افشاگری از پشت پرده انتخاب فیلم‌های جشنواره فجر

با اینکه اخیراً محمد مهدی حیدریان از تلاش برای برگزاری بدون حاشیه جشنواره فیلم فجر سخن گفته‌بود و البته برخی این بی‌حاشیه‌بودن را تعبیر به اداره خنثای امور سینمایی کشورکردند، اما از همین حالا اتفاقاتی در حاشیه جشنواره فجر سی و ششم در حال رقم خوردن است که قابل تأمل است.

کد خبر: ۶۳۳۷۴

تاریخ انتشار:۲۵ آذر ۱۳۹۶ - ۱۲:۲۱ - 16 December 2017

به گزارش روزپلاس؛به تازگی پوستر جنجالی جشنواره سی و ششم در حالی رونمایی شد که از رسانه‌ها برای این مراسم دعوتی به عمل نیامده بود و این مراسم صرفاً به طور زنده از شبکه خبر پخش شده است. پخش زنده چنین مراسمی نمی‌تواند بدون هزینه باشد و اساساً هزینه کردن برای رونمایی از پوستر نمی‌تواند توجیهی داشته باشد. اگر رونمایی از پوستر جشنواره آنقدر اهمیت دارد که پخش زنده تلویزیونی برای آن در نظر می‌گیرند، پس چرا از نمایندگان رسانه‌ها برای پوشش آن دعوتی به عمل نمی‌آید.

جالب است که پوستر جشنواره حاشیه‌های زیادی را نیز به بار آورد. کپی بودن اتهامی بود که گریبان آن را گرفت. دو ماه پیش از برگزاری، انتشار بولتن مجیزگوی روابط عمومی جشنواره فجر نیز از اموری است که به نظر می‌رسد انجام آن نه حرکتی به انگیزه تقویت سینما و ارائه خدمتی به مخاطبان، بلکه صرفاً فعالیتی با هدف خوش‌خدمتی به مدیران بالادستی بوده است؛ بولتنی که یک سوم آن در مدح مدیران به رشته تحریر درآمده‌است و یک سوم دیگر به ماله‌کشی روی بحث کپی بودن پوستر جشنواره می‌پردازد.

شنیده‌های «جوان» حاکی از این است که مدل عجیب و غریبی برای انتخاب آثار جشنواره سی و ششم طراحی شده که طبق آن شورایی سه نفره فیلم‌ها را پیش از هیئت انتخاب ببینند و آثار از فیلتر آنها عبور کند تا اگر فیلمی مشکل داشته باشد، اساساً در همان مرحله حذف شود. اگر این خبر صحت داشته باشد، اتفاقی نادر در برگزاری جشنواره فجر محسوب می‌شود و این تصمیم بیش از همه تظاهر وزارت ارشاد و مدیران سازمان سینمایی به اینکه حامی فضای باز فرهنگی و آزادی بیان هستند را زیرسؤال می‌برد؛ جنجال‌هایی که برای لغو توقیف آثار مسئله‌دار طی ماه‌های گذشته انجام شد و از مجرای آن صرفاً اذهان سینماگران را از بی‌برنامگی مدیران منحرف کرد. از این جهت جشنواره سی‌و‌ششم فجر را باید امنیتی‌ترین جشنواره پس از انقلاب اسلامی به حساب آورد، اما دوگانگی و نفاق با آنچه در پستوها در حال رقم خوردن است، چیزی است که بیش از همه می‌تواند آزار‌دهنده باشد. اگر واقعاً مدیران سینمایی وزارت ارشاد معتقدند لازم است برخی از فیلم‌های مسئله‌دار حتی به جشنواره فجر راه پیدا نکنند، فارغ از اینکه این تصمیم درست باشد یا غلط، چرا در مقابل سینماگران از ژست‌های پوپولیستی حمایت از آزادی‌بیان و فضای باز فرهنگی دست برنمی‌دارند و منافقانه رفتار می‌کنند.

تا به حال سابقه نداشته‌است، فیلمی را پیش از هیئت انتخاب افرادی ببینند و آن را حذف کنند. آیا این تصمیم با وعده رئیس سازمان سینمایی در برگزاری جشنواره‌ای بدون حاشیه ارتباط دارد. بی‌حاشیه‌بودن چقدر با خنثی بودن ارتباط معنایی دارد.

اینکه رئیس سازمان سینمایی، وزیر ارشاد و مدیران دیگر حتی ذکری از سینمای امید به میان نمی‌آوردند، چه معنایی می‌تواند داشته باشد، جز اینکه آقایان حتی از طراحی مختصات سینمای امید عاجزند و می‌خواهند ضعف و خلأ راهبردی خود در مدیریت سینمای کشور را با تکیه بر محافظه‌کاری‌های مدیریتی بپوشانند و صرفاً دوره‌ای بی‌سروصدا را پشت سر بگذرانند؛ دوره‌ای که قرار نیست از دل آن سینمایی منطبق با نیازهای جامعه ظهور پیدا کند و باز هم قرار است در بر همان پاشنه سینمای جشنواره‌ای و آثار نازل کمدی بچرخد.

کاستن از اعتبار جشنواره فیلم فجر نتیجه مدیریت محافظه‌کارانه‌ای است که سازمان سینمایی در پیش گرفته است. امسال خیلی از سینماگران گفته‌اند که رغبتی برای حضور در جشنواره فجر ندارند. این بی‌رغبتی اگر ادامه پیدا کند، دیگر جشنواره فجر انقلاب به رویدادی حاشیه‌ای و بی‌ارزش تبدیل می‌شود؛ رویدادی که پیش از این به دلیل نداشتن راهبرد مشخص و بی‌برنامگی مدیرانش از محتوا خالی شده بود، به مرور به لحاظ نام نیز اعتبار خود را از دست می‌دهد.

روزنامه جوان