به گزارش روزپلاس؛ شاید روزی که حسن یزدانی در فینال المپیک ۲۰۲۰توکیو به تیلور باخت از ذهن ورزش ایران پاک نشود نه به خاطر باخت یزدانی،بلکه به خاطر گریه‌های حسن یزدانی بعد از شکست و آن احساس شرمندگی ای که نسبت به مردم ایران داشت.حسن بعد از آن شکست در قلب ایرانی‌ها محبوب‌تر شد!چرا که تمام هدفش خوشحالی مردم ایران بود و وقتی به آن نرسید از عمق وجودش ناراحت شد.
اما وقتی در فینال جام‌جهانی اسلو پشت تیلور را به خاک مالید،از عمق وجود فریاد زد فریادی که انعکاس صدای ۹۰میلیون ایرانی بود!
اما کافی است نگاهی به بعضی فوتبالیست‌های ایرانی کنیم.می‌بینیم هیچ افتخار بین‌المللی برای کشورمان به دست نیاورده‌اند و میلیاردها تومن به خاطر شرکت در یک لیگ با اغماض نیمه حرفه‌ای دریافت می‌کنند اما همیشه ژست طلبکارانه از این کشور دارند و بعضا با سوار شدن بر موج اخبار دروغین سعی در به بازی گرفتن احساسات مردم دارند.بازیکنانی که حتی حاضر نیستند دستمزد خودشان را افشا کنند.این‌ها سلبریتی ورزشی‌ای هستند که اگر به آن‌ها نکته‌ای متذکر شوی سیل هجوم رسانه‌ای دیگر سلبریتی‌های ورزشی و غیرورزشی است که سمت شما سرازیر می‌شود و انواع و اقسام حرف‌ها سمت شما می‌آید.
دریغ از دوزار حرف حساب
بله این فرق بین پهلوانی است که هدفش خوشحالی مردم کشور است تا سلبریتی ورزشی‌ای که میلیاردها می‌گیرد و همیشه ژست طلبکار دارد و انتقادپذیر نیست.