به گزارش روزپلاس، دهه هشتادی ها مانند همان دهه هفتادی هایی هستند که در فتنه‌ی ۸۸ صف اول آن آشوب ها بودند. با این تفاوت که دهه هشتادی ها تجربه‌ی قرنطینه در دوران اپیدمی کرونا را پشت سر گذاشته اند.
خارج از خانه بودن برای نوجوان مثل دارو است، دارویی که در خانه یافت نمی‌شود.
نوجوان دارای انرژی نامحدود است، عدم تخلیه این انرژی او را پرخاشگر و عصبی می‌کند. قرنطینه خانگی ناشی از کرونا جوانان را از نظر ارتباط اجتماعی به کم ترین میزان رساند، پس تنها راه تخلیه انرژی آن ها فضای مجازی بود. فضای مجازی اعم از شبکه‌های اجتماعی و بازی هایی مثل پابجی و کالاف دیوتی که بیشتر یک فضای ارتباطی داشت تا یک بازی اکشن.
به خاطر زیست در فضای مجازی و فاصله گرفتن از زندگی واقعی و جامعه حقیقی بود که بلاگرها و یوتیبرها توانستند بر آن ها حکومت کنند. این ها همه درحالیست که قوای جنسی جوانان دهه هشتادی همچنان در بیشترین حد کل دوران زندگی است و به خاطر تغییرات سبک زندگی این قوا در حال سرکوب است، نوجوان با فعالیت بدنی زیاد خارج از خانه فقط می‌تواند آن را کنترل کند. این درحالی بود که فضای مجازی به خصوص یوتیوب و برخی بازی‌ها و شبکه‌های اجتماعی از لحاظ بصری برای این نوجوانان تحریک کننده بود.
دهه هشتادی‌ها در دوران کرونا تبدیل به نوجوانانی عصبی و با گرایش جنسی فوق العاده شدند. حالا هم این آشوب ها درست با شروع بازگشایی مدارس بعد از تعطیلی های طولانی، هم ارتباط در اجتماع دارد، هم جنس مخالف و هم هیجان.
گویی همه گیری کرونا آن هارا آماده‌ی این تنش‌زایی می‌کرده.
به همین دلیل است که رهبر حکیم ایران دستور داده با این قشر از حاضرین در اغتشاشات برخورد امنیتی قاطع صورت نگیرد. و کار فرهنگی مناسب و تنبیه متناسب باید این آسیب ها را خنثی کند.