نفر) رشد قابل توجهی بوده و نشان داد که بازار سفر به ایران پس از دوران کرونا همچنان در مسیر برگشت قرار داشت.
ولی در روزهای اخیر انوشیروان محسنی بندپی معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی گفت: در نیمه نخست امسال ۳ میلیون و ۵۵۰ هزار گردشگر خارجی وارد ایران شدند که این رقم نسبت به پارسال ۱۴ درصد کاهش داشته است.
این کاهش در نقطه مقابل افزایش معمولی بود که سالانه رخ می‌داد و نشان می‌دهد که شرایط سیاسی_ امنیتی سال ۱۴۰۴ و فضای روانی ناشی از جنگ ۱۲ روزه و ناامنی‌های منطقه، توریسم ورودی ایران را تحت فشار قرار داده است.
معاون گردشگری می‌گوید: آمار ورود گردشگران در فروردین ۱۴۰۴ با رشد ۴۸.۵ درصدی نسبت به سال ۱۴۰۳ رو به رو بوده است. ولی این آمار در ماههای بعد به شدت کاهش پیدا کرده و در خرداد نیز در پایین‌ترین سطح رسید چرا که ایران با جنگ ۱۲ روزه رو به رو شد.
این افت پیاپی در خرداد تا مرداد نشان‌دهنده حساسیت بالای گردشگران خارجی نسبت به اخبار امنیتی منطقه است.
ظرفیت‌سازی برای آینده و پیش‌بینی‌ها
طبق چشم‌انداز ۲۰ ساله، قرار بود ایران در سال ۲۰۲۵ به ۲۰ میلیون گردشگر ورودی برسد؛ هدفی که کارشناسان امروز آن را غیرواقعی می‌دانند. اما برخی منابع مانند Statista پایگاه داده آماری بین‌المللی که آمارهای معتبر در حوزه‌های مختلف اقتصادی، فناوری، بازارها، صنایع، گردشگری، فرهنگ، رسانه را منتشر می‌کند، پیش‌بینی کرده که ایران ممکن است تا سال ۱۴۰۵ به ۸ میلیون گردشگر خارجی در سال برسد.
صالحی‌امیری وزیر میراث فرهنگی نیز تاکید کرده که برای رسیدن به هدف ۱۵ میلیون گردشگر در برنامه هفتم، باید هر سال حدود یک و نیم میلیون نفر به ظرفیت گردشگری کشور افزوده شود.
به نظر می‌رسد باید برای یک برنامه‌ریزی واقع‌بینانه برای سال ۱۴۰۵ باید به توسعه زیرساخت‌ها و خطوط هوایی، ویزا و خدمات مقصد، مدیریت تصویر ایران در رسانه‌های جهانی و تحلیل آمار واقعی از گردشگری پرداخت چون اگر این محورها به طور جدی دنبال شوند، رسیدن به رقم ۸ میلیون گردشگر در سال ۱۴۰۵ برخلاف هدف ۲۰ میلیون نفری قبلی یک هدف قابل نزدیک‌تر به واقعیت خواهد بود.