عزیزانمان را قربانی چه مسائلی می کنیم؟

اگر یک چیز وجود داشته باشد که دهه ها تحقیقات روانشناسی به ما آموخته است، این است که وقت گذرانی با دوستان و خانواده شما را خوشحال می کند.

کد خبر: ۲۳۹۴۴۴

تاریخ انتشار:۲۲ بهمن ۱۴۰۰ - ۱۷:۴۸ - 11 February 2022

به گزارش روزپلاس؛ چک حقوق شما ممکن است شما را از دوستان و خانواده خود دور کند.کارکنانی که مشوق های عملکردی دریافت می کنند زمان بیشتری را با همکاران خود و زمان کمتری را با دوستان و خانواده خود می گذرانند.

اگر یک چیز وجود داشته باشد که دهه ها تحقیقات روانشناسی به ما آموخته است، این است که وقت گذرانی با دوستان و خانواده شما را خوشحال می کند (Kahneman, Krueger, Schkade, Schwarz, & Stone, 2004). شام خوردن با دوستان پس از یک روز طولانی در محل کار، تماشای غروب خورشید با شریک زندگی خود، یا رفتن به یک پیک نیک با فرزندان خود در آخر هفته، نه تنها باعث ایجاد صدها عکس در پوشه های ابری در حال انفجار ما می شود، بلکه زمان ما را نیز پر می کند.

پرس و جو کن. چند نفر فکر می کنند که زمان کافی را با دوستان و خانواده می گذرانند؟ در میان بزرگسالان شاغل در ایالات متحده، تعداد بسیار کمی می گویند، "بله، زمان زیادی". بر اساس نظرسنجی‌های اخیر، آمریکایی‌ها کمتر از یک ساعت زمان با کیفیت را هر روز با خانواده‌های خود می‌گذرانند (پل، 2018). چرا وقت کافی را با عزیزانمان نمی گذرانیم؟ آیا صرفاً به این دلیل است که

ما بیش از حد کار می کنیم؟

در عوض، یک پاسخ در نحوه گذراندن وقت خود در خارج از محل کار نهفته است. زمان محدود است، و ما اغلب با تصمیماتی در مورد نحوه اختصاص زمان «آزاد» و ارزشمند خود به روابط مختلف در زندگی روبرو هستیم. برای بزرگسالان شاغل، تصمیمات ، اغلب در نهایت، روابط کاری را در مقابل روابط شخصی قرار می دهند. آیا به یک ساعت خوش با همکاران می روید یا به جشن تولد دوستتان می روید؟ آیا در یک رویداد مربوط به شغلتان شرکت می کنید یا یک شام عاشقانه با شریک زندگی خود می خورید؟

چه چیزی باعث می شود افراد وقت خود را با همکاران خود در اولویت قرار دهند و زمانی را که می توانند با عزیزان خود بگذرانند قربانی کنند؟ آیا این فقط به شخصیت شما بستگی دارد؟ البته که ممکن است بستگی به نوع شغل شما و به طور خاص نحوه دریافت حقوق شما داشته باشد (Hur, Lee-Yoon, and Whillans, 2021).

حقوق در برابر عملکرد شما برابر است با حقوق در ازای کار؟

مشوق عملکردی، یکی از متداول‌ترین روش‌های شرکت‌ها برای پرداخت حقوق کارگران است. در ایالات متحده، 75 درصد از شرکت‌ها از نوعی مشوق‌های عملکردی، از کمیسیون فروش گرفته تا پاداش‌های فصلی استفاده می‌کنند (هاریسون، 2019). یکی از اشکالات روانی بالقوه این سیستم پرداخت محبوب این است که ما را مجبور می کند دائماً در مورد پاداش های پولی فکر کنیم (Hur and Nordgren, 2016). وقتی حقوق شما به عملکرد شما مرتبط است، مدام به این فکر می کنید که چگونه هر تصمیمی منجر به پول بیشتر یا کمتری می شود.

این یادآوری های دائمی ، همچنین بر نحوه تفکر ما در مورد افراد اطرافمان تأثیر می گذارد. اگر مدام به کسب درآمد فکر کنیم، تمایل داریم برای کسانی که در دستیابی به این هدف «مفید» هستند، یعنی همکارانمان، ارزش قائل شویم. افرادی که نوعی مشوق عملکردی دریافت می‌کنند، اعضای تیم، مدیران و مشتریان خود را ابزاری‌تر می‌دانند (هور، لی-یون، و ویلانز، 2021). این ابزار باعث می‌شود افراد نه تنها در محل کار، بلکه در خارج از محل کار خود، زمان بیشتری را با همکاران خود بگذرانند.

به طور طبیعی، این با قربانی کردن زمانی است که می‌توانست با دوستان و خانواده سپری شود . زمانی که با شریک زندگی خود قدم می‌زنید، زمانی که تعطیلات آخر هفته با بچه‌ها را دارید و زمانی که با دوستانتان ملاقات می‌کنید.

آیا ما از روابط کاری خود راضی تر هستیم؟

تحلیل های اولیه نشان می دهد که اینطور نیست. حتی زمانی که کارمندانی که تحت مشوق‌های عملکردی کار می‌کنند، زمان بیشتری را با همکاران و زمان کمتری را با دوستان و خانواده می‌گذرانند، باز هم از گذراندن وقت با دوستان و خانواده شادی بیشتری پیدا می‌کنند.

این امکان وجود دارد که افزایش زمان صرف شده با همکاران منجر به افزایش شادی بیشتر نشود زیرا مشوق های عملکرد ممکن است افراد را وادار کند که همکاران خود را وسیله ای برای رسیدن به هدف ببینند. آنها ممکن است با همکاران خود به شیوه ای استراتژیک تر تعامل داشته باشند (Belmi and Pfeffer, 2018) و از فرصت ایجاد روابط عمیق و معنادار جلوگیری کنند.

با هم، می‌خواهیم از خود بپرسیم: آیا زمان کافی را با دوستان و خانواده‌ام می‌گذرانم؟ آیا گذران وقت باخانواده را فدای مشوق های عملکردی ام میکنم؟

این امکان وجود دارد که کار شما - یا به طور خاص، دستمزد شما - شما را از دوستان و خانواده خود دور کند بدون اینکه شما متوجه آن شوید.