به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از گیزمودو، مقامات دانشگاه می‌سی‌سی‌پی به دنبال اظهارات دانشمندان مجبور شدند وظیفه خطیر حفر این منطقه و بیرون کشیدن جنازه‌های 100 ساله را عهده‌دار شدند. از سال 1855 تا 1933 حدود 35 هزار بیمار در بیمارستان روانی «اینسان اسیلوم» بستری شدند. بسیاری از آنها در دورانی که در آن مرکز بودند، جان خود را از دست دادند که جنازه آنها در قبرستان همان مرکز به خاک سپرده شدند.
این بیمارستان روانی بیش از 80 سال پیش دوباره در این محل مستقر شد و زمین‌های اطراف آن که بیماران به خاک سپرده را در دل خود داشت در حال حاضر متعلق به مرکز پزشکی دانشگاه می‌سی‌سی‌پی است.
کارگران ساختمانی در سال 2013 حدود 66 تابوت را در پردیس این دانشگاه پیدا کردند اما این تنها بخشی از ماجرا بود. پس از آغاز ساخت و ساز یک پارکینگ در این منطقه در سال 2014، رادار نفوذ به زمین از حضور هزار تابوت در زمین خبر داد. به دنبال حفاری‌هایی که دانشمندان در این منطقه انجام دادند، موفق شدند در کل 2 هزار تابوت را از زیر خاک بیرون بکشند.
محققان بقایای 66 بیمار دفن‌شده را در سال 2013 کشف کردند و قرار است بار دیگر بعد از تحقیقات صورت گرفته روی آنها به خاک سپرده شوند. اما مقامات دانشگاهی معتقدند که هزاران جنازه دیگر موجود در این منطقه باقی خواهد ماند و ادامه پروژه دنبال خواهد شد. آنها یادبودی از جان‌باختگان را در مرکز بازدید بازدیدکنندگان و محل آزمایشگاهی که جنازه‌ها، لباس‌ها و تابوت‌های کشف شده را مورد مطالعه قرار داده بودند، احداث خواهند کرد. احداث آزمایشگاه علوم در این منطقه، نخستین تجهیزات در نوع خود در آمریکا محسوب می‌شود.
این اقدام، دانشگاه می‌سی‌سی‌پی را به یک مرکز ملی برای ثبت موارد تاریخی مربوط به سلامت در دوران ماقبل دنیای مدرن تبدیل خواهد کرد. برای شروع کار، این دانشگاه، کنسرسیوم تحقیقاتی «اسیلوم هیل» را ایجاد کرده است که متشکل از گروهی از انسان‌شناسان، باستان‌شناسان و مورخان است.
این محققان قرار است در مطالعات خود، DNA تمام بیماران کشف شده در گورستان «اسیلوم» مورد مطالعه قرار دهند. این کار به شناسایی اعضای خانواده آنها کمک می‌کند که ممکن است امروز زنده باشند.
پیش از تأسیس بیمارستان روانی «اینسان اسیلوم» در می‌سی‌سی‌پی، بیمارانی که از بیماری‌های روانی رنج می‌بردند، در زندان نگهداری می‌شدند یا به اتاق‌های زیر شیروانی تبعید می‌شدند و تجهیزات کمی برای درمان و نگهداری این بیماران در دسترس بود.
بین سال‌های 1855 تا 1877، از هر پنچ بیمار، یک نفر جان خود را از دست داد. این مؤسسه بعد از جنگ‌های داخلی گسترش یافت و حدود 6000 بیمار در این مرکز نگهداری می‌شدند و به آنها خدمات ارائه می‌شد. این بیمارستان روانی در سال 1935 به مکان فعلی بیمارستان ایالتی در «فایت‌فیلد» منتقل شد.
خبرگزاری آنا