سوالی که همیشه از مذهبیون مخصوصا شیعیان پرسیده می شود، این است که مخترعین، مکتشفین و به طور کلی کسانی که به جامعه ی بشری خدمت کرده اند، علی رغم این که کافر هستند، به بهشت می روند یا جهنم؟
به گزارش روزپلاس ، قبل از پاسخ به این سوال باید سوال کلی تری را پاسخ بدهیم.
معیار بهشت و جهنم چیست؟
ایمان به خدا یا خدمات بشری؟
اگر خدمات بشری معیار بهشت و جهنم باشد، آن کسانی که از هوش و توانایی لازم برای ارائه ی خدمات بشری ناتوانند به جهنم می روند؟
یا به طورخلاصه در قامت همین صورت مساله می پرسیم:
⁉️آیا کسانی که برق را اختراع نکرده اند، به جهنم می روند؟
باز هم از سوال کننده، سوال دیگری می پرسیم:
⁉️اگر ادیسون مرتکب ضایع کردن حق الناس در سطحی وسیع، گسترده و خانمان سوز شده باشد و اتفاقا شما همزمان با او باشید و از ظلم او دچار خسارت های مادی و روحی فراوان شده باشید، این بار چه خواهید گفت؟ باز هم معیار بهشت و جهنم را منطبق بر اختراع برق تعریف می کنید؟
مساله این است که بهشت و جهنم، یک اختراع بشری یا یک قانون اجتماعی نیست. یک واقعیت بیرونی است که معیارهایش را همان خدای بهشت و جهنم باید بگوید و نه دیگران و نه احساسات.
غایت بهشت، مبتنی بر دوست داشتن واقعی خداوند و تعبد و خضوع در برابر او و همچنین فرمانبرداری از او و کتب و رسولان اوست و غایت جهنم، مبتنی بر دشمنی و مخالفت با خداوند و سرکشی در برابر او و سر باززدن از فرمان او و کتاب و رسولان اوست.