به گزارش روزپلاس، پذیرش فرهنگ یک کشور و عمل به آداب آن، بخشی از تشکیل هویت افراد است. در زمانی که در هر قسمتی از جامعه فرهنگ تکه‌تکه شد و برای هر رویدادی تکه ای را از فرهنگ ایرانی برداشتیم، تکه ای از فرهنگ اسلامی و تکه ای را هم از فرهنگ غرب برداشتیم و استفاده کردیم، یعنی هویتی چند وجهی و چند شکلی را در خود شکل دادیم.
از آثارش نیز، به وجود آمدن شخصیتی چند صورتی است.
همان شخصیتی که روزی برای یک جنگ در گوشه ای از جهان اشک میریزد و برای جنگی دیگر، اهمیتی قائل نمی‌شود. فرهنگ ایرانی، این شکل از ازدواج و خواستگاری را معرفی نکرده است. سنت ها و شکل های دیگری از این مراسم زیبا را به ایرانیان معرفی و پیشنهاد کرده است. زیبایی های رسومات خواستگاری ایرانی، نه تنها خوب معرفی نشده است بلکه بعضا از سوی رسانه مورد تمسخر نیز قرار گرفته است.
در نتیجه ی همین مسائل است که به شکل غربی، خواستگاری میکنیم به شکل اسلامی عقد را میخوانیم و به شکل ایرانی عروسی و خرید های جهیزیه را انجام میدهیم و با وجود انتقاد های معقول فراوان، بازهم به شکل غلطی مهریه را تعیین میکنیم. یک زندگی چندتکه ای و غیر یکپارچه این فقط ظاهر یک زندگی نیست و نداشتن یک فرهنگ ثابت در زندگی افراد را در مواقع حساس و بحرانی دچار سردرگمی میکند و منجر به اختلالاتی در تصمیم گیری ها در نگرش به زندگی و ماهیت رابطه زن و شوهر می‌شود. درآخر باید این نکته را نیز ذکر کرد گاهی ما فرهنگمان را نپذیرفته ایم، چون برای خودمان و کشورمان ارزشی قائل نیستیم و خجالت میکشیم خودمان و فرهنگی که عضوی از آن هستیم را بپذیریم. فریاد زدن ظواهر گاهی جایگزین نامناسبی برای تلاش در محکم ساختن باطن و روح قصه است.