به گزارش صفحهی «هنر روز» روزپلاس، فیلم سینمایی هوک ساخته حسین ریگی یکی از فیلمهای حاضر در بخش مسابقه سینمای ایران چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر است. در این مطلب نگاهی انداختیم به اطلاعات و نکات مهم فیلم به بهانه حضور در جشنواره فیلم فجر.
خلاصه داستان فیلم هوک
فیلمنامه این فیلم را مهدی تراببیگی به نگارش درآورده و در خلاصه داستان آن آمده است: «دو برادر ورزشکار بلوچ برای رسیدن به آرزوهای بلندپروازانه خود تلاش میکنند.»
بازیگران و سازندگان فیلم هوک
امیر جعفری، رویا تیموریان، امیرمهدی ژوله، علیرضا جعفری، علی اوسیوند، مهتاب ثروتی، محسن آشتیانیپور، سبحان رخشانی، آرزو تاجنیا، سعید رضاییکیا و… بازیگران این فیلم سینمایی هستند.
کارگردان: حسین ریگی، تهیهکننده: علی آشتیانیپور
هوک؛ فیلمی ضعیف
به گزارش صفحهی «هنر روز» روزپلاس، فیلم هوک آخرین ساخته حسین ریگی نمادی از اتاق فکرهای پر از نقصان و تناقض در بنیاد سینمایی فارابی است.
نخستین فیلمی که امیدها را نسبت به ساختار پر از نقصان و مورد انتقاد بنیاد سینمایی فارابی طی یکسال گذشته ناامید میکند.
یکی از کارشناسان فرهنگی دو سال قبل در یک مناظره تلویزیونی به عبارت دقیق و کاربردی بسیار استراتژیکی اشاره کرد. او در این برنامه گفت منتقد فیلم در شرایط کنونی کاربردی ندارد و ما به منتقد سینما نیاز داریم.
نوشتن درباره «هوک» فیلمی که از منظر ساختاری، به سینما تبدیل نشده و در حد فیلمی ضعیف برای نمایش در شبکه استانی است، محصول اتاق فکرهای فارابی است که مدیرش مهدی جوادی طبق اخبار منتشره در طول ماه با مدیران سیاسی دیدار و عکاسی میکند و خبر از تفاهمنامههای آنچنانی میدهد، اما متاسفانه تا این لحظه مهمترین خروجی این نهاد فیلم هوک است.
یکی از پلاکاردهای که زمینه مخالفت با سینمای دهه شصت را تشدید میکند، قهرمان کشی و حرکت به سوی سینمای گلخانهای مهجور است که عملا منزلتی برای تماشاگر قائل نیست.
اتاق فکرهای اخیر فارابی در تصویب فیلمنامه هوک و هزینه و مشارکت در ساخت آن نشان داد که مدیران این نهاد در عمل و آنطور که به نظر میرسد تلاش میکنند بازگشتی پرافتخار به سینمای گلخانهای دهه شصت داشته باشند. سینمایی که جریان رسانههای انقلابی هویت و ماهیت این سینما را سالهاست به چالش میکشند.
هوک از اساس یک فیلم سینمایی نیست، گزارشهای متعددی از سالهای مردمی حاکی از آن است که بسیاری از مخاطبان از نیمه فیلم سالن را ترک کردهاند. فیلم در اجرای بسیار ضعیف است، در محتوا اثری شکستخورده و فاقد ساختار سینمایی است. کارگردانی بدوی، انتخاب بازیگران آشکارا نادرست و غیر از چند صحنه ابتدایی که علیرضا جعفری در فیلم میدرخشد و در فیلم حس ایجاد میکند، به نظر میآید مابقی فیلم از همان الگوی فیلمسازی کانون پرورش فکری وار قبل از انقلاب لیلی ارجمند–فرح دیبا پیروی میکند.
البته هوک از منظر ساختار به مراتب فیلم ضد سینماتر از تولیدات سینمایی کانون پرورش فکری قبل از انقلاب با گرایش روشنفکرمآبانه است.