به گزارش صفحه‌ی «مثبت زندگی» پایگاه خبری روزپلاس، تسهیل اجتماعی را می‌توان به عنوان «بوجود آمدن بهبود عملکرد، در شرایط حضور دیگران» تعریف کرد.
شاید نخستین آزمون آزمایشگاهی روانشناسی اجتماعی در این زمینه، توسط نورمن تریپلت در سال ۱۸۹۸ انجام شده باشد.
او در تحقیق خود در مورد سوابق سرعت دوچرخه‌سواران، متوجه شد که مسابقه در برابر سایر افراد، نه در برابر خود به تنهایی، سرعت دوچرخه‌سواران را افزایش می‌دهد. او این کار را با استفاده از کودکان و چرخ های قلاب ماهیگیری در شرایط آزمایشگاهی انجام داد.
دو وضعیت وجود داشت: یا کودک کاملاً به تنهایی کار می کرد یا اینکه دو کودک به‌طور همزمان باید کار مورد نظر را انجام می دادند. وظیفه ی آنها این بود که توسط چرخ قلاب ماهیگیری، مقدار مشخصی از نخ ماهیگیری را جمع کنند.
تریپلت گزارش می‌دهد که بسیاری از کودکان در حضور شریکی که او نیز همین‌کار را انجام‌می‌دهد، سریعتر کار می‌کنند. آزمایش تریپلت اثرات همکاری را نشان می‌دهد. همکاری پدیده‌ای است که به موجب آن افزایش عملکرد یک وظیفه، تنها با حضور دیگران به‌وقوع می‌پیوندند.
مطالعه‌ی دیگری که اثر همکاری را نشان داد، مطالعه ی چن (۱۹۳۷) بود. او مشاهده کرد که مورچه های کارگر در صورتی که در کنار سایر مورچه ها مشغول به کار باشند، سه برابر بیشتر از حالتی که به تنهایی کار کنند زمین را حفر میکردند.
همچنین در بررسی دیگری که از سوی یاش، پلات و داربی (۱۹۶۷) صورت گرفت، پی برده شد که حیوانات در حضور حیوانات همنوع خود، مقدار بیشتری از غذای موجود را میخورند.