باید توجه داشت که احکام الهی همه بر اساس علم و حکمت الهی و مشیّت
اوست، نه بر اساس میل‌ها و نفس‌های مردمان که جایی برای حسادت ورقابت باشد.
فواید احکام الهی ابتدا به خود شخص و سپس به دیگران یا جامعه بر می‌گردد و منفعت حجاب زن
نیز قبل از هر کس به خودش می‌رسد و سپس به جامعه. خداوند می‌خواهد
ودیعه‌اش به زن و زیبایی و جاذبه‌ی او، عام المنفعه نباشد. او به یک کالایی
برای لذت رایگان همگانی مبدل نگردد و مرد صرفاً به چشم شهوت و غریزه‌ی
حیوانی به زن نگاه نکند و به خاطر حرص بهره‌وری و لذت‌جویی‌اش، او را مورد
آزار و اذیب قرار ندهد. لذا فرمود رعایت این پوشش برای خوب شناخته شدن از
یک سو و مصونیت از اذیب و آزار از سوی دیگر لازم است (ذلِکَ أَدْنى أَنْ
یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْن - الأحزاب، 59)
اما، پوشش،ستر یا آن چه امروز نامش را حجاب گذاشته‌ایم،
بر همگان واجب است و نه فقط بر دختران و زنان. هر چند که حدودش فرق دارد و
آن هم بی حکمت نیست و منطبق با خلقت و فطرت بشری است.
لذا
همان‌طور که عدم رعایت و شکستن این حدود بر زنان حرام است، بر مردان نیز
حرام است.مثلا اگر لباسی بپوشد که می‌داند بدن‌نما و محرک عموم است و با آن
در مجامع و میان نامحرمان حضور یابد فعل حرام مرتکب شده است.
قاعده و قانون «نگاه کردن»
نیز همین‌طور است. هم بر مردان حرام است که به نامحرم نگاه لذت جویانه
(شهوانی) بیاندازند و هم بر زنان حرام است که به مردان نامحرم چنین نگاهی
بیاندازند، خواه دو طرف پوشش را رعایت کرده باشند و یا نکرده باشند.
لذا هم راجع به مردان فرمود: «قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّواْ مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ یحَْفَظُواْ فُرُوجَهُمْ ... – به مردان مؤمن بگو
دیدگان خویش را از نگاه به زنان (نامحرم) باز گیرند و فرجهاى خویش را
نگهدارند (زنا نکنند)»، هم راجع به زنان فرمود: «وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ
یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَرِهِنَّ وَ یحَْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا
یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ... - و به زنان با
ایمان بگو چشم از نگاه به مردان اجنبى فرو بندند و فرجهاى خویش را حفظ کنند
و زینت خویش را جز آنچه آشکار است آشکار نسازند ...(النور، 30 و 31)
پس، بر مرد و زن واجب است که اولاً بدن خود را در مقابل نامحرمان به نمایش نگذارند و ثانیاً چشم خود را از نگاه شهوانی
به نامحرم بازگیرند. منتهی جاذبه‌ی زنانه به مراتب بیشتر است. خداوند جمیل
و لطیف، تجلی جمال و لطافت ویژه‌ای به زن نموده که بالتبع جاذبه‌ی ویژه‌ای
دارد.
لذا
حدود پوشش متفاوت است. پس هیچ منطقی نیست که مرد هر طور که خواست در
جامعه ظاهر شود و زن چشم پپوشد! و زن بگوید: من هر طور خواستم جلوه میکنم
و مرد چشم بسته و نگاه نکند.
بلکه تحقق این سلامت جسمی، روحی، اخلاقی، مادی، معنوی،
شخصی و اجتماعی و ممانعت از مضرات هنجار شکنی، مستلزم رعایت همه جانبه
است. یعنی هم زن و مرد پوشش تکلیف شده را رعایت کنند و هم هر دو از نگاه آلوده به نامحرم پرهیز نموده و خود را از ورود به عرصه‌ی گناه بازدارند.
منبع: جام