به گزارش روزپلاس؛ دوران مجردی در حال سرایت به جهان عرب است. یک مورد به ویژه جالب که این را نشان می دهد، ظهور مجرد بودن در یک جامعه محافظه کار، امارات متحده عربی است.
در امارات متحده عربی، بیش از 60 درصد از زنان بالای 30 سال مجرد هستند. البته که روند ازدواج دیرهنگام یا اصلاً ازدواج نکردن از قبل در دهه 1980 آشکار بوده است.
پدیده ازدواج با افراد غیر اتباع و تأخیر در ازدواج منجر به صدور فرمانی از سوی رئیس جمهور شد که صندوق دولتی برای تشویق ازدواج تأسیس کرد. یک شهروندی که با یک زن اماراتی ازدواج می کند، امروزه واجد شرایط دریافت کمک هزینه است که تقریباً هیچ مسئولیت بازپرداختی ندارد و برای هر فرزند متولد شده مزایای اضافی دارد. در حالی که 32000 خانواده در ده سال اول برنامه از این کمک هزینه بهره مند شدند، به نظر می رسد آمار ازدواج ذکر شده نشان می دهد که این کمک در جلوگیری از حرکت به سمت مجرد بودن بی تاثیر بوده است.
تحقیقات متعددی نشان می‌دهند افزایش تعداد مجردها در امارات با تغییر نگرش نسبت به روابط جنسیتی همراه است. و نقش های جنسیتی سنتی در حال فراموشی و جایگزینی با نگرش های نوین به نقس ها جنسیتی هستند.
هنگامی که نگرش در مورد عشق، ازدواج، خانواده، تعدد زوجات، تعداد خانواده و نقش زنان در محیط کار مورد بررسی قرار گرفت، دانشجویان اماراتی، گروهی که نسبتاً سنتی‌تر از دانشجویان خارجی و مهاجران خارجی هستند، حداقل دیدگاه‌هایی را نشان دادند که از فرهنگ سنتی فاصله می‌گیرد. ارزش های خانوادگی، به ویژه در مقایسه با اماراتی ها که در دانشگاه شرکت نکردند کمرنگ شده است. آموزش با اهداف زندگی شغلی، فردگرایی و اتکا به خود گره خورده بود. همه این عوامل مرتبط با ظهور مجردی شناخته شده است.
در حالی که این مطالعه مستقیماً رابطه علی بین نگرش نسبت به روابط و حضور در دانشگاه را بررسی نکرد، قرار گرفتن در معرض اطلاعات جایگزین در دانشگاه و جمعیت متنوع‌تر ممکن است این تنوع را توضیح دهد. با توجه به افزایش حضور در دانشگاه ها، اگر آموزش عالی این تأثیر را بر افراد داشته باشد، انتظار می‌رود که میزان آن افزایش یابد.
در حالی که امارات متحده عربی در اینجا به عنوان مثال در نظر گرفته شد، این روندها در کشورهای عربی در سراسر خلیج فارس مشترک است، با پروژه ها و ابتکارات مشابه با صندوق ازدواج امارات متحده عربی که نتوانسته است از حرکت به سمت مجردی در بحرین، عربستان سعودی و قطر جلوگیری کند . به طور مشابه، نرخ ازدواج در سراسر آفریقای شمالی به شدت کاهش می یابد .
با توجه به این روندها در سرتاسر جهان عرب، به نظر می رسد که حرکت به سوی تک نفره شدن توسط نیروهای فرامنطقه ای یا در واقع جهانی هدایت می شود. این امر در عصر افزایش جهانی شدن چندان تعجب آور نیست، اما روشن نیست که چگونه جهانی شدن بر انتخاب روابط در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته تأثیر می گذارد، یا اینکه چه چیزی باعث افزایش مجردی تحت جهانی شدن می شود.
در حالی که تحقیقات در سراسر آسیا و خاورمیانه عمدتاً بر روی خانواده های تک نفره، کاهش نرخ ازدواج ،یا ازدواج تأخیر یافته ، به عنوان عواملی که در پدیده مجردی نقش دارند، متمرکز است، این الگو به دور از همگن بودن است.
شواهد ارائه شده تا کنون نشان می دهد که افزایش تعداد مجردها ترکیبی از عوامل مختلفی است. تحقیقات زیادی برای جداسازی مکانیسم های مختلف مورد نیاز است. در پست های بعدی به بحث درباره این روندها ادامه خواهم داد.