مربی که در تیم ملی کشورش محبوب نبود

آریگو ساکی به خاطر روش خاصش به عنوان سرمربی تیم ملی ایتالیا در کشورش محبوب نبود.

کد خبر: ۷۰۳۴۲

تاریخ انتشار:۲۱ بهمن ۱۳۹۶ - ۰۹:۱۷ - 10 February 2018

به گزارش روزپلاس؛ایتالیا در فوتبال شکست‌های بزرگی داشته است. سال ۱۹۹۱ یکی از آنها بود. این تیم نتوانست راهی یورو ۱۹۹۲ سوئد شود و پایین تر از شوروی سابق در رتبه دوم قرار گرفت. نروژ، مجارستان و قبرس دیگر هم گروه‌های ایتالیا بودند. آتزوری ها سه پیروزی، چهار تساوی و یک شکست را به ثبت رساندند. پس از بازگشت از مسکو در بازی که همه امیدوار به صعود بودند ویچینی (سرمربی) و خیلی از بازیکنان( به خصوص ویالی و جانینی) به عنوان خائن استقبال شدند. فدراسیون فوتبال این کشور به دنبال آریگو ساکی ۴۵ ساله رفت که چند سال به عنوان سرمربی در میلان حضور داشت اما درگیری هایش با مارکو فان باستن باعث شد این تیم را ترک کند.

ساکی توانست میلان را متحول کند. او در تیم های بزرگی پا به توپ نشد اما عاشق فوتبال بود. از تیم‌های کوچک شروع به مربیگری کرد تا اینکه به پارما رفت و دیدار برابر میلان باعث جلب توجه برلوسکونی شد. ساکی سپس با این تیم قرارداد امضا کرد و میلان به یک تیم فوق العاده تبدیل شد. روسونری‌ها فوتبال منطقه ای، هوشمندانه، پاک و زیبا را با حضور هشت بازیکن ایتالیایی و سه هلندی ارائه می دادند. میلان با فرانک رایکارد، مارکو فان باستن و رود گولیت قرارداد امضا کرده بود اما وسواس بودن ساکی در کار باعث ناراحتی فان باستن و گولیت شد. در نهایت این قضیه به پایان دوران مربیگری اش در میلان منجر شد.

رامون مندوسا، رییس باشگاه رئال مادرید قراردادی به ارزش ۲ میلیارد پسو برای پنج سال به او پیشنهاد داد. او انتظار داشت حضور سرمربی ایتالیایی با بازیکنان حاضر مادرید را به یک تیم کامل تبدیل کند اما این اتفاق نیفتاد و ساکی آتزوری را انتخاب کرد. در حالی که خیلی از افراد معتقد بودند ساکی بدون بازیکنان هلندی نمی تواند خوب عمل کند ماتارتزه، رییس فدراسیون فوتبال ایتالیا او را به تراپاتونی ترجیح داد. "خط ساکی" مخالف سنت ایتالیایی ها بود.

به همین خاطر بی‌اعتمادی همیشه وجود داشت. سرمربی ایتالیایی توانست کشورش را راهی جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا کند و به همراه این تیم تا فینال رسید. دیدار برابر برزیل با تساوی بدون گل به پایان رسید و ایتالیا در ضربات پنالتی به خاطر از دست رفتن ضربات بارزی و روبرتو باجو از کسب جام بازماند. آن بازی نخستین فینال و آخرین دیدار نهایی در جام جهانی بود که ضربات پنالتی قهرمانش را تعیین می کرد. سپس ایتالیا با وجود مشکلاتی به یورو ۱۹۹۶ انگلیس صعود کرد. آتزوری ها در انگلیس در مرحله نخست حذف شدند. نظرات مردم هر لحظه نسبت به تیم ساکی بدتر می شد. در مرحله مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه شرایط بدتر از قبل شد. او در بازی‌های خانگی هو می شد و یکم دسامبر ۱۹۹۶ به خاطر این که شانس صعود ایتالیا به جام جهانی کم رنگ شده بود تیم ملی را ترک کرد. ساکی دوباره به میلان بازگشت. این اتفاق باعث خشم ایتالیایی‌ها شد. چزاره مالدینی در این شرایط هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت و ایتالیا در پلی‌آف توانست به جام جهانی صعود کند. از طرفی ساکی در میلان یک فصل بد را پشت سر گذاشت و در جایگاه یازدهم قرار گرفت. حضور او در تیم ملی به عنوان یک رهبر مخالف سنت‌ها به حساب آمد. ایتالیا فوتبال دیگری را دوست داشت. از طرفی در مادرید مندوسا فکر می‌کرد اگر پیشنهاد بهتری به ساکی بدهد او این درخواست را قبول خواهد کرد.

ایسنا