به گزارش روزپلاس، بی دلیل نیست که سلامت روان انسان، وابسته است به حس انسان دوستی اش ، کمک و همدلی اش با دیگران و اطرافیانش.
میتوان نفس نفس زدن یک انسان را تماشا کرد و پول شمرد ، و تا انتهای زندگی نا آرام بود.
و همچنین میتوان، دقایقی، دغدغه های شخصی را کنار گذاشت و برای زندگی انسان دیگری، فقط چند دقیقه، تلاش کرد.. بعد از آن هم ، آرامش و سلامت روان خود را تقویت کرد.
بر هیچ روان تحلیل گری پوشیده نیست، انسانی که برای اطرافیانش ارزش و جایگاهی قائل نباشد، خودش را هم در نهایت بی ارزشی میداندو دست به کارهایی میزند که منجر به پیشرفت و رشد او نخواهد شد.
این افراد را، جمع ببندید. و یک جامعه را با این چنین انسان هایی تشکیل دهید.
جامعه ای که تلاشی برای پیشرفتش نمیکند و دست و پا زدن دیگران برای زندگی را فقط تماشا میکنند.