به گزارش روزپلاس؛ برای رسیدن به یک توافق به نظر می رسد طرف مقابل باید بپذیرد که ایران نمی تواند هم محدودیت ها و تعهدات هسته ای در نظر گرفته شده در برجام را با اقدام های اعتمادساز خود اجرا کند و هم بپذیرد که همچنان مرتبا از سوی کسانی که خود ان پی تی را نپذیرفتند ، متهم به اجرا نکردن تعهدات پادمانی شود.
حسن بهشتی پور در گفت‌و‌گو با روزپلاس شرایط رسیدن به توافق پایدار در وین را برشمرد و تاکید کرد: درشرایط فعلی به نظر می رسد نحوه برخورد طرفهای مقابل با موضوع مباحث پادمانی مطرح شده از سوی آژانس، آزمون جدی برای نشان دادن حسن نیت طرف مقابل برای حل و فصل نهایی این موضوع ها و رسیدن به توافق نهایی است.
بهشتی پور گفت: هر نوع توافقی در وین باید مستلزم اطمینان از آینده باشد. یعنی هیچ موضوعی به عنوان اهرم فشار در آینده به صورت باز، باقی نماند. چراکه اگر قرار باشد بازهم پس از توافق موضوعی به عنوان اهرم فشار و گرو علیه ایران در آینده حفظ شود ؛ در عمل همکاری های اقتصادی ایران با شرکای اقتصادی خود که پس از توافق و با رفع تحریم ها شکل می گیرد، می تواند تحت تأثیر تغییرات دولت در کاخ سفید قرار گیرد. بطوریکه با تصمیم های جدیدی برای نقض توافق های قبلی روبرو شود.
این کارشناس ادامه داد: برای ایجاد چنین اطمینانی از سوی ایران طرح های متعدد ارایه شده است اما طرف آمریکایی همواره از پذیرش یا ارائه یک پیشنهاد منطقی در این رابطه به بهانه اینکه نمی تواند برای دولت آینده تعیین تکلیف کند ، اجتناب کرده است. درحالی که اصل مسئولیت دولتها برای اجرای تعهدات بین المللی امری پذیرفته شده و عرف حاکم محسوب می شود. نپذیرفتن طرح های ایران و ندادن پیشنهاد جایگزین ، نشانه دیگری از نداشتن اراده کافی برای حل مساله از سوی آمریکا در مذاکرات است.
به نظر می رسد آمریکا همچنان به دنبال آن است که حتی بعد از توافق هم از تحریم ها به عنوان اهرم فشار علیه ایران استفاده کند. در مقابل ایران می خواهد رفع تحریم ها ضامن رسیدن به هر گونه توافق است. به این معنی که شرکای اقتصادی و فعال در بازار ایران باید اطمینان داشته باشند که قراردادهای منعقده با ایران از پایداری لازم برخوردار است؛ با توجه به تجربیات گذشته، برای ایران روشن است که اگر سایه بازگشت تحریم ها دائما بر سر اقتصاد ایران باشد، اثرگذاری رفع تحریم ها به شدت کاهش می یابد.
حل و فصل مسائل پادمان هسته ای
بهشتی پور درباره ادعای نقض پادمان هسته ای از سوی ایران و پرسش های آژانس از ایران و نیز خارج از موضوع برجام دانستن این موضوع ها ، گفت: اول آنکه باید در نظر داشت نمی توان موضوع های کهنه شده مربوط به دو دهه قبل را هر زمان به بهانه جدید سوژه اعمال فشار علیه ایران قرار داد. بویژه آنکه در حال حاضر اجرای تعهدات طرف آمریکا و طرفهای غربی در برجام گروگان مسائل و ادعاهایی شده که اساسا با هدف سیاسی و اعمال فشار بر ایران مطرح شده اند.
