علائم اعتیاد به کار در مردان

سخت کوشی و حتی کار سخت انجام دادن، نیرویی خاص را ایجاد می کند. افراد سخت کوش عموماً در زندگی خود تعادل دارند و وقتی در حال کار هستند، به تفریح هم فکر می کنند .

امّا افرادی که به کار اعتیاد دارند وقتی آنها را به زور به تفریح می برید باز هم به کار فکر می کنند.

وسواس فکری آن ها درباره کار، همیشگی است بنابراین نمی گذارد روابط سالمی داشته باشند و یا باب میل شان زندگی کنند و یا حتی به سلامت خود  فکر کنند. از اوضاع درسی بچه ها کاملاً بی خبرند و همه زندگی آن ها فقط کار است، طوری که از خانواده و دوستان می گذرند. به طور معمول این افراد بخصوص مردان وقتی به تأثیر منفی این نوع زندگی فکر می کنند که یک اتفاق ناگوار رخ داده باشد، به طور مثال سلامت آنها به خطر افتاده باشد، زندگی مشترک آنها از هم پاشیده و یا بلایی بر سر فرزندان شان بیاید.

اتفاقاً این دسته از مردان کارایی کمتری نسبت به همکاران خود در محیط کار دارند، چون تمایل به کارهای گروهی در آنها کم است، نمی توانند کار را به سایر همکاران محول کنند و یا آن قدر درگیری ذهنی آنها زیاد می شود که نمی توانند کارها را خوب سازمان دهی کنند.

روش و سبک کاری این افراد در چهار گروه قرار می گیرد:

گروهی که ولع کاری دارند. حس می کنند کار یا باید در حد ایده آل انجام شود یا اصلاً نباید انجام شود. به طور معمول شروع و ادامه ی پروژه ها برای این افراد سخت و انجام ناپذیر است . آنها برای رسیدن به نتیجه و پایان کار، دست و پا می زنند و اغلب تا حد مرگ کار می کنند. البته نتیجه کار نیز درهم ریخته و مشکل دار است.

گروهی که بی رحمانه کار می کنند و به عبارتی به سطح بالای آدرنالین (هورمون استرس) بدنشان معتاد شده اند. آنها آن قدر سرشان شلوغ است که حتی به خودشان هم فکر نمی کنند.

دسته ای که با هیجان و اضطراب کار را شروع کرده و به دلیل همین حالات روحی، با کاهش تمرکز کاری رو به رو شده و نمی توانند پروژه را تمام کنند. بیشتر آنها با دیدن یک پروژه دیگر، نسبت به کار اول بی علاقه می شوند. با دیدن جزییات و مراحل کاری کسل شده و نمی توانند روی یک موضوع کاری تمرکز کنند.

و بالاخره آنهایی که عاشق این اعتیاد به کار هستند. این گروه آرام، بسیار فنی و وابسته به متد و بی نهایت دقیق و وسواس گونه کار می کنند. نمی توانند یک پروژه را رها کنند و در کار تیمی موفق نیستند. بی نهایت کمال طلب و آرمانگرا بوده و به طور مکرر به پایان کار نمی رسند چون به نظر آنها مسیر، کامل و بی نقص نبوده است.

اعتیاد به آدرنالین چگونه است؟ مردانی  که فقط و فقط کار می کنند و اعتیاد به کار دارند و اصلاً به فکر زندگی شخصی خود و اطرافیان نیستند، از نظر فیزیولوژی به حجم زیادی از هورمون آدرنالین عادت کرده و احساس نیاز دارند. این هورمون در شرایط استرس و وضعیت جنگ و گریز از موقعیت، ترشح می شود. این افراد حتی در شرایطی که وضعیت مالی خوبی هم دارند، فقط کار می کنند چون هدف آنها از کار ، نیاز روحی شدید و اعتیاد به آن است . به طور معمول هم، این افراد  شغل های پر استرسی دارند و از کارهای معمولی خوششان نمی آید.

آیا همه چیز ریشه در کودکی دارد؟

تحقیقات نشان می دهند بذر اعتیاد به کار، اغلب در کودکی کاشته می شود. کمبود اعتماد به نفس در کودکی اگر همچنان تا بزرگسالی ادامه پیدا کند، چنین عواقبی در پی دارد. محققان معتقدند بسیاری از این افراد به اصطلاح کار زده، به مشکلات خانوادگی مبتلا بوده اند. اعتیاد به کار در اصل تلاشی است در جهت کنترل شرایطی که اصلاً قابل کنترل نیست.

مورد دیگر این است که این افراد دوست دارند شرایطی را ایجاد کنند که همه به آنها بگویند عجب خانواده ایده آلی! به طور معمول، والدین این افراد در کودکی تمایل داشته اند همه چیز ایده آل باشد و از فرزندان خود انتظار موفقیت های غیر معقول و غیر منطقی داشته اند. این کودکان با این تفکر بزرگ شده اند که هیچ چیز هیچ وقت خوب نیست. 

در نتیجه به خودشان می گویند ما باید نشان بدهیم که در همه چیز بهترین هستیم تا پدر و مادر، ما را تأیید کنند. مشکل اینجاست که ایده آل، قابل دسترس نیست. حتی اگر افراد حرفه ای ترین هم باشند باز هم ایده آل به دست نمی آید. هر فردی که تمایل به کمال گرایی داشته و آرمان گرایانه مطلق فکر کند، مستعد اعتیاد به کار است بنابراین شرایطی برای خود ایجاد می کند که هیچ کاری در ذهن او پایان ندارد چون به هر پایانی که برسد، فکر می کند ایده آل نیست و تمام نشده است.

برای این افراد، مشاوره با روانشناسان توصیه می شود. داشتن یک سیستم و گروه حمایتی بسیار مهم است. خانواده، دوستان و اطرافیان هم باید به بهبود سبک زندگی این افراد کمک کنند. اینکه آدم ها سخت کوش باشند و کار کنند، بسیار مطلوب است امّا باید این توانایی را داشته باشند که در مواقع لازم، کار را تعطیل کرده و به سایر کارهای زندگی خود برسند. ثانیه های حیات به سرعت برق می گذرند! شاید بهترین لحظه های زندگی را از دست داده باشید.

ایران