صفحه‌ی «مثبت زندگی» در گزارشی نوشت: آنچه که مشاهده میکنید، نمودی واضح از «خشونت عریان» است که در روزهای جاری در ملاء عام و انظار عمومی به چندین شکل نمود یافته است. در واقع خشونت و نزاع و نقض حقوق اجتماعی و ایجاد ناامنی در میان افراد به سطحی رسیده که در مرز هشدار است.
در چنین جامعه‌ای که راه‌های خشونت‌زا به وفور ترویج می‌شود؛ افرادی پرورش خواهند یافت که برای حل هر مساله به جای تفکر و یافتن پاسخ درست براساس مهارت‌های ضروری؛ به مشاجره و پرخاشگری، مشت و سیلی و سلاح و... متوسل می‌شوند.
یک جامعه بی‌تفاوت و بی‌توجه به ارزش‌ها و پارادایم‌های مهم اخلاقی _ انسانی که از مبانی تربیتی _ اخلاقی_ انسانی فاصله گرفته باشد، جامعه‌ای خطرناک است که امنیت فردی_ اجتماعی درآن به شدت کاهش یافته است.
پرخاشگری بدخیم، از نظر اریک فروم، فیلسوف و روانکاو آلمانی، ویرانسازی است. این خشم ،دفاع در برابر تهدید نیست. بلکه یک برنامه ای است برای ویران ساختن محیط اطراف و اطرافیان. رفتارشناسان معتقدند خشونتی که افراد در رفتارشان با دیگران دارند، بیشتر اوقات نتیجه ناراحتی ها و ناکامی هایشان در زندگی شخصی ست.
این افراد نسبت به دیگران تنهاتر، غمگین تر و افسرده ترند و اعتماد به نفس پایینی دارند. درحقیقت براساس تحقیقات، خشونت و عصبانیت ما مستقیما با سطح سلامت روحی ما در ارتباط است؛ ناتوانی در کنترل خشونت به سلامت روح و روان ما آسیب می زند. افرادی که بیش از حد از خشونت استفاده میکنند مبتلا به اختلالات شخصیتی اند؛ اختلالاتی همچون پارانوئید، اختلال انفجاری متناوب،اختلال دوقطبی،افسردگی و تکانشگری های فراوان .