سه نوبت عقوبت یهود/ چرا اسرائیل محکوم به نابودی است؟/ تا نابودی اسرائیل، چقدر باقی مانده؟

امیر اهوارکی در یادداشتی برای روزپلاس نوشت: بعد از آنکه ابراهیم(ع) بت‌های قومش را شکست و خداوند تعالی او را از آتش نجات داد، برای تأمین امنیت آن حضرت، وی را از بابل بیرون آورد تا دست دشمنانش به او نرسد. سپس به جزای این کار بزرگ، دو پاداش داد. نخست آنکه زمین فلسطین را به ابراهیم(ع) عطا کرد تا او و نسلش، مؤمنانه در آن زندگی کنند. پاداش دوم این بود که به حضرت ابراهیم خبر داد که پیامبر خاتم را از نسل او خواهد فرستاد. اولین پاداش، ارث مادی بود که بنا به شروطی، به اسحاق(ع) داده شد. اما دومی، ارث معنوی بود که به پسر ارشد و وصی آن حضرت، یعنی اسماعیل(ع) رسید.

نزاع مسلمان و یهودی از اینجا آغاز می‌شود که یهودیان همۀ ارث ابراهیم(ع) را برای خودشان یعنی نسل اسحاق می‌خواهند. با اینکه خداوند وعده داد که پیامبران فراوان از نسل اسحاق برخواهد انگیخت اما آنها به مقام اسماعیل حسادت کردند. چرا که خدای تعالی، برترین پیامبر خود را در نسل اسماعیل(ع) قرار داد. و این است معنای آن آیۀ قرآن که از حسادت بر آل‌ابراهیم(ع) خبر می‌دهد:

ابتدای این خصومت، از شخص ساره بود که به برتری هاجر حسادت برد. چنانکه در تورات کنونی نیز مذکور است که خداوند تعالی، ساره را نازا کرد (پیدایش 16/ 2). سپس به ابراهیم دستور داد که با هاجر ازدواج کند تا فرزند نخست او از این کنیز مبارک به دنیا آید. ابراهیم به این فرزند که جد پیامبر اکرم محسوب می‌شد، بسیار محبت داشت. حسادت ساره بجنبید و اسماعیل و هاجر را از خانه بیرون کرد. ابراهیم(ع) عصبانی شد اما به این مسئله رضایت داد و آن دو را طبق دستور خداوند، در بیابان حجاز سکنی داد؛ گوئیا که این گنج باید در جایی خلوت مخفی می‌شد تا زمان ظهور رسول اکرم(ص) برسد.

چند روز بعدتر به وقت تشنگی اسماعیل که کودکی دو ساله بود، به اذن خدا چشمه‌ای برای او جوشید که بعدها به چاه زمزم تبدیل شد و قبایلی در آنجا منزل کردند. محبت ابراهیم به پسرش باعث می‌شد که بسیار به نزد او آمد و شد نماید. پس خداوند دستور داد که او را ذبح کند تا از این محبت افراطی که نزدیک بود به شرک گراید، خلاص شود. و ابراهیم(ع) از پسرش دل کند و خداوند آن محبت نزدیک به گناه را از دل او ستاند.

پس به پاداش این ذبح بزرگ، اسحاق را از ساره به او عطا فرمود و سرزمین پربرکت فلسطین را به نسل او داد. اسحاق، یعقوب را آورد و یعقوب دوازده پسر؛ یوسف و برادرانش. گوئیا حسادت ساره به هاجر، به برادران یوسف ارث رسیده بود. آنها وقتی فهمیدند که یوسف به خواست خداوند، وصی پدرشان خواهد شد قصد قتل او را کردند. به هر حال خداوند میان آنها اختلاف افکند تا یوسف زنده بماند. وقتی یوسف که وزیر مختار مصر شده بود، خودش را در سفر سوم برادران، به ایشان معرفی کرد، آنها لب و دندان می‌گزیدند که چرا به خواست خداوند گردن ننهاده‌اند. زیرا که قبلاً فضل و کمال او را که مصری می‌پنداشتندش نزد پدرشان ستوده بودند. آنها فهمیدند که خداوند، بلای قحطی را نازل کرد تا یوسف را به پادشاهی برساند و رزق آنها را در دست او قرار دهد. پس به ناچار به مصر کوچ کردند و در صدد توبه برآمدند و از پدرشان یعقوب خواستند تا نزد خداوند برایشان شفاعت کند.

خداوند تعالی، جرم برادران یوسف را بخشید اما آنها باید جزای دنیوی آن گناه را پس می‌دادند. عقوبت آنها اینطور شد که چهار نسل در مصر بمانند بلکه خدای تعالی، پیامبری بفرستد تا نسل آنها را به فلسطین برگرداند.

این موضوع در تورات کنونی مذکور است. وقتی که خداوند زمین فلسطین را به ابراهیم عطا می‌فرمود به او خبر داد که فرزندانت به زودی از این زمین تبعید خواهند شد و من آنها را در پشت چهارم به اینجا باز خواهم آورد:

حدود 1400 قبل از میلاد مسیح، وقتی حضرت موسی(ع) بنی‌اسرائیل را از مصر خارج کرد، نخستین دوران تبعید و عقوبت بنی‌اسرائیل تمام شده بود. و خداوند آنها را «یهود» نامید، زیرا موسی(ع) ایشان را مانند گله‌ای «روانه» و «هدایت» فرمود. 