این کارشناس ادامه داد: حل و فصل موضوعات پادمانی مطرح شده از سوی آژانس مبنایی کاملا مبتنی بر برجام دارد، برای حل این مساله طرفهای غربی در اسفند 1400 تعهداتی دادند که اکنون با گذشت بیش از پنج ماه، نه تنها آن تعهدات اجرایی نشده است، بلکه طرفهای غربی اتفاقا مسیری کاملا متضاد با تعهدات خود در پیش گرفتند. همچنانکه در خرداد ماه گذشته شاهد بودیم این کشورها هم قطعنامه ای علیه ایران به شورای حکام آژانس پیشنهاد کردند و هم با نادیده گرفتن ابتکارات ایران، این قطعنامه را به تصویب رساندند. این اقدام در واقع عمل نکردن به تعهداتی بود که اتفاقا در جریان همین مذاکرات مورد تفاهم قرار گرفته بود. به این ترتیب ایران حق دارد در مورد جدیت و حُسن نیت طرف مقابل تردیدهای جدی داشته باشد.
اکنون به نظر می رسد نحوه برخورد طرفهای مقابل با موضوع مباحث پادمانی مطرح شده از سوی آژانس، آزمون جدی برای نشان دادن حُسن نیت طرف مقابل برای حل و فصل نهایی این موضوع ها و رسیدن به توافق نهایی است.
وی افزود: ادعای طرف مقابل مبنی بر اینکه موضوعات پادمانی مورد اختلاف بین ایران و آژانس امری فنی است و باید در چارچوب آژانس حل و فصل شود و ربطی به برجام ندارد ، در واقع نوعی بهانه جویی برای فرار از مسئولیت است. زیرا ادعای طرفهای غربی در حالی مطرح میشود که سابقه عملکرد شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای نشان میدهد که این تصمیمات و قطعنامه های این نهاد انگیزه هایی سیاسی دارد. همچنانکه طرفهای مقابل پیش از این در سال 2015 در متن برجام نیز تعهدی سیاسی برای مختومه کردن ادعاها علیه برنامه هسته ای ایران را در شورا ارائه کرده اند واجرا هم شد.
بهشتی پور گفت: موضوعات پادمان هسته ای که ترتیبات اجرایی پیمان ان پی تی است به عنوان پایه هرگونه توافقی برای کمک به عدم اشاعه سلاح های هسته ای محسوب می شود ، پس چگونه می توان موضوع به این مهمی که اساس توافق برجام بوده است به ادعای طرف مقابل امری جدا از برجام یا خواستهای اضافی از جانب ایران معرفی کرد؟ در واقع چگونه می شود از ایران انتظار داشت که موارد خواسته شده در برجام را بدون توجه به مسئولیتهای طرف مقابل برای توقف سیاسی کاری با پادمان هسته ای اجرا کند؟
توقف سیاسی کاری و اتهام زنی علیه ایران
بهشتی پور شرایط رسیدن به توافق پایدار را برشمرد و گفت: برای رسیدن به یک توافق به نظر می رسد طرف مقابل باید بپذیرد که ایران نمی تواند هم محدودیتها و تعهدات هسته ای در نظر گرفته شده در برجام را با اقدام های اعتمادساز خود اجرا کند ، و هم بپذیرد که همچنان مرتبا از سوی کسانی که خود ان پی تی را نپذیرفتند ، متهم به اجرا نکردن تعهدات پادمانی شود. به عبارت دیگر طرف مقابل باید میان گذشته و آینده، یکی را انتخاب کند. انتخاب ایران، آینده است، اما نهایی شدن توافق به انتخاب طرف مقابل بستگی دارد؛ نمیتوان از یکسو ادعای حرکت به سمت آینده و حل و فصل موضوعات را داشت و از سوی دیگر موضوعاتی را به عنوان اهرم فشار سیاسی و رسانه ای علیه جمهوری اسلامی ایران حفظ کرد.
وی خاطرنشان کرد: هیأت ایرانی برای حل موضوعات و رسیدن به توافق به وین به پشتیبانی 85 میلیون ایرانی مستحضر است و به همین دلیل هم برای رسیدن به توافق اراده جدی دارد و هم برای اجرای توافق در گذشته حسن نیت خود را به اثبات رسانده است.
بهشتی مور در پایان گفت:اگر طرف مقابل به جای صرف انرژی بر موضوعات انحرافی، برای حل چند مسئله مهم باقیمانده اراده واقعی خود را نشان دهد ، توافق نهایی ظرف چند روز قابل دسترسی است. هیأت ایرانی تاکنون با واقع بینی در مذاکرات حاضر شده و برای هر مسئله ای راهکارهای متعددی نیز ارائه داده است. اکنون زمان تصمیم گیری طرف مقابل است