صفحه نخست » اجتماعی

پاسخ یک کارگردان به منتقدان/15 سال از 35 سال کار را ممنوع بودم،چرا؟!

محمد رحمانیان گفت: من دوره‌های ممنوعیت خود را پشت سر گذاشته‌ام و صدای اعتراضم را هم از همین سالن‌های دولتی به گوش مردم می‌رسانم .

کد خبر: ۲۴۷۳

تاریخ انتشار:۰۵ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۴۵ - 26 July 2016

به گزارش روز پلاس، محمد رحمانیان کارگردان نمایش «مجلس ضربت زدن» در پاسخ به نقدهای مطرح شده از سوی برخی تئاتری ها درباره اجرا در سالن های دولتی با وجود اعتراض های مدام توضیح داد:«باید بگویم در حال حاضر ممنوعیتی ندارم. یش از این توضیح داده ام از سال 60 که کارم را به صورت حرفه ای در تئاتر شروع کردم تا امروز حدود 15 سال با ممنوعیت مواجه بودم.از سال 61 تا 63 بعد از اجرای نمایش سرود سرخ برادری به مدت دوسال اجازه کار نداشتم. اما بین سالهای 63 تا 67 نمایش‌های بسیاری ازجمله «عروسک‌ها و دلقک‌ها»، «گزارش محرمانه اکتاویووالدز» و «شب یهودا» را به عنوان نویسنده روی صحنه داشتم.»

کارگردان «مجلس ضربت زدن» ادامه داد: «بین سالهای 67 تا 76 به یمن حضور افرادی در شورای نظارت و ارزشیابی مرکز هنرهای نمایشی برای بار دوم دچار ممنوعیت شدم که حدود 9 سال طول کشید. این ممنوع الفعالیت بودن به‌قدری مشخص است که در سال 72 نمایشنامه‌ای از من به کارگردانی هادی مرزبان با نام «تنبورزن شادی ساز» روی صحنه اجرا شد که هیچ اسمی در پوستر و بروشور آن از من به‌عنوان نویسنده نیست. سال 87 دوره سوم ممنوعیت من آغاز شد تا سال 92 که با تغییر دولت و کابینه دوباره امکان کار پیدا کردم.»

او در ادامه تاکید کرد: «بنابراین من دوره‌های ممنوعیت خود را پشت سر گذاشته‌ام و صدای اعتراضم را هم از همین سالن‌های دولتی به گوش مردم می‌رسانم . فعلاً تا اطلاع ثانوی ممنوع الفعالیت نیستم و در ضمن کدام کارگردان را می شناسید که اعتراض نداشته باشد؟»
رحمانیان درباره برخی نمایش هایی که در سال های اخیر اجرا برده و اعتراضی در آن ها وجود نداشته است، گفت: «بخشی از نمایشهای دوره اخیرم نه اعتراض که یادآوری دورانی است که نباید به فراموشی سپرده شود.نمایش‌های «ترانه‌های محلی»، «شب سال نو»، «سینماهای من» و «ترانه‌های قدیمی» ازاین‌دست هستند. من مثل هر کارگردان دیگری اجازه دارم از سالن‌های دولتی استفاده کنم. درنتیجه حرف‌های این منتقدان بی‌معنی است و دلیلی برای عدم اعتراض نمی‌بینم. جالب این است مدیران فرهنگی مشکلی با این موضوع ندارند و نمی‌دانم چرا عده دیگری کاسه داغ تر از آش می‌شوند؟ به هر حال من گوشم از این حرف‌ها پر است.»