فلزات استراتژیک، سودآورترین مواد خام برای سرمایه‌گذاری

به گزارش روابط عمومی شرکت Acciplus، علاوه بر وابستگی صنایع مدرن به این فلزات، تلاش دولت‌ها در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر – که به شدت بر عناصر خاکی کمیاب متکی است - در این حوزه بیشتر شده است. بنابراین تقاضای رو به افزایش در ارتباط با فلزات استراتژیک تعجب آور نیست. تولید اکسیدها در جهان نزدیک به 50 هزار تن در سال در دهه 90 میلادی بوده است و این رقم در سال 2000 دو برابر شده است. همچنین تقاضای جهانی در سال 2017 بر اساس تخمین بانک ژاکوب سکیوریتیز (Jacob Securities) کانادا نزدیک به 200 هزار تن خواهد بود که نشان دهنده بیش از 300 درصد افزایش تقاضا تنها در طی 20 سال خواهد بود.

قدرت‌های بزرگ دیگر بدون فلزات استراتژیک که وجود آنها در بخش‌های صنعتی بسیار ضروری است، قادر به فعالیت نخواهند بود. بنابراین با کمیاب‌تر شدن این فلزات با توجه به مشکلات و هزینه های بالای استخراج، در حالی که هنوز تقاضا برای این فلزات رو به افزایش است، هیچ جایگزینی برای آنها تا به امروز یافت نشده است. این موضوع را می‌توان با بررسی سیر تحول افزایش قیمت عناصر خاکی کمیاب ملاحظه کرد: پس از یک دوره کاهش قیمت طولانی در دهه 90، قیمت این فلزات به همراه قیمت سایر کالاهای دیگر از سال 2000 افزایش یافت.

با توجه به آمار USGS (سازمان زمین شناسی ایالات متحده آمریکا)، سهم جهانی از عناصر خاکی کمیاب در حدود 99 Mt معادل اکسید است که 37 درصد آن در چین؛ 19 درصد در روسیه و جمهوری‌های شوروی سابق؛ 13 درصد در آمریکا؛ 6 درصد در استرالیا و 3 درصد در هند قرار دارد. با این حال، پروسه جداسازی به همان مقدار که هزینه‌بردار است، پیچیده نیز هست. در شرایط محیطی دشوار (به جز در مناطق خاصی از چین) فرآیند استخراج بسیار پیچیده و هزینه بهره‌برداری از آنها در هر جایی خارج از چین معمولا بسیار پر هزینه است. به همین دلیل از دهه 90، چین اولین تولید کننده عناصر خاکی کمیاب است که تا 97 درصد تولید جهانی را تامین کرده و بازار این نوع فلزات در انحصار این کشور است. علی‌رغم وجود منابع در دسترس فراوان، بر اساس دلایل فوق پیش‌بینی می‌شود که بازار این فلزات در آینده با رشد قابل توجهی روبرو خواهد شد. بر اساس برخی برآوردها، همراه با افزایش نیاز صنایع نوپا، تقاضای مداوم برای عناصر خاکی کمیاب، می تواند تقاضا را به بیش از 40 هزار تن در سال‌های آینده افزایش دهد. نکته جالب توجه این است که این برآوردها در مورد صنایع جدید، خود چین را در آینده‌ای نه چندان دور تبدیل به یک وارد کننده خواهد کرد.