کاهنان طرد و رسوا شدند ولی دست نکشیدند و طی چهل سال آینده به قتل حواریان اقدام کردند. آنگاه بود که عذاب دوم و نهایی خداوند از طریق رومیان بر آنها نازل شد و در سال 70 میلادی قتل عام وسیعی در اورشلیم رخ داد. به طوریکه یک میلیون نفر در آن کشته شدند و به حکومت یهود در فلسطین برای همیشه پایان داده شد.

يهوديان‌ حقيقي‌ و با انصاف‌، معتقدند كه‌ آنچه‌ بر قوم‌ يهود در اين‌ دو نوبت‌ رفته‌ است‌ همه‌ از سر عدالت‌ خداوند تعالي‌ بوده‌ است‌ و اجداد ايشان‌ به‌ قضاي‌ خداوند كه‌ عین عدل‌ بوده‌ از فلسطين‌ رانده‌ شده‌اند. حتی هر کسی که عقوبت شده معادل گناهش بوده است (نگا. ارمیاء 15/ 2).

جالب‌ توجه است كه‌ هر دو خرابي‌ معبد اورشليم‌، در نوزدهم‌ ماه‌ آب‌ رخ‌ داده‌ است‌؛ اولي‌ در سال‌ 586 ق‌.م‌. به توسط‌ سپاه‌ ‌ آشور و دومي‌ در سال‌ 70 م‌. به توسط‌ سپاه‌ روميان‌.

با اين‌ اوصاف‌، يهود بارها قصد تجديد بناي‌ معبد را نمودند و حتي در سال‌ 363 م‌. موفق‌ شدند امپراطور روم‌ يعني‌ يوليانُس را بر اين‌ امر برانگيزند. چنانكه‌ مستر‌ هاكس‌ نويسنده‌ قاموس‌ كتاب‌ مقدس‌ در مدخل‌ «اورشليم‌» اينطور نوشته‌ است‌:

و در همان‌ كتاب قاموس‌ در مدخل‌ «هيكل‌» اينطور آمده‌ است‌:

در نتيجۀ‌ اين‌ واقعه،‌ يوليانس‌ امپراطور در همين‌ سال‌ در سن‌ 32 سالگي، پس‌ از دو سال‌ زمامداري‌ از دنيا رفت‌.

از سخن‌ يوحناي‌ زرین دهان‌ در فوق‌ استنباط‌ ميشود كه‌ يهوديان قصد داشتند كه‌ تجديد بناي‌ معبد را به‌ دفعات‌ ديگر نيز پي‌ بگيرند. برخي‌ منابع‌ مسيحي‌ و انگليسي‌ زبان،‌ كه اين‌ واقعه‌ را ذكر كرده‌اند از سكوت‌ علماي‌ يهود و نويسندگان‌ ايشان‌ در خصوص اين‌ واقعه‌ كه‌ در چندين‌ تاريخ‌ معتبر آن‌ عصر آمده است، اظهار شگفتي‌ كرده‌اند.

وقتی خاندان‌های ثروتمند یهود نتوانستند فلسطین را از حاکم عثمانی بخرند، به مدد انگلستان و دول اروپایی، جنگ اول جهانی را برای تقسیم آن کشور به راه انداختند و بر فلسطین مسلط شدند. و شد آنچه شد. نطفۀ شوم اسرائیل در سال 1948 شکل گرفت.

خود یهود بهتر از هر کس دیگر می‌داند که خداوند تعالی، بر آنها غضب کرده است. وگرنه دو نوبت معبد مقدس خود را که به دست انبیاء بنا شده بود، به دست نابودی نمی‌سپرد. دل صهیونیست‌ها پرالتهاب است، به مانند دزد یا قاتلی که منتظر است تا به دست عدالت بیفتد و محاکمه شود. و این زمان، چندان دور نیست.

رهبر معظم انقلاب قریب هفت سال پیش، در خطاب به صهیونیست‌هایی که گفته بودند با توافق هسته‌ای، ما تا 25 سال آینده را آسوده هستیم، چنین فرمود: «شما 25 سال آینده را نخواهد دید.» (بیانات در دیدار با اقشار مختلف مردم، 18 شهریور 1394) با این محاسبه، فقط هجده سال به زوال قطعی اسرائیل باقی مانده است. اما ان شاء الله، سقوط اسرائیل از این هم نزدیک‌تر خواهد بود.

طبق احادیثی که از معصومین علیهم السلام در ذیل سورۀ قدر نقل شده، حکومت‌های ظالم بیش از هزار ماه نخواهند پایید. هزار ماه برایر است با 83 سال و 4 ماه.چنانکه در خصوص حکومت بنی‌امیه رخ داد و در عصر ما، دربارۀ کمونیسم به وقوع پیوست که بیش از 74 سال دوام نیاورد (91-1917 م.). اکنون از زمان تشکیل رژیم اشغالگر قدس یعنی 15 آوریل 1948 میلادی (= 26 اردیبهشت 1327 شمسی)، دقیقاً 74 سال می‌گذرد. یعنی فقط 9 سال تا سقوط اسرائیل باقی مانده است. اما باز هم نزدیک‌تر.

حدود دوازده سال پیش، بعضی از پیشگویان غربی سال 2025 را زمان سقوط اسرائیل محاسبه کرده‌ بودند. اما بعداً، برخی از آنها بر سال 2022 میلادی تأکید داشتند. در جهان اسلام نیز شنیدم که یکی از پیشگوها از حدود پانزده سال قبل، سال 1444 هجری را برای زوال اسرائیل گفته بود. اگر این سخنان، درست باشند، با جمع این دو پیشگویی، ان شاء الله به یک بازۀ زمانیِ «پنج ماهه» خواهیم رسید: 8 مرداد (اول محرم 1444 هجری) تا 10 دی 1401 شمسی (آخرین روزِ سال 2022 میلادی).