به گزارش روزپلاس؛پرسپولیس بعد از ۵فصل قهرمانی پیاپی،قهرمانی را به رقیب همشهری خود استقلال واگذار کرد.
شاید از اول فصل هم می‌شد فهمید که این پرسپولیس،پرسپولیس فصل‌های گذشته نیست.تیمی که تا سه هفته مانده به پایان لیگ ۲۰گل خورده داشت‌است و تغییرات مداوم خط دفاع این تیم پاشنه‌ی آشیل این تیم بوده‌است و ضعف شدید درون خط دروازه هم عامل دیگر ضعف پرسپولیس در خط دفاعی بود.
یکی دیگر از نکاتی که این فصل بسیار خودنمایی می‌کرد مصدومیت های بلند مدت بازیکنان این تیم بود،از عیسی آل کثیر و سیامک نعمتی بگیر تا وحید امیری.باید از کادرفنی پرسپولیس پرسید در بدنسازی این تیم چه اتفاقی رخ می‌داده‌است که تعداد مصدومیت‌ها در این حد بوده‌است.
پرسپولیس از تمرینات پرفشار و مداوم برانکو رسید به تعطیلات زیاد تمرین‌های تیم که صدای هواداران این تیم را هم درآورده است.نکته‌ی دیگر پرسپولیس عدم جذب بازیکنان خوب و در حد پرسپولیس در این تیم بود،همگان می‌دانند که یک تیم با بازیکنان عادی نمی‌تواند به قهرمانی برسد.
در اینجا باید از آقای گل‌محمدی پرسید چرا کاپیتان گل‌گهر جذب شد اما این بازیکن به یک نیمکت‌نشین تبدیل شد یا چرا برای مهدی‌مهدیخانی در این اوضاع ارزی کشور،رضایت نامه‌ی دلاری پرداخت شد اما این بازیکن یک نیمکت نشین صرف بود.
یا بازیکنانی مثل صفروف و هنانوف از لیگ تاجیکستان که اصلا در سطح پرسپولیس نبودند جذب شدند و حتی جذب شیرزود تمیروف هم جای سوال است!
سوال بعد این است که چرا کادرفنی این تیم اعتقاد به داشتن یک بازیساز تخصصی نداشت،دقیقا پستی که احساس نیاز آن در پرسپولیس حس می‌شد.
چیزی که مشخص است،این است که با دیدن نتایج اخیر پرسپولیس می‌شود به این نتیجه رسید که این تیم به بن‌بست تاکتیکی رسیده است.
شاید اگر آقای گل‌محمدی با استعفاهای خود و اعتراض به داوری‌ها تیم را به حاشیه نمی‌برد اوضاع پرسپولیس از لحاظ امتیازی از الان بهتر بود و سه هفته زودتر رقابت را به رقیب واگذار نمی‌کرد.
شاید درمان این اوضاع خانه تکانی اساسی تیم از بازیکنان معمولی و حتی بعضی از اعضای کادرفنی باشد.
شاید امروز هوادار پرسپولیس بیشتر از گذشته دلتنگ بازگشت برانکو و حتی کالدرون به پرسپولیس شده باشد...