به گزارش روزپلاس، «بتمن» به نمایش درآمده در سال 2022 یک فیلم ابرقهرمانی نیست و بیش از آنکه به کمیک‌های اقتباسی این مجموعه ابرقهرمانی وفادار باشد یک تریلر جنایی محسوب می‌شود که هم قهرمانش ماسک بر چهره دارد و هم اینکه ساحت و ماهیت کل فیلم شمایلی ابرقهرمانی را بیهوده یدک می‌کشد.
«بتمن 2022» تجربه نوین اما جداافتاده دیگری در یک سری طولانی از بلاک باسترهای «شوالیه تاریکی» است. «مت ریوز» ردا و شنل کارگردانی آخرین نسخه این مجموعه را برتن کرده و در مقایسه با سه‌گانه «کریستوفر نولان»، فیلمی سیاه‌تر اما بدخلق‌تر، از حیث رفتارشناسی «شوالیه سیاه» شنل‌دار ارائه می‌کند.
به نظر می‌رسد ریوز کارگردان در فیلم بتمن گاتهام سیتی را از لس‌آنجلس خاص «فیلم هفت» (1995Se7en) ساخته «دیوید فینچر» الگوبرداری کرده و اصرار به تصویربرداری در بارش باران بی‌امان، مجموعه‌ای از قتل‌های وحشتناک توسط یک قاتل سریالی شبیه زودیاک بتمن را شبیه یک کاراگاه می‌کند.
با وجود گسترش شبکه فساد در دستگاه پلیسی – قضائی او بیشتر شبیه «فرانک سرپیکو» در فیلم سیدنی لومت است تا شبیه ابرقهرمانی که مهمترین رکن کنش‌گری او انجام عمل قهرمانی است که نوجوانان زیر 17 سال را به وجد آورد.
در سکانس آغازین، ریدلر (پل دانو) با لباسی سبز و دست ساز ظاهر می شود و به طرز وحشیانه ای اولین قربانی فیلم را می‌کشد و سرنخ هایی از خود به جا می گذارد تا ستوان گوردون (جفری رایت) را وادار می‌کند تا قهرمان اسرارآمیز گاتهام را به خدمت بگیرد. «ریدلر» در تمامی سرنخ‌هایی که از خود باقی گذاشته بتمن را مورد خطاب قرار می دهد.
سرنخ های از " تقابل با بتمن" در قتل‌هایی که ریدلر انجام می‌دهد کشف می‌شود. ریدلر در یکی از قتل‌ها دستگاه‌های مرگباری را برای قربانیانش استفاده می‌کند و با این عمل شبیه قاتل مجموعه فیلم‌های اره با عنوان" جیک ساو" (Jigsaw ) از مجموعه سینمایی اره(Saw) می‌شود.
خیابان‌های سنگ‌فرش گاتهام و بارندگی‌های دائمی، ظاهر یک دیستوپیا آینده‌نگر مثل بلید رانر Blade Runner (1982) را یادآوری می‌کند در حالیکه ریوز از هر گونه اعمال نگره کمیکی و ابرقهرمانی در فیلم طفره می‌رود.