انسان ها از طریق حالت های مختلف، ذهن افراد دیگر را می خوانند برای مثال از طریق حس لامسه یا علائم صدا. اما علائم چشمی همیشه در هنگام ارتباط های نزدیک که فاقد تماس فیزیکی هستند ارزش خودشان را نشان می دهند. در اوایل تکامل انسان علایم چشمی برای همکاری در شکار و جستجوی غذا نقش حیاتی داشته است چرا که این توانایی برای دوری از حیوانات درنده و صید شکار به صورت گروهی ضروری بوده است. امروزه این علایم به ما در مواجهه با جهان بزرگ یاری می رساند چه هنگامی که از میان خیل جمعیت می گذریم و چه هنگامی که در محل کار خود مشغول هستیم. برقراری ارتباط از طریق چشم به همکاری با دیگران کمک می کند. این توانایی به ما کمک می کند تا با خواندن ذهن دیگران بهترین همکاران را تشخیص دهیم و با آنها هماهنگ شویم. چشم ها به عنوان پنجره ای به ذهن دیگران می توانند یکی از ویژگی های منحصر به فرد از عملکرد اجتماعی انسان محسوب شوند که ریشه های عمیقی در زندگی انسان دارند.